Volg ons op facebook
|
< terug
Roman-in-wording .19 (einde voorlopig)
Annemarie wendde zich weer tot haar zoon. 'Weet je zeker dat je dat allemaal wil zien en meebeleven? Zien hoe je bloedeigen moeder gevingerd en gebeft en genaaid wordt? Kun je daar wel tegen? Wordt dat niet te veel voor je?'
Johan schudde zijn hoofd. 'Ik wil dat best zien,' zei hij schor.
'Zal ik dan nu maar die films tonen?'
Hij knikte.
'Ach, waarom ook niet,' besloot ze. Ze zocht in het koffertje naar de juiste cassette en schoof die in de videorecorder.
'Ik zal je de video laten zien die we gedeeltelijk in de Sint Josefkerk hebben gefilmd. Waar je adoptiemoeder je al het een en ander over verteld heeft. En waar zo'n heibel over is geweest. Dan zie je onder andere hoe een monstrans in mijn kutje wordt ingebracht door Antoine. Wat kan het ook schelen, mijn kutje heb je in de winkel toch al van zeer nabij gezien toen je bij me kopje onder ging.'
'Ik heb helemaal niks gezien. Het was daar donker.'
Ze moest er hard om lachen. 'Antoine beleefde een satanisch genoegen aan het maken van deze film. Hij zag de Rooms Katholieke Kerk als een groot kwaad dat bestreden moest worden. Hij wilde het geloof ondermijnen door haar te bespotten.' Ze kwam dichter tegen hem aan zitten en legde haar arm om zijn schouders.
Eerst kwamen er beelden van hoge gebrandschilderde ramen en het verdere interieur van de kerk. Het camera-oog bleef stilstaan bij een schare gelovigen om het altaar waar een ceremoniële coïtus plaatsvond. De gebeurtenis was gefilmd vanuit verschillende camera posities.
'Dit is nou precies zo'n scène die er later ingevoegd is. Die non ben ik natuurlijk. Herken je mij? De priester is Antoine, je biologische vader.'
Johan keek gebiologeerd naar de man en de vrouw - de priester en de non. Als je die twee zo bezig zag zou je kunnen denken dat dit het moment van zijn verwekking was. Maar dat was natuurlijk niet zo. Toen zij did deden was hij een kind op de boerderij in Nederland of woonde hij in het platelands stadje in Australië. Hij keek op van het beeld naar de echte Annemarie naast hem, de vrouw van vlees en bloed die zijn moeder was. Hij vergeleek haar gezicht van nu met dat van de ongeveer tien jaar jongere vrouw van de film. Ze was het wèl en ook weer niet. Langzaamaan begon hij de jongere vrouw op het scherm los te zien van de vrouw die op het zelfde moment lijfelijk naast hem op de bank aanwezig was. Ze keken naar Antoines versie van en Le Souffle au Coeur en vervolgens naar La Luna .
'Kun je hier wel tegen?' vroeg ze na een tijdje. 'Je eigen moeder dit te zien doen? Als het je teveel wordt, kunnen we de band even stopzetten. Zeg het maar.'
'Nee, niet stoppen,' zei hij met gesmoorde stem.
Ze drukte op de afstandsbedieningsknop en de beelden bleven stilstaan.
'Straks verder? Nu even wachten? vroeg ze.
'Nee, doorgaan.'
'Arme jongen, we hadden dit niet moeten doen. Ik zei al... Ook veel te opwindend voor je, geloof ik.' Ze wees op de niet mis te verstane bobbel in zijn spijkerbroek. 'Ik word er nu zelf ook een beetje opgewonden van. Vroeger deed het me niks als ik er naar keek,' mompelde ze.
'Lieve jongen, wat zou ik je graag in het echt willen plezieren zoals daar op het scherm gebeurt met die twee zoons, maar dat kan nou eenmaal niet. Tenslotte ben ik je moeder, ook al zou je het niet denken. Ik wou dat jij die jongen in de film was en dat ik met jou al die dingen deed. Zou je dat gewild hebben?'
Hij knikte. Ze streek even over de verdikking in zijn broek. 'Ik wil je wel de presidential treatment geven - weet je wel, wat ik als dertienjarig teenermeisje voor het eerst bij Antoine deed. Jammer genoeg mag ik je niet in m'n kutje hebben, hoe graag ik dat ook zou willen. Op dit moment ben ik op mijn onveiligst, op mijn vruchtbaarst, zo'n twee weken voor de ongesteldheid, anders zou ik het beslist met je doen. Ik wil niet over een maand of wat met een bolle buik rondlopen zoals die vrouw op het eind van die film. Hoewel... ik heb vanmorgen nog die Amerikaanse jongen in me gehad, dat had ik je toch verteld? Van hem had ik best zwanger willen worden, daar dacht ik nog aan terwijl we het deden, maar als ik per ongeluk van jou zwanger zou raken, van m'n bloedeigen zoon, zou ik misschien wel een klein monstertje baren, een tweekoppig gedrocht of zo, met zwemvliezen tussen vingers en tenen.' Ze had ondertussen zijn rits geopend en voorzichtig zijn geslacht tevoorschijn gehaald. 'Even lekker afzuigen, dat mag wel,' zei ze teder. Ze bekeek zijn opgeheven geslacht alsof het een object van religieuze devotie was. 'O God, wat zou ik het graag willen, even voelen dat ik je echt in me had, terug in me, maar dat kan nou eenmaal niet,' zei ze spijtig. 'Weet je wat, we brengen ze even in contact met elkaar, heel even, we laten ze even kennis maken met elkaar, even kussen, jouw lieve pikje en mijn kutje.'
Ze ontdeed zich van schoenen, pantykous en broekje en ging languit op de bank naast hem liggen. 'Kom maar. Maar niet in me, hoor. Ze mogen even tegen elkaar aan... Wel buitengaats blijven, hoor!'
Hij kroop stuntelig over haar heen. Het lukte hem zijn geslacht tegen het hare te duwen.
'Ah, ja... dit is goed... even tegen m'n lipjes.' Ze pakte zijn hoofd met beide handen en kuste hem hartstochtelijk. 'Verdorie, je zit er in,' riep ze plotseling. 'En niet zo'n beetje ook!'
Hij vloog overeind en bleef in de hoek van de bank zitten. 'Sorry...'
'Dat was niet de bedoeling. Dat mogen we niet doen,' protesteerde ze zwakjes.
'Sorry... ik kon er niks aan doen. Het ging zomaar...' Hij keek haar onthutst aan.
'Nou ja, ga nou maar door,' zei ze gelaten. 'Kom nou maar in me, je bent er nu toch al in geweest. Wat kan het ook schelen. We doen het gewoon. Als je er maar op tijd uit gaat - voor het zingen... Anders moet ik straks maar bij de apotheek zo'n morning after pill halen. Kom maar, kom maar in me...'
Hij boog weer over haar heen. Met haar hand leidde ze hem bij haar naar binnen.
'O, dit is goed,' fluisterde ze in zijn oor. 'Nu heb ik je terug in me. Antoine zou dit ook goed gevonden hebben. Ik wou dat hij dit kon zien. Ik hoop dat hij vanuit de hemel op ons neerkijkt...'
De deurbel ging.
Johan trok zich verschrikt uit haar terug en schoot overeind.
'O God, daar zijn ze,' riep Annemarie. 'Helemaal vergeten...'
Ze kwam van de bank af. Ze trok haastig haar broekje aan onder haar rok en streek haar rok glad. 'Jezus, hadden ze niet even wat later kunnen komen, we waren net zo lekker bezig,' verzuchtte ze.
Toen ze zich zo goed en zo kwaad gefatsoeneerd hadden haastten ze zich, Annemarie blootsvoets en Johan op kousenvoeten, naar de voordeur. Er werd weer gebeld.
'Ja, ja, we komen al,' zei Annemarie. 'Niet zo ongeduldig. Vooral niets laten merken hoor, Johan.'
Voor de deur stonden Kees en Ria met stralende gezichten, ieder met een fles champagne in de hand. Ze werden enthousiast onthaald.
'We komen toch niet ongelegen?' vroeg Ria na dat iedereen zich had voorgesteld.
'Natuurlijk niet,' riep Annemarie. 'Kom binnen.'
'Ik dacht dat we misschien op een slecht moment...'
'Geen sprake van!'
Kees overhandigde de grote fles die hij onhandig bij de hals had vastgehouden terwijl hij op zijn krukken steunde. 'We hebben iets te vieren met ons vieren,' glunderde hij.
EINDE
Hier laat ik het voorlopig bij. Het verhaal gaat nog verder maar daar moet ik eerst nog mee aan het werk. Ik dank mijn lezers en degenen die gereageerd hebben. Andere verhalen van mij zijn te vinden op writehistory.be en vervolgverhalen.be
Groet,
Rudolf Paul
|
