Volg ons op facebook
|
< terug
De onwaarschijnlijke zoektocht (IX)
Oscar knikte eventjes ten teken dat hij het begrepen had, en startte de minidisc-speler terug.
Rock hoorde terug die rare stem het vervolg van het relaas vertellen:
"Het was al 's morgens vroeg toen de mevrouw terugkwam. Het begon al klaar te worden; de vogels waren al een tijdje aan het fluiten. Ik heb daar dan nog een hele tijd op die zolderkamer gezeten, kijkend naar de kleur van de hemel die veranderde tot de zon al fel straalde, vooraleer ze me kwam halen en meenam naar beneden voor een boterham met choco en een glas melk.
Terwijl ik nog maar net zat te eten zei ze plots met dat vreemde zangerige accent: 'Je gaat na het ontbijt naar de buurvrouw, waar je zult logeren. Ik heb geen tijd om voor je te zorgen. Je zult het er vast fijn vinden, want het is een hele lieve dame en er woont tijdelijk nog een kindje. Dan heb je ineens een speelkameraadje'. Daarna ging ze naar boven en geen tijd later stond ze terug beneden met mijn Sabena valies. Ze nam me mee naar buiten - ik had nog maar de helft van mijn boterham op - en we stapten door het tuinhekje van het andere huisje en liepen om naar achteren waar een oude mevrouw in de tuin bonen aan het kuisen was.
Ik had net het laatste stukje van mijn boterham op toen deze mevrouw stopte met haar werk wanneer ze ons plots zag. Ze stond op en zei, met hetzelfde grappige accent: 'Ha, Clara, daar ben je dan met je invité! Rock is je naam toch hé ?' Ik knikte wat verlegen, waarop ze me een aai gaf. 'Blij dat je er bent. We kunnen hier wel een man in huis gebruiken. Mooie naam heb je trouwens, Rock ! Ik heet Dominique. Kom, ik toon je snel even je slaapkamer en de rest van het huis, dan vind je je weg hier. Je slaapt bij mijn nichtje, Vee, je zult haar zeker leuk vinden. Ze is even oud als jij. Ze is vandaag bij een vriendinnetje gaan logeren, maar morgen is ze terug!' De andere mevrouw was intussen al wuivend doorgegaan."
Tot zijn verbazing zag Oscar Rock tijdens het laatste stukje van het verhaal plots bewegingloos zeer hevig beginnen wenen- de tranen welden onafgebroken op uit zijn opengesperde ogen en hobbelden dik over de ganse breedte van zijn ogen stromend zijn wangen af- , zijn ene hand voor zijn mond geslagen om de verstomde, compleet verraste blik op zijn gezicht te camoufleren, en met zijn andere hand dwingend teken doend dat de disc moest stopgezet worden, wat hij dan ook onmiddellijk deed.
Oscar stond op en wou naar Rock toestappen om wat gemoedelijk wat vriendschappelijke steun te bieden en te verifiëren wat er aan de hand was, maar Rock strekte onmiddellijk zijn arm met gespreide hand naar hem uit, duidelijk ten teken dat ie Rock even moest laten doen; bevel waarop Oscar onmiddellijk en evenzeer met zijn handen voor zich uitgesmeten kort wuivend teken gaf dat hij zijn tijd mocht nemen.
Rock stamelde nog snel: 'Ik zie plots alles stormend, ondraaglijk binnenkomen, alle flitsen van herinneringen op hun plaats vallen in het verhaal, ik herinner me alles, werkelijk elk minuscule detail…'.
feedback van andere lezers- sproet
ga maar door, ik volg!
liefs, sproet
Klaver4: hihi!
thx sproet om deze te volgen!!
liefs
klaver4 - minimal
brrr zeg angstaanjagend hoor!
ik snak naar het vervolg!
gr
mini
Klaver4: denk eerlijk gezegd dat zo'n behandeling ondergaan idd angstaanjagend is! er wordt aan gewerkt, dat vervolg !
liefs
klaver4 - Mistaker
Ga door ga door. I like it!
Is het niet 'elk miniscuul detail?' (ben niet zeker hoor)
Liefs,
Greta
Klaver4: Hoi,
ben effe wat minder present hier, maar schrijfmicrobe zit toch in mij zenne !!! zit in moeilijk stukje dat me wat blokkeert maar is sinds enige tijd opgelost maar moet het nog op het virtuele papier krijgen...
thx om me te blijven lezen!
ik blijf trouwens het behang volgen, maar gewoon effe met dat weer minder thuis...(liever beleven dan er over schrijven hé....;o); maar ik haal u wel in, zijt gerust :o) !
had die miniscuul opgezocht maar zal dat nog eens moeten verifiëren, als nachtschrijver...:o)
xx
klaver4 - Francis
Spannend en boeiend. Iets minder diep maar dat is wel ffn relexed..
En je mag nooit meer raden hoe mijn mooiste vriendinnetje heet Juist Dominique..ik stuur net voor je verhaal 4 foto's van dr naar mn zus, raar he?
Gr Frans
Klaver4: Dominique is de naam van de vrouw - nou ja, meisje - waar ik verliefd ben op geworden in de kleuterklas, op mijn 4 of 5, en ben er verliefd op gebleven, platonisch, tot mijn 15de...
:o)
Van raar gesproken...
ons ken tons dus echt wel !!!!
grz mate
klaver4 - matahari
Neem vooral je tijd, geef het dan een plaats, ballast loslaten en
plaatsen kan aanvankelijk een oncompleet gevoel geven als het er zoveel jaren is geweest.
liefs matahari
Klaver4: Mijn gevoel is dat als ge ballast te vroeg loslaat, als uw schipje het nog neit kan trekken, dat ge dan scheef gaat varen, en terug uw ballasttanks laat vollopen met nieuwe maar eigenlijk identieke shit....
En ik denk dat ge mij hierin wel volgt. Dus als ge te vroeg loslaat, zit je met dat oncompleet gevoel; in het goeie geval, verdeelt de resterende ballast zich mooi en ga je sneller en lichter door het water ;o)
liefs
klaver4 - killea
Phew! Was just holding my breath!
xx
Klaver4: it is all new to me, story writing, learning as I go along !
so many thanks again for reading me!
xx
Dicky
|
