|
< terug
Het blijft in de familie
Bij het binnenrijden onder de poort door hoorde Harry al de honden blaffen. Het gekletter en geknars van de met ijzer beslagen houten koetswielen op de ruwe verweerde kinderkoppen maakte een hels lawaai. De grootste van hen een labrador begroette zijn baasje met luid geblaf, terwijl zijn staart zijn vreugde betuigde. Met de teugels gaf hij zijn statige zwarte Friezen het sein voor de stenen trap te stoppen. Kwiek als een jonge atleet sprong hij van zijn bok en rende als was de duivel achter hem aan de treden met twee tegelijk naar boven. De trekbel gaf aan dat er bezoek was en de bezoeker hoorde door de gesloten deur heen dat het Mathilde was die hem de deur zou openen. Op de achtergrond hoorde hij hoe dat een van zijn friezen briesend met het voorbeen aan het scharrelen was. Harry kende zijn dieren goed en dit schat van een paard had veel aandacht nodig. Maar ook veel werk want het is een vurig dier dat steeds in beweging moet blijven. Knarsend opende zich de deur en jawel het was Mathilde die hem begroette.
"We hadden u al eerder verwacht want juffrouw Clara loopt al een hele tijd door de salon te ijsberen. Dan weer loopt ze naar het venster en kijkt tegelijk op haar horloge en men merkt dat ze heel erg gespannen is."
Harry stapte in de grote hoge hal binnen met in zijn rechterhand die hij achter op de rug hield een boeket rozen. Met zijn linkerhand nam hij zijn hoed af en begroette de vrouw die hem inliet met een lichte buiging.
"Ik mag hopen dat Clara niet te zeer gefrustreerd is omdat ik dit maal te laat ben, ik kan me er niet tussenuit knijpen door te zeggen dat ik een platte band had;" zei hij al lachend waarbij zijn parelwitte tanden en het dunne snorretje zijn charmes onderstreepten. Harry leek veel op een gewezen filmster uit de twintiger en dertigerjaren van de vorige eeuw, namelijk op Rudolph Valentino. Hij weet dat hij een zeer begeerd liefdesobject is want de vrouwen vallen als vliegen voor hem. Clara's moeder heeft herhaaldelijk haar dochter gewaarschuwd voor deze charmeur die het enkel en alleen maar op haar vermogen afgezien heeft. Mama had ze toen gezegd hij is de enige man die ik hebben wil. Harry rende de trap op met de rozen al in aanslag om ze dan aan zijn geliefde te geven. Hij klopte eerst heel zacht, daarna iets harder en zonder op een antwoord te wachten vloog hij de kamer binnen. Clara al klaar om naar het vriendentreffen te vertrekken keek een beetje sip omdat haar aanbidder haar zo lang had doen wachten. ze verweet hem geen rekening met haar en haar gevoelens te houden. Ze had zich zorgen gemaakt omdat hij zolang weg bleef. Harry gaf haar geen kans om verder te praten want hij nam haar in zijn armen en kuste haar. Na een vurige kus loste ze zich opeens en keek hem verwijtend aan.
"Waar heb jij gezeten ik ruik duidelijk hetzelfde parfum dat ook mama gebruikt en zie je wel ze heeft me voor je gewaarschuwd." Als een volleerd toneelspeler knielde hij voor haar neer en zei toen suikerzoet.
"Dat klopt ik ben je moeder toen straks in de stad tegengekomen en ik heb als aanstaande schoonzoon niet meer dan mijn plicht gedaan en haar hartstochtelijk gezoend. Ze was wel verbaasd door mijn doortastendheid maar reageerde heel spontaan door me even te omarmen en me een mooie dag toe te wensen. Ik hoop dat je daar toch niets tegen hebt, tenslotte is het toch je eigen moeder."
"Hoe lang ben je dan bij haar geweest want je bent meer dan een uur over tijd. Ik heb de hele tijd maar zitten piekeren en me afgevraagd wat er eventueel jou overkomen zou zijn."
"Weet je nog voor veertien dagen toen je mijn moeder naar het station moest brengen toen heb je een autopanne gehad en had zij haar trein niet kunnen halen. En die keer dat je met pa en ma naar dat feestje ging en pa de hele tijd maar achter mama aan het zoeken was en jou ook niet vond. Ik vraag me nu af wie je nu eigenlijk het hof maakt mij of mijn moeder, wat denk je dan,hé! Het blijft toch in de familie, en geld is geld van wie het ook komt zeker.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Masterart.
Hoeselaar: Dank voor jouw bezoekje, gelukkig toch iemand die dit lezen wilde
Willy
|
