|
< terug
Liefdegave deel 2
De slierende deur schuurt over de grond. Eén wachter staat met zijn staf in zijn rechterhand in de gang. Plechtig staat de tweede wachter in de kamer van Frau Marie-Ann en meldt de heer aan. Jan-Klaus stormt binnen. Zijn lange mantel zweeft over zijn laarzen.
"Marie-Ann, deze avond vertrek ik met het leger naar de Dolzen!" Jan-Klaus staat naast de tafel. Gertrude kamt de haren van de kasteelvrouw. Hij spuwt de woorden uit terwijl hij de pols van Marie-Ann vast grijpt. "Ik kom terug! Vergeet dat niet!" De kasteelheer stormt de kamer uit.
Marie-Ann wrijft aan haar linkse pols. Rode strepen. De pijn wordt ondraaglijk.
Wenend valt ze op haar buik op het bed.
Gertrude schenkt de kom met water vol. "Kan ik iets voor je doen, jonkvrouw? Moet ik een briefje brengen naar Pater Jean-Baptist?" De dienstmeid gaat naast het bed staan. Twee hopeloze ogen.
Marie-Ann zet zich overeind op het bed. Wrijft met haar handen aan haar ogen.
De jonkvrouw zet zich achter de tafel en begint het briefje te schrijven. Verzegeld met kaarsvet en een kus. Gertrude staat aan het venster te kijken. Het leger vertrekt met zijn ridderschappen. De dienstmeid neemt het briefje van de jonkvrouw in ontvangst en knikt.
Ze stormt de trap af en loopt naar de verborgen doorgang van het kasteel.
Die uitgang komt ongeveer te midden van de tuin. Daarna stapt Gertrude stil door de kasteeltuin. De brief in de zak van haar winterdracht. In haar linkse hand de lantaarn.
Het is een heel lang smal paadje in het heuvelachtig bos. De uitgang weegt tot rechtstreeks bij de abdij.
Ze bonkt op de poort. Pater Heinz opent.
"Gertrude… moet ik pater Jean-Baptist roepen? Blijf even op de binnenkoer staan. " Heinz sluit de poort. Gertrude zet de lantaarn op de grond en wacht. Ze wrijft de handpalmen tegen elkaar. Koud… ijskoud is het.
"Gertrude?" Ze herkent de serene stem van Jean-Baptist. In het donker staat hij naast haar.
Gertrude heft haar lantaarn omhoog in de linkerhand en fluistert: "Eerwaarde, ik moet je dit briefje brengen van jonkvrouw Marie-Ann." De pater neemt het briefje in ontvangst en zonder woorden opent hij de poort en laat Gertrude uit.
Gertrude hoort de vergrendeling van de poort achter haar rug. Stil loopt ze over het smal paadje. Haar lang kleed sleept over de verdorde bladeren. Ze is halfweg het paadje wanneer ze geritsel hoort. Gertrude stopt. Laat de lantaarn even zakken. Wilhelm fluit zachtjes.
Ze heft haar lantaarn terug omhoog. Marie-Ann heeft de broer van de stalknecht gestuurd zodat Gertrude gevrijwaard blijft van rovers.
Ongeduldig. De jonkvrouw ziet het kleine lichtje. Gertrude en Wilhelm zijn aangekomen op het kasteel. Ze is gelukkig.
Maxiem 19.07.2008
feedback van andere lezers- sproet
een middeleeuws sprookje? leest aangenaam en het maakt ook nieuwsgierig naar wat er allemaal gaande is.
liefs, sproet
maxiem: zo kan men het noemen... vertoeven in een leuke fantasy zonder onze zorgen... heb inspiratie opgedaan in Duitsland tussen de kastelen, dikke mercie voor de fb, liefs maxiem - otiske
Mooi vervolgje, groetjes en goed geschreven hoor.
|
