|
< terug
De scheiding - (27)
Hfdst 6
Als Michel de volgende morgen wakker wordt is hij alleen. Denise is er niet meer en op het nachtkastje staat een brief, zo geplaatst dat hij onmiddellijk opvalt. Denise is die morgen vroeg vertrokken. Michel sliep nog. De voorbije avond en nacht waren heerlijk. Eerst hebben ze gezellig gesoupeerd. Daarna zijn ze gaan dansen, om uiteindelijk nog heel wat tijd door te brengen, wandelend en keuvelend onder een prachtige sterrenhemel. Het was volle maan en de zwoelheid van de zomernacht gaf aan hun samenzijn iets gemoedelijks en vertrouwelijks. Na verloop van tijd kwamen ze als vanzelf bij het hotel waar Michel logeerde.
'Hier verblijf ik" was het enige wat hij wist te zeggen.
Zonder enige aarzeling was ze hem naar binnen gevolgd. Op de kleine kamer gekomen nam ze plaats op de rand van het bed. Michel heeft haar gekust, innig en langdurig, als wou hij zich wapenen tegen elke komende vereenzaming. Ze heeft zijn kussen hartstochtelijk beantwoord. Later kleedde ze zich uit en hebben ze geneukt. Dat nam alle spanning bij Michel weg. Het was alsof hij van een zware last werd bevrijd door die neukpartij. Nog later zijn ze uitgeput in slaap gevallen. In zijn slaap vlijde hij zich tegen haar warme jeugdige lichaam als een pasgeborene op zoek naar het moederlijke nest.
Langzaam, met slome bewegingen, komt Michel uit bed. Nog even kijkt hij naar de matras, waar het lichaam van Denise een klamme indruk heeft achtergelaten. Dan kleedt hij zich aan, neemt de brief, steekt hem op zak en verlaat het hotel. Hij zal later wel lezen wat Denise heeft geschreven.
Diezelfde dag komt een einde aan de gijzeling. Na een gevangenschap van tien dagen, vol dreiging, gruwel en angst, zijn de gegijzelde kinderen en hun lerares opnieuw vrij. De Nederlandse regering is ingegaan op de eisen van de gijzelnemers. Ze hebben aan deze gangsters straffeloosheid beloofd, hen een snelle vluchtauto ter beschikking gesteld en bovendien een grote som geld overhandigd.
Het zijn getekende kinderen die het schoolgebouw naar buiten komen. Sommigen wenen, anderen zijn heel stil en duidelijk nog erg bang. Het weerzien met hun ouders is hartverscheurend. Dagen van angst en opgekropt verdriet vinden hun ontlading. Doden zijn er niet gevallen. Maar zo veel kinderen zijn voor het leven getraumatiseerd.
Het einde van dit gijzelingsdrama is ook het einde van Michel's buitenlandse opdracht hier in Zaandam. De laatste nieuwsflash die hij doorstuurt naar zijn redactie eindigt hij met de woorden:
'…Wat ook de beweegredenen zijn van de gijzelnemers, niets kan rechtvaardigen wat deze kinderen de voorbije tien dagen hebben moeten meemaken.'
Nog diezelfde avond, om achtien uur en tien minuten, neemt Michel de stoptrein naar Amsterdam. Het is nog klaar dag. Maar het weer is veranderd. Onweerswolken verschijnen aan de hemel en de wind neemt in heftigheid toe. Het is warm en vochtig. Zijn hemd kleeft aan zijn lijf. In Amsterdam gekomen eet hij een kleinigheid in het buffet van het station. Hij drinkt ook een drietal pinten bier in afwachting van het vertrek van de hoge snelheidstrein die hem naar Brussel moet brengen. Pas nu haalt hij de brief die Denise hem achterliet uit zijn jas. Hij scheurt de omslag open en begint te lezen:
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- hettie35
Ben er weer teug om verder te lezen en geniet er nog steeds van,
groetjes Hettie
Julien_Maleur: dank je Hettie - sproet
laat het vervolg maar komen!
liefs, sproet
Julien_Maleur: Het vervolg komt zeker, sproet. Soms met een onderbreking. Bedankt voor opvolging en fb.
groetjes
JM - maxiem
graag gelezen, gr maxiem
Julien_Maleur: Bedankt voor je interesse en appreciatie.
groetjes
JM - henny
He, en nu kan ik niet meer verder lezen. (sad)
Julien_Maleur: Geen nood, Henny, het vervolg komt. Dank voor de interesse.
JM
|
