|
< terug
De randen, deel 5. Overhaast
'Part én deel aan haar dood?' vroeg Angelique verbaasd.
'Ja, ik ben te ver gegaan in de dromen, ik raakte haar ziel en daardoor stierf ze. Ik verloor haar.'
'Iemand doden met een droom?'
'Ik weet niet eens of het een iemand was, en doden? Ik houd het maar bij verliezen.'
'Dagpauwoog kan ook niet bepalen of het iemand was?'
'Nee, zij kan veel, maar geen onderscheid maken tussen mijn dromen en mijn werkelijkheid. Daarom moet ik er zelf naartoe om te ontdekken wie zij was. Ik hoop dat bij of in die torens te vinden. Verder kan ik er niets over vertellen, ik weet het niet. Weet je zeker dat je nog mee wilt? Je ziet dat jouw kennis vanaf hier niet meer nodig is, dus voel je niet verplicht.'
'En jij denkt al die tijd zonder dit goddelijke lichaam en deze scherpe geest te kunnen?' Ze liep uitdagend naar mij toe.
'Nee, ik denk het niet!' en sloot haar in mijn armen. Ik voelde dat zij voelde wat ik voelde maar we gaven er niet aan toe
'Hey tortelduifjes, zullen we maar eens gaan?' klonk de gedachte van Dagpauwoog. Angelique keek mij verbaasd aan.
'Het eerste stukje van de reis zal geen fysieke reis zijn. Alhoewel het Dagpauwoog veel energie gaat kosten zal ze ons naar haar werkelijke plaats in de ruimte brengen. Een project met een ruimteschip zou teveel opzien baren. Ze heeft zich nu zoveel aan onze zon opgewarmd dat dit de beste oplossing is.' Angelique wilde antwoorden toen er een harde knal klonk.
'Meneer Rob?' klonk het van het scherm aan de wand.
'Ja Jolien?'
'Men probeert hier de pui te forceren, met uw instemming kies ik het hazenpad dat u mij gewezen hebt!'
'Heel goed Jolien, jullie hebben samen de sleutel tot een aanzienlijk deel van het kapitaal. Beheer het in de geest van het bedrijf. Bedankt en bedank iedereen namens mij en nu wegwezen jij!' Een tweede, veel zwaardere explosie volgde. Ik keek op het scherm en zag dat Jolien de receptie reeds verlaten had en enkele plafonddelen naar beneden kwamen.
'Dat is die maat van jou Angelique, die probeert onze reis te voorkomen. Ik had daarop gerekend.' Bij de derde explosie schudde het gebouw op zijn grondvesten.
"We gaan!' klonk het dwingend in mijn hoofd. De lange man in het strakke pak veranderde in een groene gloed. Huisgeest was al vertrokken. Ik hield Angelique stevig vast. Een vierde explosie volgde.
Langzaam maakte ze zich los uit mijn armen en keek verbaasd rond. We stonden midden in een wei vol met bloeiende paardenbloemen. Aan de rand daarvan een lage boerderij met een rieten kap.
'Kijk Angelique, dit is wat Dagpauwoog voor ons gemaakt heeft om ons thuis te voelen. Het zal niet altijd zo zijn, slechts in de rustige momenten kan ze dat.'
'Maar Rob, waar zijn we?' ze hield bang mijn hand vast.
'We zijn in een baan rond de zon, ergens tussen die van de Aarde en van Mars, ze moet energie vergaren. Ik zal je de andere sterren laten zien als ze zich naar de zon toe keert. Wanneer ze zich er klaar voor voelt maken we een sprong naar het centrum van dit melkwegstelsel en vandaar vertrekken we.'
'Heb je dit ooit eerder gedaan Rob?'
'Ja, maar nooit zover als we nu zullen gaan,'
'En dat huis daar dat is...'
'Ook een deel van Dagpauwoog, maar daar zul je niets van merken. Voor ons zal ze zijn als een van ons, een klein deel van haar tenminste.'
In de deuropening riep Huisgeest, in de gedaante van een kokkin, ons binnen.
feedback van andere lezers- matahari
gelezen,herlezen en terug herlezen. SLIK
Rob: Het verhaal ligt al een tijd stil, ik heb het frame wel, maar kom niet verder met de bekleding. - sproet
ik heb me door de vorige delen geworsteld, het is bijna een jaar geleden dat je de proloog schreef.
het heeft iets weg van een becijferd sprookje, liefe via integralen!
is wel spitsvondig!
liefs, sproet
Rob: Geworsteld, zo kan ie wel weer.;-))
Het is ook bijna een jaar geleden dat ik haar ontmoette. - Magdalena
ik vind dit zo hoogstaand!
Het heeft iets weg van Castaneda in science fiction vorm.
Please, schrijf verder???
Rob: Dat is toch écht tè veel eer.
Ik moet bekennen dat ik alweer een paar voorzichtige stappen heb ondernomen.
;-)) - Mistaker
Ik vind het een intrigerend verhaal en goed geschreven ook.
Groet,
Greta
Rob: Dank Greta, maar het gaat maar langzaam op dit moment. - aquaangel
langzaam of niet.. Zo lang er maar een letter op 't scherm komt.. Ik kan wel met 3 verhalen tegelijk bezig zijn.. Ik kom dan ook uren te kort...maar missch lijdt mijn kwaliteit er ook wel onder. Gewoon doorgaan jij x x
Rob: Next is comming up..**Rob dat zeg je niet tegen een dame!!!!!**
|
