|
< terug
De scheiding - (33)
De volgende morgen stond Lisa in de keuken toen Michel ontwaakte. Het huis geurde naar verse koffie. Hun ontbijt werd getekend door een gezellige intimiteit. Hij hielp haar met de afwas. Dan gaven ze zich opnieuw over aan het liefdesspel. Lisa leek onbevredigbaar. Ze was een en al hartstocht en meer nog dan de voorbije nacht genoten ze van elkaars lichaam. Ook het middagmaal verliep in die gezellige afzondering van pasgetrouwden en opnieuw hielp hij zijn vrouw met de afwas. Na de middag trokken ze naar buiten, wandelden in het veld en genoten van het mooie weer. Die avond bevredigden ze elkaar opnieuw. Hun wittebroodsweken waren echter van korte duur. Al na een drietal dagen moest hij opnieuw naar zijn werk. Voor het eerst werden ze gescheiden; moest zijn vrouw alleen blijven in de echtelijke woonst. Ze was verdrietig toen hij vertrok. Hij zag tranen in haar ogen. Ook hem viel dat eerste afscheid zwaar. De dag ging veel te traag voorbij en voortdurend dacht hij aan zijn geliefde thuis. Hij beeldde zich in hoe ze het huis poetste, het avondeten klaarmaakte en intussen ernaar verlangde door hem te worden geaaid en gestreeld. Na zijn dagtaak spoedde hij zich naar huis. Ze kwam hem al tegemoet in de straat. Arm in arm liepen ze. Nog voor het avondmaal compenseerden ze die eerste dag van alleen zijn met een fikse vrijpartij. Ze leken wel onverzadigbaar.
Zo gingen de dagen voorbij. Weken werden maanden. Hun leven was een sprookje. Lisa wachtte elke avond op de terugkeer van haar man. Ze was werkloos, op zoek naar werk en soms verveelde ze zich. Als haar man terug thuis kwam ontaarde de verveling van die dag in een uitbarsting van hartstocht. Ze waren gelukkig en hadden alleen oog voor elkaar.
Op een dag kwam er een brief van de lokale televisiezender. Michel had daar gepostuleerd voor een betrekking als verslaggever, lang voor ze getrouwd waren. Hij had toen geen antwoord gekregen. Nu werd hem een baan aangeboden. Het was niet echt wat hij had verwacht, maar toch was hij blij. Hij moest nu eenmaal ergens beginnen! Vol enthousiasme stortte hij zich op zijn nieuwe broodwinning. Hij ging vastbesloten voor een bliksemcarrière. Hij was goed in zijn werk en hij deed het graag. In het weekend moest hij soms een sportmanifestatie of een cultureel gebeuren verslaan. Hij regelde het dan dat Lisa hem kon vergezellen. Ook gebeurde het steeds vaker dat hij 's avonds nog op pad moest. Dan viel de scheiding zwaar. Zijn jonge bruid ging dan niet naar bed. Ze bleef op tot hij thuis kwam. Ze klaagde niet. Ze was zijn vrouw. Ook wist ze dat ze niet alleen was. In haar schoot groeide nieuw leven. Haar man wist dit nog niet. Ze wist niet hoe het hem te vertellen en vroeg zich af hoe hij zou reageren. Ooit had ze begrepen dat hij nog enige tijd wou wachten met kinderen krijgen. Op zekere dag echter, op een receptie van de plaatselijke sportvereniging, werd ze onwel. Onmiddellijk omringde Michel haar met de meest tedere zorgen. Na korte tijd was ze weer op de been. Die avond was ze ook niet zo best. Ze had geen eetlust. En de volgende morgen moest ze braken. Michel was nu echt ongerust. Toen hij de dokter wou telefoneren hield zijn vrouw hem tegen.
'Begrijp je dan niet dat ik zwanger ben; dat we een kindje krijgen?' vroeg ze fluisterend.
Verrast keek hij naar zijn vrouw. Ze zag er inderdaad iets ronder uit. Dan vroeg hij wanneer de baby komen zou.
'Het zal nog een hele tijd duren' antwoordde zij en liet hem verder in de onwetendheid.
Weer gingen weken voorbij. Lisa werd steeds maar ronder en haar buik nam in omvang toe. Wanneer hij tijdens het weekeinde weg moest voor zijn werk kon ze hem steeds minder vaak vergezellen. Ook vond zij het minder leuk dat hij weg moest. Op zekere dag vroeg ze hem:
'Waarom sloof jij je toch zo uit voor jouw baas? Je verdient toch voldoende om ons gezin te onderhouden.'
Hij wist niet onmiddellijk wat te antwoorden. Ze had geen ongelijk. Hij moest zich niet zo uitsloven. Hij verdiende genoeg om te leven. Maar dat was niet voldoende. Hij verwachtte meer van het leven dan alleen in leven blijven. Hij wilde vlugge promotie en aanzien in dat wereldje van de televisie.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- hettie35
Ik mag die spreektaal van je wel, leest lekker.
Groetjes Hettie
Julien_Maleur: dank je Hettie
groetjes
Julien - sproet
de vervreemding is begonnen in het aards paradijs.
leest vlot.
liefs, sproet
ps: herlees eens de voorlaatste alinea, er zitten een paar typfouten in.
Julien_Maleur: Dank je Sproet.
groeten
JM - henny
Inderdaad, zo begon de vervreemding.
Denk nog aan de wou. Wou is spreektaal, wilde schrijftaal en daarom beter en mooier, om wilde te gebruiken
Julien_Maleur: Dank. Ik weet dat ik nogal graag wou gebruik. Ik hou daar wel rekening mee. Maar soms kies ik bewust voor wou, omdat die spreektaal naar mijn gevoel realistischer klinkt dan de schrijftaal.
Ik hou toch uw opmerking in gedachten.
groetjes
JM
|
