|
< terug
Hartendief 1 'you don't exist when I don't see you'
Een
De grote eik staat stevig geworteld in het park. Zijn takken strekken zich die ochtend flink uit en twee verliefde roodborstjes zingen de statige boom levenslustig toe.
Een warme neveldeken bedekt het park koesterend en laat de voorjaarszon maar lauwtjes toe. Het is alsof het park de afweging maakt of de zon haar díe warmte kan geven die de deken haar al biedt, zoniet dan zal ze haar deken nog niet willen prijsgeven.
Een verdwaalde eekhoorn schiet schichtig een boom in als een eerste hond zijn baasje een frisse ochtendwandeling gunt. Het is nog vroeg, maar aan de verliefde vogels, de zachte deken en de kwispelende hond valt af te leiden dat niets een prachtige dag in de weg hoeft te staan.
Flauw valt datzelfde voorjaarszonlicht op het geplastificeerde behang van de isoleercel waar Eveline van Eeden weer een nacht heeft doorgebracht. Geplastificeerd behang is praktisch in deze ruimte. Het is afwasbaar, maar nou niet direct een onderwerp om de dag mee te aan te vangen, tenzij het je dag voor een belangrijk deel bepaalt, dan moet je wel.
Het is een ontberen van de rode kleur van gebakken steen, de ruwheid van steen, misschien zelfs de geur van steen, de cementlaagjes tussen de stenen, het voelen van ruw reliëf.
Eveline van Eeden mist het voelen van iets; ze mist gevoel.
Heel de ruimte is vergeven van een lading die ziekmakend op haar neerdrukt. De geronnen bloedslijmsporen, die het bescheiden voorjaarslicht op het behang haar afwasbare schittering geeft, scheppen het misselijk makend beeld waarmee ze wakker wordt.
Het heeft geen zin zich af te vragen waar het mis is gegaan. Zoals het ook heeft het geen zin heeft om na te denken over een toekomst, vooruit denken is onmogelijk, daar is de schade te groot voor.
Haar pijnlijke rechterheup geeft ze enige verlichting door op de andere zij te draaien. Een zacht gekreun probeert ze daarbij niet te onderdrukken.
Het uitzicht wordt er beter op, dat wel. Het bevroren bloed keert ze letterlijk de rug toe.
'You don't exist when I don't see you', schiet het door haar hoofd.
'De Man Van De Nacht.'
Met zijn opgekropte woede en zijn stijf gefrustreerde penis was hij de isoleercel binnengekomen. Ook haar lichaam was hij binnengegaan. De Man Van De Nacht was liefdeloos.
Ze had haar uiterste best gedaan om Liefde naar hem toe te zenden, in de hoop dat hij zou kalmeren, maar hij was woedend en dronken en dan is het lastig iemand kalm te krijgen. Hij was er de man niet naar om Liefde te ontvangen. Hij deed zich in al zijn driften tegoed aan haar: het 'gleufdier vrouw', zoals hij haar had toegebeten met zijn verzwaarde levensadem. Ze had gekokhalsd en haar maag had zich samen gekrompen om háár adem te hervinden. Ze had geprobeerd haar longen wanhopig vol te zuigen met frisse lucht, maar er waren slechts dode muizen in een penetrerende rioollucht, die zich als een loden mantel om haar heen sloten en door haar neus en mond naar binnen kwamen. Haar hart protesteerde tevergeefs hevig bonkend.
Zijn zaad schoot hij, De Man Van De Nacht, weg tegen het zware glas in de muur, als brandend etter, daarbij scheldend op de waanzin die van elke vrouw bezit had genomen. En hij schold op zijn eigen vrouw, die weer niet gehoorzaamd had, en die hij dus weer had moeten slaan. Tenslotte schold hij op Eveline, het hoopje wanhoop dat daar aan zijn voeten lag, en waar hij zojuist nog een beetje (want groot was hij niet) bezit van had genomen.
De Man Van De Nacht was de separeercel uitgelopen.
feedback van andere lezers- Magdalena
Dit is Kunst
met zo véél tederheid en respect geschreven
psje: you don't exist (de C weg)
XXX
Peerke: Dank je wel. Was al eens serieus begonnen, maar wil 'm nu graag afschrijven. Hoop dat ik kan blijven boeien... X! - aquaangel
applaus
Peerke: Dank Aqua! Zal af en toe best herhaling in zitten maar voelt goed om van begin af aan opnieuw onder de loep te nemen. Wil het verhaal 'rond' zien te krijgen. Blij! met je bezoek aan mij.
;-) - Mistaker
Ik klap mee!
Liefs,
Greta
Peerke: Zit voor jou wel (even) herhalingen in, maar zal zeker nieuwe dingen bijschrijven. Wil nu op de side tot een afronding komen. - sproet
knap naar inhoud en vorm!
liefs, sproet
Peerke: Dank je Sproet, voor je commentaar en je bezoek (en je Liefs!) - Rob
Was het isoleer- of separeer-cel?
'Wat hebben die Belgen toch met cellen?' zegt een stemmetje in mijn achterhoofd.
Peerke: Ben jij Belg dan? Ik woon in A'dam - Francis
Je schrijft goed man
Gr frans
Peerke: Wat leuk dat je me leest.
You've been there...
Dank voor je komst! - Vansion
twee hoofdstukjes die me konden verleiden
ik las een beetje (want groot ben ik niet), en kom binnenkort wellicht terug
Peerke: Ik wacht rustig af...
|
