|
< terug
Hartendief 2 'Wat een mooie bloedneus...'
Hij kwam terug, De Man Van De Nacht, met een injectiespuit en spoot -zonder enig verzet van haar kant - een vloeisof in haar dijbeenspier.
'Dat zal je tot inzicht brengen ontaarde snol', waren woorden waaruit ze opmaakte dat het niet een injectie vitamines betrof. Het spul heeft zijn uitwerking niet gemist; haar hoofd ligt drie meter verwijderd van haar romp.
Vanuit die positie beziet ze de kartonnen bekertjes, die in de hoek op haar lijken te wachten. Op afstand lest ze haar dorst. Ze beseft dat ze gebraakt heeft, maar het laat haar verder onberoerd. Haar tong haalt ze langs het puntje van haar hoektand en even flitsen haar gedachten terug naar de lagere school, toen juffrouw Everding haar zo vreemd getroost had na die bloedneus. Eveline had die opgelopen tijdens het koprollen op de blauwe matten, die je met klittenband aan elkaar kon vastmaken, en die zo naar het zweet van volwassenen roken.
'Wat een mooie bloedneus heb jij daar, Eveline; prachtig helder rood, als het lekvocht van rode bietjes. Je mag wel uitkijken want jongens vallen op stoere meiden die af en toe bloeden', zegt juffrouw Everding die woensdag in de Catharina Laboree school.
Ze heeft iets vreemds in haar stem. Vriendelijk, maar tegelijkertijd bezwerend. Iets van vrouwen onder elkaar, en juist dat verbaast Eveline. Zijzelf is immers nog lang geen vrouw en al helemaal niet populair in de klas.
Ze kijkt onzeker ontwijkend naar de grote gele klok aan de muur van de sportzaal en ze zou het liefst door de grond willen zakken of in haar schulp kruipen, al weet ze niet hoe …
'Je hebt stoere hoektanden Eveline van Eeden, en dat maakt je neus makkelijk aan het bloeden. De wortel drukt dan tegen een onwetende ader, die flexibel als ze is nog mee wilt buigen maar te veel druk doet zal haar toch doen scheuren Eveline. Teveel druk zal haar doen scheuren.'
Edward snuift met zijn neus maar verder is het stil in de sportzaal. Esther heeft haar idioot strakke broekje weer aan, beseft Eveline, die hard nadenkt over de vraag waarom er zo diep op haar bloedneus wordt ingegaan door juffrouw Everding.
'Ken jij de strip 'Vampirella', vraagt ze daarna op de man af. Eveline kent die niet maar ze hoort aan de reactie van Peter en Chris dat het een populaire strip is.
'Die heeft hoektanden zoals jij, Eveline'. Dan opeens begrijp Eveline dat dit een manier van troosten is. Een volwassen, doordachte manier van troost geven.
De meeste kinderen in de sportzaal lachen zacht, maar er klinkt een soort bewondering in hun gesmoorde lachbui.
…'Een weinig gevomeerd, maar niet om te verontrusten', hoort Eveline zichzelf nu hardop zeggen. Innerlijk schiet ze in de lach om haar imitatie van de behandelend psychiater. Het lijkt in de verste verte niet op wat hij in werkelijkheid zou zeggen, maar ze is blij haar eigen stem weer te horen, al klinkt die heel anders dan ze gewend was.
Ze komt langzaam overeind, maar het evenwichtsgevoel laat haar in de steek. De zwaartekracht was nog nooit zo onredelijk als nu. De pijnscheut die ze door zich heen voelt gaan als ze terugvalt op haar heup, is niet van deze wereld en ze schreeuwt onhoorbaar.
Ze heeft het gehad…
De vernederingen, haar streven naar Liefde die zó onbeantwoord bleef. Het aardse leven heeft haar meer dan dragelijk was op de proef gesteld.
Geen oom Jules meer, die met zijn geelgrijze nicotinelok voor zijn linkeroog haar zo vaak grijnzend aankeek en haar toefluisterde: 'willig kutje vandaag, willig kutje vandaag?'
feedback van andere lezers- Magdalena
subliem!
wat een diep begrip en inzicht in... de hel. Mét zoveel tederheid geschreven.
ik zie (en leer) hoe jij een verhaal voor zichzelf laat spreken.
XXX
Karine
Peerke: Dank je wel Magdalena! Heb zelf jaren in de psychiatrie gewerkt en veel stof tot inspiratie gehad. Fijn dat je het leest. Zal trachten je te blijven boeien.
X! - Mistaker
Applaus!
Liefs,
Greta
Peerke: Zie je al veranderingen met de oorspronkelijke versie?
Ik wil 'm nou afschrijven tot een 'mooi' eind. Zal niet meer stoppen. Dank dat je er bent - sproet
scitterend
liefs
Peerke: Dat geeft moed, ik had het verhaal weer in de la liggen maar wil 'm nu afschrijven. Dank voor je lezen. - Julien_Maleur
Vlot geschreven en aangenaam om lezen.
groetjes
JM
Peerke: Dank je Julien, voor je commentaar en bezoek.
Groet! - Rob
Het groeit.
Peerke: Je score nog niet he? ;-P - aquaangel
gewillig gelezen, fraai
Peerke: Jij en gewillig... ;-P
Ik ben 'm nu daadwerkelijk aan het afschrijven.
M'n eerste lange verhaal... X! - Francis
Goed verhaal!
gr Frans
Peerke: Dank je Frans!
|
