Volg ons op facebook
|
< terug
Hartendief 3 Spread your wings
Geen Leo meer ook, die met de onschuld van een lachende baby, het IQ van een deurknop, en met de pik van een volwassen paard, de 'spelletjes' uitvoerde die oom Jules hem opdroeg. Geen binnenvallend nachthoofd meer, en al helemaal geen nachtelijk gestommel meer op de trap, richting haar kamer…
Nooit meer!
Ze sluit haar ogen, wellicht weer in de hoop dat het deze keer blijvend mag zijn. Het doet er eigenlijk niet toe. De linkerbovenarm slaapt en een tinteling loopt door tot in het midden van haar hand. Haar zware borsten schuren akelig tegen het ruwe scheurhemd dat haar was toegeworpen toen ze haar in deze cel achterlieten.
De kartonnen po, gevuld met twaalf velletjes papier, wacht geduldig op haar ochtendplas.
In gedachten ziet ze zichzelf er weer naast zitten, de velletjes op de tast aflopend en blind hardop tellend. Tot en met twaalf.
Dat was vóór hij kwam: De Man Van De Nacht.
Nu is ze blij dat het weer dag is. Al is er dan geen toekomst meer: het is dág.
Traag beweegt ze haar slapende arm en haar hart pompt met de bloedstroom het gevoel erin terug, al neigt het niet tot iets dat op leven lijkt.
Tegen alle wetten van de logica in weet ze in beweging te komen en op te staan, alsof het de wederopstanding van Lazarus zelf betreft.
Het hoofd heeft het lijf weer gevonden, maar het kost haar moeite om eenheid te ervaren. Het voelt als uittreding. Ze voelt wat er is gebeurd maar is er stoffelijk niet langer bij betrokken. Verkrachting is iets dat plaatsvindt met het lichaam, als persoonlijkheid kies je er dan liever voor om buiten dat lichaam toe te kijken, het was voor Eveline de manier om het gruwelijks te overleven… op dat moment tenminste.
Trouwens, wat is dat precies: je íemand voelen? Heeft ze zich eigenlijk ooit wel iemand gevoeld? Is dat hetzelfde als iemand zijn, of is het een zijn erváren?
'Mens ken U zelve', van wie was die uitspraak toch ook alweer? Socrates, Pythagoras?
'Ik ben Eveline', probeert ze zichzelf twijfelend te overtuigen.
'Maar ik ben dat vaak ook niet', voegt ze er onlosmakelijk aan toe.
'Ik ben het hart van Eveline', zegt ze dan, met een stem die diep van binnen komt.
'Het hoofd Eveline is allang vergiftigd door de harde buitenwereld en de medicatie van de psychiatrie, het hart is nog puur en is meer en meer op zichzelf komen te staan', voegt ze er als vanzelf aan toe, met woorden die ze nooit zelf gekozen zou hebben. Het is alsof iemand tot haar spreekt, via de persoon die ze zou kunnen zijn.
Ze loopt naar het raam, dat alleen de naam 'raam' draagt omdat er geen Nederlands woord bestaat voor de lichtdoorlatende kunststof bakstenen die in de muur verzonken liggen.
'Eveline, dat bén ik', prent ze zich in.
Een traan welt op in haar oog als ze het littekentje ernaast opmerkt. Haar, toen driemaanden oude kat 'Sammyboy' had in een speelse bui uitgehaald naar haar ogen die in het niets staarden. Sammyboy had zijn naam te danken aan een nummer van Queen. 'Spread your wings, and fly away, fly away, far away', had haar oudere broer Bart zo vaak voor haar gezongen. Hij scheelde een dikke anderhalf jaar met haar, maar hij was in alle facetten, zo leek het tenminste, veel verder dan zij.
Vanaf haar tiende of elfde ongeveer hoorde ze dat lied van Queen regelmatig van zijn Pioneer draaitafel schellen, en Bart zong mee, overtuigd en toonvast. Het begin van haar carrière in de psychiatrie had hij nog meegemaakt. Bij haar eerste opnamegesprekken had ook Bart, naast Eric, aan haar zijde gezeten. Hij had op dat tapeje naast Johnny Cash ook Queen gezet.
'Gonna break my rusty cage and run…' gevolgd door 'Spread your wings and fly away'.
feedback van andere lezers- Mistaker
He knew it was time
he'd made up his mind,
to leave his dead life behind.
Volgens mij is deze versie van Hartendief compacter. Het is en blijft een erg sterk verhaal, anyhow!
Liefs,
Greta
Peerke: Die ga ik gebuiken! Wat een lekkere feedback!
Ben trouwens (eindelijk) met een vervolg en eind bezig voor Hartendief, dus hij komt af! (m'n eerste lange verhaal dat ik afschrijf...) Ga 'm maar eens opsturen. Ga op de side met een alternatief einde komen, dat geeft het meeste uitdaging. Dank je wel Mistaker! - aquaangel
ik ben ook een voeler.. en dat voelt toch goed ;)
graag gelezen, doe je best
Peerke: Je zal wel bekende stukken tegen blijven komen, incestspul e.d. maar herschrijf ook e.e.a. en schrijf 'm (eindelijk) af.
Dank voor je bezoek Aqua! - Julien_Maleur
Heel boeiend. Zonder te weten wat voorafgaat en wat komen gaat maakt de lectuur van dit stukje mij nieuwsgierig naar de rest. Goed teken,niet!
groeten
JM
Peerke: Goed teken Julien! - sproet
zouden daders eens te lezen moeten krijgen, ik vermoed of ik hoop dat ze dan misschien de gevolgen van hun daden inzien.
hoe zal ik het beschrijven: het gaat over grensoverschrijdend gedrag en de inpact op het slachtoffer.
ik geraak niet uit mijn woorden, ik hoop dat je het begrijpt.
liefs, sproet
Peerke: ... je kan lopen voor een eeuwigheid
rennen voor een lange tijd
vluchten in de vergetelheid
vroeger of later kom je stil te staan
vroeger of later moet je het aangaan...
Hoe dan ook, de wet van Karma, van oorzaak en gevolg telt voor iedereen. Dat geloof ik echt. - Rob
Dit stukje loopt ergens niet, kan aan mij liggen.
Peerke: Ik vind het tof dat je de moeite neemt om me te lezen Rob maar als je feedback niet specifieker kan dan kan ik er niet zoveel mee. Waar loopt het niet dan, en wat kan anders, sterker? - Francis
Griezelig over die iso ik heb zelf ook kutervaringen in Nederland in de isocel gehad Ook hier worden mensenrechten geschonden (92 dagen afzondering gehad terwijl voor de wet 11 dagen de max is)
Hebben ze nog meermalen de wiedewestpestpleuris geslagen ook.
Sommige bewaarders stonden gelukkig aan mijn kant en gaven mij 's nachts stiekem sterke drank tegen de pijn..met kans op ontslag wat ze voor lief namen kun je nagaan..
Gr frans
Peerke: Dank Frans, voor je eerlijke, kwetsbare feedback... Stel ik erg op prijs! Ik put ook uit ervaring. Heb het persoonlijk als verpleegkundige (aan de andere kant dus) meermalen meegemaakt maar heb ook mijn broer in de wereld van de psychiatrie zien belanden... Veel van het schrijven is dan ook echt gebeurd... - Vansion
knap en zeer intrigerend verhaal tot nog toe
ik moet je meer lezen
(ik weet ook niet wat Rob bedoelt
over een fragment is het moeilijk oordelen
zal dus eerst de hele handel maar eens doornemen
je hoort er nog van!)
Peerke: Fijn, ik schrijf wel weer verder!
|
