|
< terug
Hartendief 9 Herman
Heleen Oudekerk ligt in een hoek van de kamer, voor de tv die een bierfles door de gesneuvelde beeldbuis naar buiten braakt. De lust om het beeld te relativeren is haar ontnomen, ondanks de zekerheid die er nu eindelijk is ontstaan. De waarheid heeft ze al zo lang geweld aangedaan.
Ze had gehoopt nog een mogelijkheid te kunnen ontdekken, maar die was er al lange tijd niet meer geweest. Ze probeert adem te halen in de kamer waar een half uur geleden nog genoeg lucht aanwezig was voor die waanzinnige woede-uitval van haar man.
Pardon, ex-man.
Tranen branden in haar ogen, maar er is geen verdriet. Dat station is ze allang gepasseerd, haar huwelijkstrein heeft daar nooit stilgestaan. Haar geďmplodeerde longen proberen zich wanhopig te ontvouwen want ze wil adem; ze heeft nog levenslust. Jazeker beste wereld! Levenslust! Want er moet meer zijn in dit leven. Zelfs voor Heleen Oudekerk. In de kamer is voldoende lucht, ook na de woedeaanval van Herman. Nu, terwijl ze nog naarstig op zoek is naar adem, staat ze opeens stil bij zijn naam:
Her man.
Jezus, kon haar lot nog duidelijker uitgespeld worden? Waarom zag ze het nu pas, terwijl zijn naam het altijd al zo duidelijk verteld had: Her -man… De terugneem man. Elke keer weer als er geweld in hun huwelijk had plaatsgevonden was ze gevlucht voor hem. Ver weg van hem.
Helemaal tot in zijn armen...
Ze besluit, (haar longen komen snijdend en schurend weer tot ontplooiing) dat ze zijn naam zojuist veranderd heeft. Na deze laatste woedeaanval heeft zij hem tot nooitmeer-man gedoopt. De fles die hij op haar hoofd heeft stuksloeg heeft haar tot dat inzicht gebracht. Jazeker, meneer Heineken is getuige! Een stukgeslagen fles op haar hoofd had haar tot inkeer gebracht. Halleluja! Wie zei er ook alweer dat drank stukmaakte? Drank verschaft inzicht; levenskracht!
Twee muren, die samen de hoek van de kamer vormen geven haar voldoende steun om langzaam overeind te komen. Ze drukt zich omhoog, maar valt terug op haar pijnlijke onderbenen als haar lippen het bloed proeven dat nooitmeer-man heeft veroorzaakt door meneer Heineken hardhandig tegen haar gezicht te smijten.
Ze schreeuwt het uit van de pijn. Het geschreeuw doet haar longen krachtig ontvouwen, maar desondanks hoort ze het 'KNAP' in haar onderbeen.
Haar telefoon is Goddank binnen handbereik. Die staat paraat naast de tv op het krat bier dat haar, door de afwezigheid van enkele flessen, aan lijkt te grijnzen.
Nooitmeer-man heeft zijn sporen nagelaten. Ze doet wat ze haar leven lang nog niet gedaan heeft, ze strekt haar arm en pakt de telefoon…
Ze legt haar schokkende gekerm het zwijgen op en draait: 112…
Voor het eerst in haar leven wacht ze niet op de armen van nooitmeer-man.
Voor het eerst van haar leven zoekt ze hulp.
feedback van andere lezers- Mistaker
Intrigerend. Namen kunnen inderdaad een hoop zeggen, net als getallen, maar je zit het vaak pas achteraf.
Liefs,
Greta
Peerke: Met getallen is dat inderdaad vaak ook zo...
Het laat je dat weten waar jij op dat moment met je
bewustzijn bij kan... Bewustwording is dan ook de grote
uitdaging van een ieder... (denk ik zo'n beetje...)
Liefs! en dank maar weer he...
Peet - sproet
mooi stukje, naar vorm en inhoud.
leest prettig...
liefs, sproet
Peerke: Dank je Sproet!
Zal weer eens even iets anders plaatsen... - maxiem
mooi, liefs maxiem
Peerke: Gelukkig, dit is een langer verhaal. Heb vandaag een schilder uit de psychiatrie een 'opdracht' gegeven voor het maken van een voorkant van de roman, en hem betaald. Hij is een echt goede schilder maar erg misbruikt in zijn jeugd, veel littekens en voor het leven 'getekend'. Bloeit helemaal op nu ik hem ervoor gevraagd heb. Dank voor je interesse! - aquaangel
moedig
Peerke: ;-))
|
