Volg ons op facebook
|
< terug
Hartendief 10 Kleine Herman en het vrouwenkoor
Met een enorme woede was hij die avond van huis gegaan. Herman heeft zijn vrouw mores geleerd, maar ze lijkt van mores niets te willen leren.
Wat een vuile snol was hij toch ooit getrouwd; nu weer heeft ze hem zover gekregen dat hij het fatsoen in haar moest slaan.
(Hij sluit de oogleden onder zijn borstelige wenkbrauwen en zinkt ongeveer dertig jaar terug in de tijd. Daar ziet Herman zichzelf zitten in de kolenkit, waar hij zovaak zijn straf uit moest zitten, of zichzelf verstopte om een ergere straf proberen te ontlopen. Tevergeefs dit keer.
De baasvrouw, zoals hij zijn moeder altijd moest noemen, zoekt een verklaring voor de drie druppels plas op de toiletbril. De dronkman, zoals baasvrouw vader altijd noemde, ligt dronken en beroerd op bed. Baasvrouw heeft hem al met haar knokige vuisten bewerkt. Zij is baas in huis. De man in huis, dat is dronkman: God in huis, dat is baasvrouw.
Weer heeft Herman een klap van haar vuist midden in zijn gezicht te pakken. Zijn dikker wordende oog kleurt blauw/paars, alsof er een mooie bloem onder de uitpuilende knop tevoorschijn zal komen. De twee kleine knikkertjes onder zijn plassertje worden in een harde greep tegen elkaar geplet door baasvrouw.
'Hoe komen die druppels op de toiletbril', is de overbodige vraag van baasvrouw.
'Ik vraag je wat', en ze slaat met haar andere vuist de tienjarige Herman tegen de grond. Zijn knikkertjes houd ze tijdens zijn val in een stevige vuist geklemd. Hij huilt niet meer, de tijd van huilen is voorbij. Nooit zal hij een vrouw willen liefhebben later; niet na de baasvrouw.
Eén knikkertje werd later weggehaald in het ziekenhuis omdat het door en door rot was, en een gevaar begon te vormen voor zijn gezondheid.
'Waarschijnlijk een te late indaling', had de arts de baasvrouw meegedeeld. 'Niets om u verder zorgen om te maken'. Baasvrouw had zich daarover geen zorgen gemaakt. Ze had kleine Herman gevraagd hoe die druppels op de toiletbril terecht waren gekomen. Dát had ze gedaan. Ze had hem met zijn hoofd tegen de toiletbril geslagen en hem de pisdruppels van zijn dronken vader op laten likken.
Herman had sindsdien nooit meer staand kunnen plassen. Baasvrouw had het hem verboden…)
Klote natuurlijk, van de tv. Morgen, na zijn nachtdienst zal hij haar erop uitsturen om een nieuwe te halen. Bij de BCC of de Mediamarkt hebben ze nog wel wat aanbiedingen, als hij de laatste folders mag geloven.
Stom van hem, dat hij zich zo door zijn woede laat meevoeren. Een volle fles bier door de tv, en in de garage heeft hij -buiten zinnen - de autoruit van zijn Lagune ingetrapt. Dat heeft ervoor gezorgd dat hij nu in de bus zit naar zijn werk, het Sint Franciscus ziekenhuis in Rotterdam, waar hij een week nachtdienst zal draaien op de PAAZ afdeling in de zuidvleugel.
Het is uit de hand gelopen vanavond. Ze had hem niet zó moeten treiteren met dat gemail aan haar koormannen dat hij het weer op een zuipen had moeten zetten. Ze zou nog een nagel aan zijn doodskist worden als het zo doorging. Hij nam zich voor haar niet al te veel kansen meer te geven. Nee, dat stond vast. Als het zo nog een paar jaar door zou gaan dan zou hij haar verlaten.
Een vrouw moet trouw zijn. Niet omdat hij dat zonodig vindt, maar omdat ze dat beloofd heeft bij het huwelijk. Dan ga je, als getrouwde vrouw, niet lopen te mailen met mannen van je koor. En dan al zeker niet stiekem.
Had ze hem niet verteld dat het een vrouwenkoor was, waar ze in zong? Een gemengd koor had hij natuurlijk niet goed gevonden, dat gegeil naar al die mannen om haar heen, die bij elke modulatie de geur van zijn vrouw trachten op te vangen. Hij weet precies hoe het daar werkt! Naast haar, of tegenover haar staan, en dan concentreren op die natter wordende spons tussen haar benen. Die kut, die als een broeiende zweer een eigen leven was gaan leiden, waar hij godverdomme geen controle meer over had.
Kuthoer dat ze daar was. Een gemengd koor, om na het zingen haar kerk in te gaan verdomme. Om alle mannen in haar gleuf te laten schuiven, en dan na afloop in de rij om zich om de beurt door de tenoren te laten beffen, de baritons in haar schacht heen en weer, en de bassen achterlangs. Ja meneertje, hij, Herman, weet precies hoe het eraan toe gaat in zo'n gemengd koor. En hij maar werken in de psychiatrie. Ze moest blij zijn dat hij haar niet liet opnemen, die geile nymfomane, die zich zijn vrouw durfde te noemen.
'Zou een overdosis anti-psychotica niet helend werken bij haar afwijking?'
feedback van andere lezers- sproet
ik moest een beetje slikken toen ik dit allemaal las, maar jammer genoeg dagelijkse realiteit.
heel goed weergegeven.
liefs, sproet
Peerke: Dank Sproet.
We moeten allemaal een beetje slikken he...
Fijn dat je het wilde lezen. - Mistaker
Sterk beschreven.
Liefs,
Greta
Peerke: Dank je weer Greta, ik kort 'm wel in voor de site...
|
