Volg ons op facebook
|
< terug
H1 Indonesië d8 Cipanas-Bandung
Yani komt verkankerd de slaapkamer uit, gedoucht aangekleed en al. Als hij zijn zonnebril op wil zetten zie ik nog net een halfdik oog.
Hij knoopt zijn bandella strak om zijn hoofd en zegt streng tegen mij: "Five minutes, outside we leave now" "Take a shower, put your clothes on, hurry up please becouse she wants to call the police."
Hij stapt met grote stappen naar de patio en slaat met een slag de deur achter zich dicht met het woord "lonté!" roepend wat vuurvlieg betekent die zich verzamelen bij de rode lampen van de nacht.
Ik liep naar Linda's slaapkamer waar zij op de rand van het bed zit in een zijden rode negligé en ze stopt met schelden.
"Wat is er aan de hand Lin?" vroeg ik ten onrechte stikjaloers op de afgelopen nacht, haar contouren bekijkend door het doorschijnende gevalletje.
"Hij is gek," zegt ze hij komt alleen om te neuken, geld nodig heeft of in de problemen zit, ik haat hem." "Ik kots van hem!"
Ook zij had een dik oog en een gescheurde lip waarop ik vroeg waarom ze hadden gevochten.
"Ik wilde niet neuken Frans, zeker niet met jou in de kamer er naast, ik vind jou veel leuker."
"Mm, ok maar dat hoeft hij niet te weten toch?"
"Ik heb ook niets gezegd over ons, maar ik moet een keer alleen met je zijn".
Ze geeft me snel een papiertje met haar nummer en geeft me een vette zoen.
"Ik bel je uit Bandung als de mogelijkheid daar is sayang," zei ik.
De deur zwaait open.
"Frans what the fuck are you doing man, leave that bitch and hurry on man!"
Ik ben lekker aan het tongen, dacht ik maar vroeg hem:
"Hitting girls Yani?"
"She's not a girl she's an animal," "Leave her it's my business"
Ik gaf haar een knipoog, proefde bloed en lippenstift van het zoenen dus veegde ongezien de lippenstift weg voor ik mij omdraaide, ging douchen en kleedde mij aan.
Toen ik naar buiten stapte maakte ik een belbeweging naar Linda en gaf haar een knipoog waarop ik een duim kreeg en de boodschap;
"Hati hati Francis, itu orang gila!"
Wat inhield dat ik heel voorzichtig moest zijn en dat Yani knettergek en gevaarlijk was. Ik keek haar aan met een blik van: dat is oud nieuws meisje, je hebt eergisteren nog een kogel uit mijn reet verwijderd weet je nog? Vertwijfeld staart zij mij aan van top tot teen en ik voel haar zich afvragen of ik soms ook gestoord was. Woorden waren onnodig voor mij.
"Nee meisje ik ben niet gek, een beetje vreemd misschien maar wel lekker," plakte ik Rivella er achter aan.
Ze lacht en vraag me haar te beloven, dat ik bel.
De kickstarter van Yani's motor geeft een klik en dan een brul waarop de mijne hetzelfde volgde. Op ons achterwiel spurtten wij weg het pad af de weg op richting Bandung, niet vanuit machogedrag maar de eerste versnellingen waren zo krachtig, het ging niet anders.
Als we in de bergen en tussen de vulkanen terecht komen wordt Yani iets rustiger en neemt snelheid af en komt naast me rijden. We reden nu zo'n veertig kilometer per uur langzaam glijdend tussen naaldbomen die op de koeler wordende klimaatsgrens groeiden. Niet veel later halen we onze leren jackets uit de plunjebalen, het was gewoon fris hier. Van achtendertig graden naar achttien is echt wel even schrikken. Maar ik kreeg sinds jaren eindelijk weer eens frisse lucht. Ik voelde mijn hersenen zich openen, en het suffe wegtrekken. Ik werd wakker. Het was een euforisch gevoel en was kwaad op mezelf dat ik na drie jaar Indonesië nog nooit naar Bandung was geweest. Waar verdomme alle Nederlanders wonen, nu begrijp ik waarom. En dan hoorde je ook nog de bijnaam; 'Het Parijs van Java'.
Toen we haast bij de top van een vulkaan in het gebied Cipanas (warmwater) kwamen die bekent staat om zijn warmwaterbronnen (zwavelwater) huurden wij een huisje voor een nacht, kochten zes driekwart liter flessen bier van het merk Anker en gingen samen in een van de natuurlijke hete baden zitten. Een koude fles bier en een jointje, de ghettoblaster stond heel zachtjes aan met reggaemuziek. De volle maan zo groot als een luchtballon boven ons hoofd verlichtte de dennenbomen, mist en neveldampen. Het was heerlijk bijkomen, met als bonus dat dit water zo geneeskrachtig was dat je tien jaar jonger werd en huidaandoeningen verdwenen in een dag. Verdomd als het niet waar is, een dag later viel de korst van mijn bil waar ik in geschoten was. Er zat een hele nieuwe roze huid onder, ongelooflijk. Drie dagen oud en niets meer te zien behalve de hechtingen natuurlijk.
Het was boven het water stervenskoud dus alleen onze hoofden waren zichtbaar met een joint erin, om af en toe snel een slok bier te nemen om daarna je verkleunde armen snel onder water te steken. Daar zat ik dan in een Yacuzzi, midden in de nacht in the middle of fucking nowhere tussen de dennenbomen vogelvrij verklaard, en ik had het naar mijn zin. ook Yani was bijgetrokken en blij; "this is life man," met zijn armen hard in het water slaand: "Fuck Cikampek!"
"In Bandung ga ik een paar meiden halen, en kom ik terug hierheen," antwoorde ik.
"Ga ik lekker badderen, met hun". "Ik vind je wel een aardige gozer hoor Yan, maar ik heb toch liever een fotomodelletje of twee op mn schoot."
Hij staat op en vraagt: "Wil je vrouwen?" "Nu?" "Waarom zeg je niets?" Vraagt hij verontwaardigt.
"Yani het is twee uur 's nachts."
Hij loopt in zijn blote lul, de hete stoom van zijn lichaam afkomend alsof het de Duivel was of een of ander monster naar een deur die bezit is van de eigenaar van de drie huisjes bij de bronnen die te slapen ligt natuurlijk.
Een oude Chinees doet open en vraagt: "meer bier?"
Ik hoor een kort maar heftige discussie hoor wat geldflappen ritselen, dan een auto starten en Yani stap over de lage rotsjes rondom de bron terug in het 'bad'. Nonchalant niets zeggend tegen mij.
"And?" keek ik hem aan.
"Relexed, they are coming, is four enough?"
Is die boy nou serieus of wat, ik bedoel ik woonde ook al drie jaar in dat land van ongekende mogelijkheden, maar we zaten verdomme boven op een bergtop van een vulcaan midden in het woud, nergens een dorp kampong of stad in de omgeving en hij regelt gewoon een vent met een auto die even op een door de weekse dag midden in de nacht een kilometertje of veertig gaat rijden om voor ons een paar meiden te zoeken. Ik was benieuwd. Ik legde mijn hoofd achterover op een platte steen en sloot mijn ogen en overdacht hoe je leven in enkele dagen toch zo heftig kan veranderen. Ik waande me in the garden of Eden. Zo relaxed, afgezonderd van de mensheid met deze schoonheid om ons heen en dan nog de luxe van het rijk zijn.
Er waren bijvoorbeeld meiden naar ons onderweg. Dit was zo onwerkelijk voor mij na die twee maanden ellende in die plantage in dat kleine krotje dat ik me zelf moest knijpen in deze mist en nevel of ik niet aan het dromen was.
feedback van andere lezers- killea
Excellent as always.
xx
June
Francis: You make me blush
xx Frans - lief
dat belooft wat...
meeslepend!
liefs
Francis: MM zeker weten
xx Frans - Mistaker
Heel erg leuk weer, snel, grappig en onderhoudend dus wat wil een mens nog meer!
Liefs,
Greta
Francis: Douwen!!! (lol)
xx Frans - sproet
Francis ten voeten uit... heel vlot geschreven,man.
liefs, trees
Francis: Ik vind het niet zo n boeiend stukje maar het was zo mooi daar moest ik even kwijt..
xx Frans - dichtduvel
Graag gelezen en benieuwd naar 't vervolg, grtz, d
Francis: Komt er aan maar je hebt nog zat niet gelezen van me hoor nog wel leukere dingen misschien..
Gr Frans en thnx - klaver4
dat moet wel speciaal geweest zijn, met dan nog die geur erbij van die dennebomen!
dit gaat echt stevig vooruit, zelfs in de rustpauzes!
gr
dicky
Francis: Was een van de mooiste momenten uit mijn leven misschien wel het mooiste..
Gr Frans
|
