naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Hartendief (slot)

door Peerke

Nu sluit Nadine ook haar innerlijke ogen. Ze heeft veel gezien, geleerd, en inzicht gekregen. Nu is ze moe. Heel moe. En moeheid maakt veel goed; alles eigenlijk. Als dit hart besluit dat het niet meer kloppen wil, dan zal Nadine zich niet verzetten. Dan zal ze zich overgeven aan wat er komen gaat. Vanzelfsprekend is ze blij dat ze het leven heeft, maar ze ziet het nu in een ander licht geplaatst.
Ze ligt op bed in een ziekenhuiskamer, ze is met metalen nieten dicht geschoten nadat een vreemd orgaan in haar borstholte tot het kloppen is gedwongen.
Wat gebeurd er eigenlijk met haar eigen hart, schiet het door alle vermoeidheid toch nog door haar heen. Wat zouden ze met een afgeschreven laf hart doen? Ze besluit, ver weg in de schemerwereld van slaap, die vraag maar niet meer te stellen als ze weer wakker wordt.
… Als ze weer wakker wordt…
De slaapwereld neemt weer bezit van haar, maar niet voor een stem fluweelzacht, door alle angst en onzekerheid heen: 'dank je wel hart', fluistert.
Die stem is niet zomaar een stem; het is zelfs niet de stem van haar nieuwe hart. Deze stem is háár stem, een stem van heel diep in haar, die ze vanaf haar jeugd niet meer heeft horen spreken. Dan dringt de onvermijdelijke waarheid tot haar door; de stem die dit vreemde hart bedankte, was de stem van haar eigen, moegeklopte en afgedankte hart. Door haar fysieke afwezigheid heen, sprak ze, en bedankte haar kloppende concurrente.
Haar eigen afgedankte hart, verwijderd en een leven lang genegeerd, deed van zich spreken. Of nee… het sprak zelf, tegen alle wetten van de logica in. Haar hart heeft maling aan ruimte, tijd en afstand. Niet voor niets is het hart de enige spier in het menselijk lichaam die nooit verouderd. Natuurlijk, het kan ziek worden of beschadigd raken maar het spierweefsel zelf verouderd niet, dat wist ze nog. Dat had ze gelezen in de wachtkamer van dokter Goossens.
Haar hart, afgedankt in een afvalemmer of orgaancontainer. Overladen met: door drank vergeelde levers, door roken verkankerde longen en door suiker verzuurde alvleesklieren. Vanuit een put, afgedankt, misbruikt en weggesneden orgaanvlees, weet haar hart 'dank je wel' te zeggen. Het hart, hoe genegeerd en misbruikt het ook mag zijn, heeft andere behoeften dan de mens haar toedenkt. Het hart is gaan leven door de kosmische adem die het met Liefde heeft begiftigd, en die Liefde wil het hart doorgeven. Daar ligt haar dankbare taak, en niet in de Liefde die Nadine kende, die van de begeerte en de lust. Zelfs niet de Liefde in voor een geliefd partner of voor 'eigen' kinderen. De Liefde waarmee het hart spreekt is die voor de Eenheid waaruit ze voortkwam. Daar ligt de taak van haar hart, ziet Nadine nu. Om de eenheid te herstellen en de dualiteit waarin de mensheid terecht is gekomen, teniet te doen.
Ze voelt nu een aangename warmte in haar borst uitstralen naar haar armen, bekken en benen. Een warmte die haar laat weten dat het goed komt. Dat ze er niet alleen voor staat in het leven. Haar nieuwe hart zal een steentje bijdragen.

'Kloppen…'

De angst die haar ogen zo lang heeft gevoed, en die zo vaak overschreeuwd werd om de stilte de mond te snoeren, maakt plaats voor de kwetsbare uitdrukking van dankbaarheid.
Nadine Donkers doet dan iets wat goed voelt en tegelijkertijd helemaal nieuw is voor haar.
Ze verzet zich niet langer: ze geeft zich over.
Aan het kloppen van haar hart.

feedback van andere lezers

• Francis
  Als je toch bezig bent heb je voor mij geen nieuwe lever?
  Benauwd maar goed geschreven verhaal, moet kunnen.
  Gr frans
  Peerke: Zal eens in het depot graaien. Maakt de kleur nog uit?
  Dank voor je feedback Frans, waardeer ik zeer.
  
  Peet
• maxiem
  graag gelezen, maxiem
  Peerke: Dank!
• otiske
  Mooi neergezet hoor, graag gelezen, groetjes.
  Peerke: Dank je Otiske. Het is wel een ander slot dan ik in het boek ga
  schrijven, maar ik wil me nu op de site weer met een ander verhaal bezighouden. Groeten!
• Mistaker
  Heel sterk dit. Fraai slot ook.
  
  G
  Peerke: Dank je! Ik sleutel nog aan het echte einde, heb daar wel ideeen over maar moet ik nog uitwerken. Stuur het eind van het jaar in bij uitgevers, en wellicht ook via deze site.
  Vrijdag is trouwens opening van 'Nomadisch denken', maar je kon geloof ik niet vrijdag he. Anders ben je er welkom om 20.00 u. Ik ga ook wat live spelen dan... Doei
• sproet
  klasse!
  
  liefs,sproet
  Peerke: :-)))
  Dank Trees!