|
< terug
het leven zoals het is - de zoekers
door JC
het leven zoals het is - de zoekers
---------------------------------------
We zoeken allemaal - dus zou het wel eens een vrij algemeen stukje kunnen worden.
Het verschil met vroeger is dat ik vroeger 'de dromers' zou gebruikt hebben ipv. 'de zoekers'.
Geluk is nu immers overal - is het altijd al geweest - nu begrijp en kan ik dat proberen te bevatten.
Een mens moet zich openstellen en dat is precies wat ik doe.
Gedaan met mijn leven vier jaar op voorhand te plannen, iedere planning die ik ooit gemaakt heb is toch op de één of andere vreemde manier niet geworden wat ik ervan verwacht had.
Nu plan ik niets meer, zelfs wat ik de komende uren zal doen is een mysterie.
De plicht zegt me om mijn schoonbroer te gaan helpen met zijn nieuwe woonst, mijn gevoel zegt me om de wereld in te trekken en mijn verstand zegt me om gewoon niets te doen.
Dat verstandgedeelte schrijf ik er maar bij voor de show; het wordt een koude dag in hel als ik mijn verstand ga beginnen volgen.
Dus blijft plicht en avontuur over, voor één keer ga ik mijn plichtsgevoel laten de bovenhand halen, mijn schoonbroer heeft immers al veel voor mij gedaan dan is het maar logisch dat ik ook de gunst retourneer.
Wat natuurlijk niet wil zeggen dat er niets te beleven valt in Jabbeke, het gaat immers maar om één persoontje die ik nog moet ontmoeten, of het nu Jabbeke of Dubai is, Oostende of Liedekerke, het maakt geen ene jota uit, sommige dingen kun je nu eenmaal niet tegenhouden.
Gisteren bekeek ik een film waarin de wet van de aantrekkingskracht werd uitgelegd, het komt erop neer dat we altijd krijgen wat we wensen, alleen moeten we ervoor zorgen dat onze wensen accuraat en zonder valkuilen zijn, iets wat ik de vorige keer over het hoofd gezien heb.
Maar zoals gezegd laat ik me deze keer niet uit mijn lood slaan, de wereld ligt weer volledig open en wat heb ik een zin om ze weer te ontdekken.
Ik leef nu een vol leven, ook al zit ik enkel met mijn hond als gezelschap nu voel ik me completer dan ik ooit geweest ben, alsof ik niet langer in dromenland vertoef maar in het echte leven en dat bevalt me stukken beter dan de droom.
Er is geen verkeerd stukje in mijn leven dat ik nu nog moet proberen rechtzetten; de fouten die ik gemaakt heb zijn en blijven; maar die zijn en blijven wel verleden tijd.
Je moet durven dromen, durven vragen en bovenal durven leven, dat is de les die ik na zessendertig jaar geleerd heb. Niemand ook die me nog van het tegendeel kan overtuigen.
We zijn de architect van ons eigen leven - dat is me nog bijgebleven uit die film van gisteren - we zijn onze eigen Michelangelo, ons leven is ons meesterwerk.
Ik focus me op al wat ik heb en al dat nog zal komen, geweldig gewoon hoe simpel het leven wel kan zijn en dat allemaal door erin te geloven.
Moest ik dit stukje lezen zou ik zeggen dat een manisch depressief persoon nu manisch is, alleen ben ik helemaal niet manisch, ik ben mezelf.
feedback van andere lezers- Julien_Maleur
nogal kort, niet!
JM
JC: ja, 'k had weer eens op 'enter' geduwd, een vaak voorkomend euvel bij overenthousiaste gekken die weer eens het 'licht' gezien hebben - badstop
Zo is het en meer hoeft daar niet over gezegd te worden. Heb je wel genoeg terpentine in huis om de verf van je handen te halen?
JC: terpentine niet, maar LSD in overvloed :-) - sproet
dromers of zoekers, ze gaan voor het zelfde: zich zelf vinden!
heel goed neergezet! graag gelezen.
liefs, sproet
JC: ja, maar 't wachten duurt zo lang - otiske
Inderdaad, meer moet dat niet zijn. Goed geschreven en graag gelezen, groetjes.
JC: danke
|
