|
< terug
Onze eerste keer.
We mogen voor de eerste keer op ons drie weken oude kleinkind Rosie passen. Ze blijft ook slapen, wat mijn vrouw geweldig vindt, maar ik een beetje eng. Onze dochter en haar man gaan naar een buurtfeest waar alleen hun twee oudste kinderen mee naar toe mogen.
Onze dochter zou Rosie brengen, maar vanwege eventuele hormonale huilbuien doen haar man en onze kleinzoon dit. Onze schoon- en kleinzoon gaan weer naar huis en we zitten met zijn drieën volkomen gelukkig te zijn. Rosie's meest opvallende activiteiten zijn op dat moment slapen en mooi zijn. Redelijk op schema wordt ze wakker en het serieuze 'opasen' en 'omasen,' twee door mij bedachte werkwoorden, begint. Ze krijgt de fles van oma en ik mag dan met de kleine, met haar hoofdje op mijn schouder, heen en weer lopen om de boertjes eruit te halen.
Terwijl ik haar voorzichtig kleine kusjes op haar hoofd geef en haar heerlijke babygeur opsnuif, fluister ik volkomen onzinnige taal in haar oortje. Met mijn hand over haar ruggetje wrijvend, voel ik een klein boertje gaan.
"Goed zo, dat ruimt lekker op," beloon ik haar.
"Bwap," klinkt het oorverdovend.
Ik hóór haar denken, dát ruimt pas op, oude sukkel.
Van mij mag ze, want ze heeft gelijk. Oma neemt het over en we gaan een schone luier aan doen. Ik zit op een stoel bij de tafel om haar zogenaamd vast te houden, in werkelijkheid kan ik gewoon mijn ogen niet van haar afhouden. Oma verwijdert de met groengele smurrie vervuilde luier. Met natte doekjes wordt ze gereinigd en ingesmeerd met een voor mij onbekende pasta uit een potje. Oma loopt al de héle dag te popelen om haar aan zoveel mogelijk mensen te laten zien en we gaan met de kleine in de wagen een rondje lopen. Ze heeft geluk, want de buurvrouw van de ene kant staat te praten met de buurman van de andere kant over en met hun wederzijdse honden. Alle echtgenoten en nog aanwezige kinderen worden erbij gehaald en ze vinden Rosie uiteraard allemaal een schatje.
We lopen een paar kilometer en komen bij het kleine winkelcentrumpje, waar we meestal onze boodschappen doen. De meisjes uit de drogisterij zien ons aankomen en stormen op de wagen af met de kreet: "Daar is ze dan eindelijk."
Deze nogal ongebruikelijke omgang met het drogisterij-personeel komt omdat mijn vrouw en ik altijd even met ze jennen en kleppen als we daar zijn. Hoe dat gaat zal ik in een voorbeeld vertellen: mijn vrouw had een filmpje weggebracht om te laten ontwikkelen. Na twee dagen ging ik ze 's morgens vroeg halen met een oude joggingbroek en T-shirt aan. Ik loop de winkel in en zeg: "Morsig, oud mannetje komt winkel binnen en vraagt…."
Het meisje aarzelt geen seconde en zegt: "Zijn de foto's er al?"
Ze waren er en ze zegt: "Laat ze maar snel zien aan dat morsige oude vrouwtje van je." Een uitstekende manier om een dag te beginnen.
Klanten maken een eind aan het feest en we vervolgen onze weg naar het centrum van onze prachtige stad Schagen. We rukken bij de Febo een bamibal uit de muur en smikkelend lopen we door. Thuis gaat Rosie weer verder met eten, slapen en boeren. Om negen uur 's avonds heeft ze een wakkertijdje en ze zit bij oma lieve kreungeluidjes te maken. We verbeelden ons dat ze heel bewust naar ons lacht. Voor de derde keer die avond belt onze dochter of alles naar wens gaat. Ik lach haar uit en zeg: "Smoesjes, je belt om jezelf gerust te stellen." Lachend geeft ze het toe, de engel. "Geniet maar lekker, alles gaat goed hier," stel ik haar volkomen overbodig gerust.
Om tien uur begint Rosie honger te krijgen. Dat kunnen we zien omdat ze op haar vuistje knaagt en huilt. Het is nog te vroeg, volgens het schema dat onze dochter probeert aan te houden. Wat ik vroeger bij haar moeder deed, doe ik nu bij haar: we gaan samen door de kamer lopen. Ze valt op mijn schouder in slaap. Voorzichtig leg ik haar in de wagen en ze is direct weer wakker. Nu is er geen houden meer aan en ze begint, volkomen terecht, te brullen. Zo snel mogelijk maakt mijn vrouw de fles en gulzig begint ze te drinken. Na een paar slokken is de ergste honger weg en ze valt prompt in slaap. Oma zet door en krijgt toch de hele fles erin. Ik word daar bloednerveus van en had het al veel eerder opgegeven. Nog even samen lopen om te boeren en dan naar bed. De wagen, waarin ze slaapt, wordt naar boven gemodderd en we gaan allemaal liggen. Er klinkt een licht gemopper uit de wagen. Oma gaat erheen en doet Rosie haar speentje weer in haar mondje. Weer klinkt het gemopper, weer de speen, weer gemopper. Daar gaat mijn nachtrust, denk ik. Het is inmiddels twaalf uur en oma tilt haar uit de wagen.
Even overleggen we wat te doen: bij ons in het bed tot ze slaapt of blijven proberen. Dan klinkt het bekende: "Bwap"
Rosie gaat weer in de wagen en wordt de volgende morgen om kwart voor zes wakker. Ze krijgt de fles en een schone luier en we vallen tot kwart voor negen weer in slaap.
Onze dochter belt en oma vertelt hoe de kleine geslapen heeft. Ik hoor de jalousie knetteren aan de andere kant van de lijn en onze dochter zegt: "Bij ons wordt ze 's nachts altijd een paar keer wakker."
Van oma krijg ik de opdracht om het babybadje van zolder te halen en schoon te maken. Terwijl oma Rosie uitkleedt, vul ik haar badje. Ze is er gek op en met haar kleine armpjes en beentjes lijkt ze te willen gaan zwemmen. Ik maak ondertussen een serie foto's. Ze wordt door oma
aangekleed en krijgt de laatste fles voor haar mamma, die niet langer kan wachten, haar komt halen.
Het paradijs is dichter bij dan je denkt.
feedback van andere lezers- sproet
heel aanschouwelijk neergeschreven, je ziet het zo gebeuren.
vlotte schrijfstijl en graag gelezen.
liefs, sproet
badstop: En natuurlijk heerlijk om te schrijven. - innerchild
Ooo ... wat heb ik genoten van dit tafereeltje ... met een 'big smile' gelezen !
Ik ben nog lang geen Oma maar als ik dit lees dan kijk ik er wel naar uit.
Liefs,
Inner
badstop: Het is ook heel leuk om opa te zijn. - matahari
Wat heeft Rosie geluk met die oma en opa
liefs matahari
badstop: En opa en oma met Rosie en de nadere twee natuurlijk. Die verhalen komen nog. - otiske
Zalig om te lezen dit, ik heb nog geen kleinkinderen maar stel me vaak de vraag hoe het zal zijn dan. Echt een mooi sfeerbeeld weergegeven.
Geniet nog van het schrijven en van de kids, groetjes.
badstop: Zo zou het kunnen zijn. Neem je dat alvast voor.
|
