|
< terug
Kantelpunt (proloog)
De mist maakt zijn gedachtenwereld kleiner. Wandelend verplaatst hij de kamer met grijze muren. De inrichting verandert maar weinig, soms een nieuwe plant, de lantaarnpalen liggen al achter hem. Het tapijt is passenlang een strook gras met twee wielsporen aan beide zijden. Dan in twee, drie passen wordt het een bladertapijt en is hij in de boskamer. Max Delius, zijn hond, komt af-en-toe de kamer binnenlopen. Bij de roep 'Max!' meldt hij zich en kijkt verwachtingsvol zijn baas aan. Later verdwijnt zijn witte staart weer in de mist.
Op een mooie meimorgen had hij gefilosofeerd over de grote problemen van deze wereld, vandaag beperken zijn gedachten zich tot het binnenste van zijn ziel. Het gesprek met de psycholoog waar hij voor het eerst sinds lang zijn gevoel weer had aangeraakt. Even, heel even maar leek hij te zweven in zijn ravijn met de zekerheid dat zij hem zou vangen. Zijn versplinterde geest weer bijeen zou rapen en hem als één geheel terug geven. Hij wankelde voor 1 seconde. Hij volgde geconcentreerd de zeeblauwe ogen van zijn psychologe, de verbinding van zijn blik met haar blik was zijn reddingslijn. Zou hij durven de val door te zetten en haar te vertrouwen? Die twijfel alleen was al voldoende om hem weer met beide benen op zijn afgrond te zetten.
Hij dacht altijd terug met diepe heimwee naar dat moment. Hij in die kamer met die blonde vrouw met blauwe ogen, dat tengere kwetsbare lijf en hoe hij daar in een kantoorflat in Assen zichzelf voor een moment had teruggevonden. Zo liep hij terug naar dat moment dat zich tegelijkertijd in de tijd van hem verwijderde, verleden werd.
feedback van andere lezers- vansion
met beide benen op zijn afgrond
dit soort zinnen lees ik graag en liefst méér
tot nog proza's
Vanes: Valt niet altijd mee. Bedankt! - Klaver4
mijn motto is liever op de vloer kletsen dan niet vliegen!
tiens, gewillige psychologe ? Dangerous games, als je het mij vraagt!
mooie beschrijving van een wandeling over een paadje tussen de weilanden naar het bos!
psjes:
diepE heimwee
iederE pas
gr
klaver4
Vanes: Heb de typo's gecorrigeerd dank! (ben notoir slordig)
Ja het is een dangerous game, maar ik speel het mijn hele leven.
Mijn gevoelsleven moet altijd aan de oppervlakte zijn, het maakt me heel gelukkig en diep ongelukkig tegelijkertijd. Maar zonder dat heb ik geen leven.... - miepe
vind dit heel vlot geschreven
zat graag in dat hoofd
dit is een beetje als speculeren
Vanes: Dank, het wel druk hoor in dat hoofd. - otiske
Vlot geschreven en graag gelezen, groetjes.
Vanes: Dank!! - eisenik
beetje uitgeholde woordenschat en te veel voorspelbare verbindingen, maar best nuchter en helder geschreven
Vanes: Dank, wil graag van je weten waar de uitgeholde woordenschat in zit.
Benader daarover separaat. - matahari
Drijven op yin en yang. Mooi. heb ze allemaal gelezen en ervan genoten, schrijven maar!
liefs matahari
Vanes: schrok van het lijstje feedback! zal weer eens wat meer gaan schrijven
|
