Volg ons op facebook
|
< terug
De Meli
Van zodra ik een zelfstandige peuter was - ik was toen zo'n jaar of zes en droeg de Absorba broeken in alle kleuren van de regenboog van mijn zus af - nam mijn vader in het weekend de jongste drie - dit is een broer (vier jaar ouder), een zus (de Absorba-zus, één jaar ouder) en ik - plichtsbewust mee naar pretparken of iets dat er op trok, van zodra het seizoen aangebroken was. Dat was in regel opstaan om half acht zondagmorgen, je snel wassen of wat er voor moest door gaan en de auto in. Discipline was hem immers niet ongenegen: "Arbeit macht frei' was zijn lijfsspreuk.
Ik moet het hem wel nageven; voor zijn job is hij jaren en jaren consequent elke nacht zo gemiddeld twee keer (soms zelfs drie keer!!) opgestaan (en wij in onze slaap met hem want de telefoon galmde door het ganse huis) om naar het ziekenhuis te gaan om een patiënte te 'verlossen' van haar kind. Weet ik ineens waar ik mijn slapeloosheid aan overgehouden heb.
Niettemin waren dat altijd geweldige uitstapjes waar altijd wel iets te beleven viel. We hebben zowat alle bestaande parken in België en omstreken gedaan; van de Beekse Bergen, het Zwin, Walibi, Bobbejaanland, Aviflora, de Meli, obscure parken over de taalgrens, tot aan een park met een woestijn en kamelen langs de 'Route des Belges', ergens in de buurt van Parijs en het pretpark Tibidabo op de berg nabij Barcelona waar een vliegtuig vervaarlijk halve cirkeltjes draaide boven de rand van de berg, toe.
Zo was er die ene keer dat we, nog maar net vertrokken, de ring rond Brugge opdraaiden, aan de toch redelijke snelheid van 30 km per uur denk ik (mijn vader was slecht vertrouwd met de diepere helft van het gaspedaal) en ik plots in een flits de deur hoor opengaan en omkijk, om vervolgens te zeggen tegen mijn vader: 'Papa, ik denk dat Sophie uit de auto gevallen is'. Chagrijnig omwille van het vroege uur, had ze zich na zinloos protest mokkend tegen de deur gevleid en blijkbaar wat zitten frunniken aan de deurklink die gewilliger bleek dan bevroed, met alle gevolgen van dien.
Na een bruusk remmanoeuvre van mijn vader - het rempedaal was even gesolliciteerd als het gaspedaal - en het simpel terug opladen van mijn van dan af een beetje afwezige zus, die ik door de achterruit nog had zien hobbelen over de baan, vatten we ietwat verbijsterd de tocht terug aan richting Meli.
Daar aten we steevast in de cafétaria (refter is eigenlijk een toepasselijker woord) "Frikandellen (2) in tomatensaus met frieten". Dat waren joekels van gehaktballen, groter als een petanquebal ! Kwam je een eind mee toe; energie en last van winderigheid voor de rest van de dag!
Na wat bowlen op een mini-baan in het lunapark, zag ik plots zo'n oude houten machine staan met vanboven een grote verchroomde ronddraaiende schotel waarvan ik de inhoud alleen kon zien van op een bierkrat (dat er ook stond!), met een zwaaiende veeg, bevestigd op iets dat veel weg had van een arm van een platenspeler. Op de schotel lagen allerlei verschillende artikelen ten toon gespreid, en voor 5 frank kon je proberen met de juiste timing het begeerde voorwerp door de arm naar het gat in het midden te laten slepen, waarna indien gelukt, je de trofee van de dag gewonnen had.
Ik zag een pakje chocoladesigaretten (tja toen al…) liggen dat ik wel wou hebben en ging ervoor.
Met lede ogen zag ik de zwaaiarm veel te traag over de plaat schuiven en iets blinkend mee graaien en deponeren in het gat.
Het bleek een broche: een verchroomde zwaluw in vlucht, in een doosje met plastic deksel gepresenteerd.
Ik vond het eigenlijk best wel mooi en thuisgekomen gaf ik het trots aan mijn moeder die tot mijn verrassing zichtbaar ontroerd was door het geschenk. Ik kon mijn geluk niet op met de ersatzprijs, wat ze nooit geweten heeft.
Ze heeft het jaren en jaren gedragen op haar revers, op allerhande chique gelegenheden en evenementen en god weet nog wat.
Tot ze het op een dag verloren heeft. Ik zag dat ze opnieuw zichtbaar intriest was omwille van dit verlies.
feedback van andere lezers- Mistaker
Onderhoudend verhaal! Ik heb ooit op een verjaardagsfeestje een Melikoek meegenomen als cadeautje voor de jarige Job (had niks anders in huis en geen tijd om iets te kopen). Daar werd zeer vreemd op gereageerd!
Die lijfspreuk was wel fout zeg...
Liefs,
Greta
klaver4: thx mistaker! wij kwamen dan altijd beladen thuis met potten Melichoco en honing, van die wafeltjes en peperkoek!
en ja, melikoek als verjaardagsgeschenk mmm :o)
't is niet dat ie sympathie had in die richting hoor, hij heeft meegevochten in WW2 tegen Duitsers, daar niet van; zijn alternatieve spreuk was: "le travail, c'est la santé!"
liefs
klaver4 - Julien_Maleur
boeiend
vg
JM
klaver4: thx Julien Maleur (bijzondere naam !) om deze te lezen
gr
klaver4 - JC
joekels van gehaktballen, groter dan een petanquebal, dat is pas beeldspraak.. dat is het soort bewoordingen die lezen de moeite waard maakt
klaver4: ze waren eigenlijk zelfs groter als petanqueballen; eerder zo'n softball of is het baseball, die grootste van de twee is.
thx voor het mooit compliment JC!
gr
klaver4 - sproet
nostalgie, keitof neergeschreven!
die zus die uit de auto tuimelt, hilarisch.
liefs, trees
klaver4: ja hé; ben nogal nostalgisch deze week! Maar is lekker verwarmend die herinneringen!
die zus die heeft eigenlijk vreselijk veel geluk gehad, want er was ook achteropkomend verkeer!
liefs
klaver4 - otiske
Heel knap hoe je de sfeer neerzet in je verhaal. Het leest enorm prettig en is amusant. Graag gelezen, groetjes.
klaver4: eigenlijk had ik deze iets langer tussen de kiezen moeten houden, maar k dacht daaraan en vlam, het stond op de site; ik ben nog vanalles vergeten qua herkenningsfactoren: het rondrijdende monrail (of was het een dubbele) treintje in de lucht, de geribbelde fantaflesjes van vroeger, het Vliegend (en meestal zwaar scheefhangend) Tapijt, de dansende rode schoentjes, enz...
bedankt voor het mooie compliment otiske!
groetjes
klaver4 - matahari
Dit is weer superknal geschreven als een lekkere gehaktbal
Ik veronderstel dat je nu een voorkeur hebt voor auto's met slechts 2 deuren
"zag dat ze opnieuw intriest was".. de kern van je verhaal?..
va "Arbeid macht frei" zou je als vrouw inderdaad wel heel diep intriest worden
liefs matahari
klaver4: tiens, ik heb idd nog nooi een auto gehad met vier deuren; altijd driedeurs gehad eigenlijk :o)
die zwaluw is wel het ankertje in het verhaal; de kleine dingen die grotere zaken vertellen over mensen
mij ma heeft de lijfsspreuk van mijn pa alleszins niet aan hart laten komen ;o)
liefs
klaver4 - Francis
En hoe is t nou met je zus? Shellshock?
Tibidabo in Barcelona, heb er heel vaak gezeten (lett. en fig.)
maar nooit van gehoord . Kun je nagaan..
Fr Frans
klaver4: Wat denk je? Ze rijdt gelijk een gestoorde zottin, altijd geweest, en al redelijk wat blikschade gehad!
In Barcelona ben ik vaak geweest, maar heb er niet gezeten :o)
Die Tibidabo ligt op een berg, waar je naar boven gaat in zo'n schuin treintje (zoals ze er ook in Zwitserland hebben). Ligt vlak bij de stad.Gij hebt daar andere pretparken bezocht :o)
gr
dicky - killea
Uplifting, beautiful writing.
xx
june
klaver4: If I think of that day, I always feel better, at ease with the past !!!
tx for reading this one June!
xx
dicky
|
