Volg ons op facebook
|
< terug
Bob
door JC
Bob
----
Het zal zo een dag worden om snel te vergeten, al horen die er ook bij.
Mijn vertrek nadert en bij gebrek aan een waardig alternatief ben ik verplicht om mijn trouwe viervoeter een nieuwe thuis te vinden, scheiden doet inderdaad lijden.
Nu wou ik aanvankelijk nog geld vragen voor het beestje, maar daar heb ik nu wijselijk van afgezien, zelfs een verplaatsing naar Oost-Vlaanderen is in de deal inbegrepen, net als al zijn 'spulletjes', zou ik dan toch nog iets van een hart bezitten?
Nee, ik weet wel dat mijn keuzes niet altijd de meest voor de hand liggende zijn geweest - om het nog zacht uit te drukken - maar dat beestje kan nu eenmaal niet blijven en dan moet je ook niet klagen dat hij vandaag zijn laatste uren bij me aan het doorbrengen is.
Vreemd toch hoe een mens zich zo kan hechten aan een hond, misschien omdat die nooit klaagt en altijd blij is om je te zien.
De laatste drie weken is mijn Bob overal met me meegeweest, kon het niet dan kon het wel, waar ik ging was hij ook en voor iemand die moeite heeft om zich aan iets te hechten valt het dubbel zo zwaar om eens het dan toch gebeurd is de band ook weer te verbreken.
Ook het dier is zodanig aan me gewoon geworden dat het voor hem ook een drama zal worden, that's life zeker?
Ik kan enkel hopen dat het hem goed vergaat, dat zijn nieuwe bestemming ook een thuis wordt en dat hij zijn gekke baasje snel vergeet.
De goesting overvalt me nu al om mezelf volledig naar de kloten te drinken, niet dat het me enig soelaas zal brengen maar veel andere uitlaatkleppen heb ik nu eenmaal niet.
Moet je me zien - een volwassen vent die loopt te huilen voor een hond - alsof ik een stuk van mezelf verlies.
Laat ik hem nog maar een laatste middagmaal voorschotelen, hopen dat het afscheid enkel aan mijn kant zo zwaar valt en niet meer omkijken.
Er is net een mailtje toegekomen van de toekomstige nieuwe eigenares, afgaande op haar vorige é-mails lijkt het me een goede baas voor Bob, laten we hopen dat mijn mensenkennis nog steeds afdoende is.
feedback van andere lezers- otiske
Verdekke ik mag er niet denken dat ik mijn honden moest wegdoen. Is er echt geen andere oplossing? Kan je hem echt niet zelf houden?
Ik ken natuurlijk de situatie niet. Als ik er zelf al geen twwe had kwam ik hem halen se. Het is verschrikkelijk als ze sterven, maar ze weg doen dat zou ik echt niet kunnen, niemand hier trouwens, amai.
Goed neergezet, groetjes.
JC: mijn werk vraagt dat ik zes weken in het buitenland zit, dus een andere oplossing is er echt niet - Mephistopheles
Helemaal niets abnormaals aan je emoties betreffende deze situatie. Mijn hond is al jaren dood maar ik mis hem nog steeds, ook al stonk ie uit z'n bek en scheet ie de boel genadeloos onder wanneer hij er zin in had. Groetjes
JC: verliezen is niet iets waar ik me graag bij neerleg, de natuur van het beestje maar toch.. - Magdalena
dit is zo hard!
ik denk dat je de naam en het adres van die mevrouw goed moet noteren en zelfs proberen af en toe een kaartje naar haar te sturen, of je haar nu sympathiek vindt of niet...
wie weet krijg je je hond terug als jij terug komt????
ik weet niet
misschien is dit onzin
een hond of een kat is soms zo véél 'levender' dan een goudvis!
XXXX
JC: heb hem nu nog bij me, de 'nieuwe eigenaar' had schrik van hem, nog een paar dagen en ik mag hem naar een asiel brengen waar ik helemaal een afschuw van heb - klaver4
shit zeg, best wel kut met pruimen zo'n 'keuze' te moeten maken!
echt niet op te lossen dat je die niet moet wegdoen ?
vraag me af of je hem nog zou bezoeken nadien (hij zal u alleszins nooit vergeten - voor hetzelfde geld loopt ie met nieuw baasje rond en spot ie u opeens; komt ie aanscheuren met baasje erachter hobbelend); donkerbruin vermoeden dat dat een iets te pijnlijke brug is om over te gaan.
en ik lees net in fb dat je die emo-rollercoaster nog even over kunt doen!
sterkte; may your god walk alongside you on this one!
grz
dicky
JC: god zit daarboven weer eens goed te lachen, die had ik niet zien aankomen, maar ja that's life, bedankt voor de sympathie - iris
Ik denk dat je meer hart bezit dan je zelf wel denkt...
Ik las met opluchting dat je een nieuwe thuis voor hem hebt gevonden. Sommige dieren hebben niet eens dat geluk....
Vlotte tekst trouwens,
Groeten,
Iris
JC: dat 'nieuwe huis' is spijtig genoeg niet gelukt, hij heeft dat mensje de daver op het lijf gejaagd
|
