Volg ons op facebook
|
< terug
Ik heb mezelf uitgevonden
het vlot niet, het vlot echt niet en ik laat jullie mijn geklungel even lezen.
het is een opdracht bedacht door onze (halvegare) teamcoordinator om volgende week op een team tweedaagse te brengen.
opdracht:in 15' vertellen hoe je in elkaar zit of steekt en waarom je voor een job in de sociale sector gekozen hebt? etc,etc...
hier komt mijn verhaal (toch een begindeel)
Vijftien november negentien honderd vijftig om drie uur in de morgen melde ik me aan met een gewicht van vijf kilo tweehonderd. Je hoeft het niet te herlezen, ik woog vijf kilo tweehonderd. Kwestie van gewicht in de schaal te leggen. Nu bijna achtenvijftig jaar later vragen ze me waarom ik in de sociale sector werk?
Zoeken naar antwoorden en bij elk grijs haar merken dat je steeds verder verwijderd geraakt van de waarheid.
'Ik ben de weg, de waarheid en het leven.'
Leven dat heb ik dus in kilo's gekregen, de waarheid zoek ik nog steeds en de weg ben ik vaak kwijtgeraakt.
Ik zocht de waarheid bij mijn ouders, maar het waren rare kwasten die zelf de weg kwijt waren.
Als jongste van vijf liep ik wat verloren tussen de grote benen van mijn drie broers en een zus.
Er was een marraine die inwoonde en me oppikte uit de drukte van het gezin.
Mijn vader leefde zijn eigen leven in zijn cocon en ik probeerde hem te benaderen, wat mij als enige thuis ook gelukt is.
Over mijn moeder heb ik weinig verhalen en zonder tranen kan ik er niet over vertellen. Als ik het sec doe neem het me dan niet kwalijk, ik heb geen ander middel om mij te beschermen. Ze heeft me het leven geschonken en ik heb haar vijftien jaar horizontaal gekend.
Ik weet nog steeds niet wat haar verdriet was en waarom ze niet at en ik wil het ook niet weten omdat ik het weet.
Na het overlijden van mijn vader kreeg ik plots te maken met een moeder die verticaal ook bestond en ik schrok dat ze zo groot, zo slank en zo mooi was. 'Spiegeltje, spiegeltje aan de wand…'
Overlijden van mijn vader en een moeder die plots in beweging kwam en een verhuis naar Gent.
Ik was net geen vijftien en volop aan het puberen.
Vragen, heel veel vragen en geen antwoorden. Niemand zag me en ik leefde en ik zocht mijn weg en ik begon te denken: 'als ik mezelf niet uitvind dan ga ik niet bestaan!'
Nu zouden ze met etiketten zwaaien. Zoals op de confituurpotten met datum en het soort fruit.
Er liep bij ons thuis voer voor de psychologen om hun vingers bij af te likken.
De kracht in ons gezin was humor uitgaande van mijn broers en later van mijn moeder.
en nu ga ik nog wat witte wijn drinken om dit alles te verteren.
feedback van andere lezers- innerchild
Joe Harris dronk altijd RODE wijn ... misschien moet je dat eens proberen ! :-)
'k Heb het speciaal voor je opgezocht :
"Drink rode wijn, dan vergeet je al je zorgen
Drink rode wijn, want dan denk je niet aan morgen
Doe net als ik want de eenzaamheid kan vreeslijk zijn, mijn hart doet pijn
Drink rode wijn, als je wilt dan kun je blijven
Drink rode wijn om de heimwee te verdrijven
Zo ver van huis in een vreemde wereld koud als steen
Koud als steen"
Als Rob leest dat hij kan blijven ... dan ... ja, wat dan ?
Over de inhoud van bovenstaand schrijven komt Kalendergedicht nog wel een keertje langs ! ;-)
sproet: oei, ik heb echt wel een probleem dan met Rob en hij wil dan nog 'The Future' van Cohen horen!
in de winter drink ik rode wijn.
het enige dat ik met de coordinator gemeen heb: is dat we beiden van witte wijn houden, dat is ook het enige en het is al teveel.
liefs, trees - Mephistopheles
Goed neergezet. Jezelf uitvinden en heruitvinden is iets wat je kan verheffen tot pure kunst. Het is de opera van de enkeling. Geniet van je wijn, hopelijk is ie de moeite. Groetjes
sproet: ' de opera van de enkeling' heel mooi gezegd.
liefs, trees - JC
een stuk met gevoel, het geeft me de zin om mezelf ook weer uit te vinden, mooi.
sproet: moeten we dit niet vaak doen? ons zelf uitvinden en onszelf recycleren!
ik vraag me alleen af of de kluns van onze coordinator een bal gaat van snappen?
liefs, trees - Julien_Maleur
Zeer vlot weergegeven sfeerbeeld van hoe het in een gezin kan gaan en hoe een kind en/of puber daar tegenaan kijkt.
groetjes
JM
sproet: ik maak het elke dag mee, kinderen die overleven of geleefd worden.
lies, trees - iris
Wat mooi ! gevoelig, intens en apart weergegeven.
Kxetsbaar en tegelijkertijd sterk !
Heel knap !
Lieve
sproet: danke Lieve, ik heb geen zin in die tweedaagse. het is voor mij puur voyeurisme.
nog geen oproeping?
liefs, trees - otiske
Wel Sproet, petje af voor deze uiteenzetting. Ik vind dit prachtig geschreven en heel goed weergegeven. Volgens mij ben je super, en weet die dingen die je vroeger kende die hebben je de sterkte meegegeven.
Alleen die grijze haren, daar zou ik iets aan doen, haha. Maar dat is zeker beroepsmisvorming.
Kijk eens op www.coiffurefrank.net
Heel graag gelezen dit, echt heel graag, groetjes.
sproet: ik heb je site bezocht, jammer dat het zo ver is van hier of ik liet me eens goed door jouw handen verwennen. mijn haren wel te verstaan.
thxs, dat je het verhaal kon smaken, het heeft me zweet en heel veel tranen gekost.
liefs, trees - Magdalena
O Trees, je beseft niet hoe helpend dit is op dit eigenste ogenblik.
Ik ben op 7 jaar ooit voor de eerste keer van huis weggelopen, omdat ik wist dat mijn ouders van mijn gedrag hielden, maar NIET van MIJ. Ze zagen niet eens datgene wat ik 'mij' noem.
Ik wéét waarom jij therapeute bént (in tegenstelling tot ervoor gestudeerd hebben): om een middel/methode te vinden om aan mensen te zeggen: ik ZIE jou, doorheen je gedrag
én, ik ZIE dat jij niet communiceert en écht in contact bent.
Ik wéét wat het is om 'niet gezien' te worden.
NOG erger: te denken dat je gezien wordt en dan: niet goed genoeg bevonden....
Moest ik niet zo platzak zijn op dit ogenblik, ik stuurde jou een bos rozen die écht naar échte rozen ruiken.
XXXXX
Karine
sproet: ik heb de geur van de virtuele rozen opgesnoven en ze ruiken heerlijk, waarvoor mijn dank.
liefs, trees - KOYAANISQATSI
ik vrees dat overal voer voor psychologen te vinden is...
raak neergezet
sproet: hier heb je een punt, maar weinigen zijn er zich van bewust.
liefs, trees - Rob
Je loopt er met zevenmijlslaarzen doorheen. Misschien was dat een deel van de opdracht? Ik weet het niet, maar wat je van de opdracht beschreef, daar voldoet de inhoud aan, humor overwint alle conflicten.
sproet: de opdracht is met dit stuk niet af, we krijgen maar 15' en daarin moeten we ons werk nog promoten als levensdoel. ik weet niet hoor, maar mijn werk als levensdoel?
liefs, trees - Mistaker
Wat een prachtig verhaal!
Ik ben enig kind, met mijn moeder heb ik altijd al een enorm hecht contact gehad hoewel er wel degelijk sprake is van een haat/liefde verhouding. We lijken totaal niks op elkaar en die kritiek altijd...maar ik ben ook niet makkelijk en vreemd, dat is mijn moeder ook maar op heel een andere manier. Bijna alle dingen die ik heb geleerd in het leven waar ik veel aan heb, die heb ik van haar geleerd. Waarvoor eeuwige dank. We kunnen niet zonder elkaar maar mét is ook verdomd lastig. Maar samen op vakantie is altijd supergezellig (mits niet te lang ;-))
Mijn vader is jong overleden, ik heb hem nog geen seconde gemist. Hoewel hij wel degelijk thuis rondliep, had ik totaal geen contact met hem.
Tot zover Greta op de sofa haha
Liefs,
Greta (ik neem nog een likeurtje ;-))
sproet: ik heb de fles witte wijn bijna soldaat en dan kruip ik naast mijn ( hopelijk niet snurkend) manneke. ik krijg het andere stuk toch niet meer zinnig op papier.
thxs voor de openhartige fb, doet goed.
liefs, trees - klaver4
wel vreselijk herkenbaar moet ik zeggen, alleen was ik als jongste omringd door vier broers en vier zussen.
En als ge mijn mening wil weten, ik vind dat uw verhaal vreselijk vlot en het antwoord zit erin hé; veel gezien, kunt ge veel meegeven ook hé.
En bonus is als je dit vertelt, iedereen mee zal willen drinken, zijn jullie ineens gelanceerd (alleen diene opdrachtgever wat in de mot houden)
:0)
liefs
klaver4
sproet: het zal wel een reden hebben dat ik me op mijn plek voel in deze wereld van hulpverlening. eerlijk gezegd, ik was erger dan de meeste van de jonge ketten die ik in begeleiding heb.
bedankt voor de fb,ik heb er enorm veel steun aan om mij verder uit te vinden.
liefs, trees - Victoria
geweldig. echt. het beeld van je horizontale moeder, het feit dat je jezelf maar gaat uitvinden, kwestie van gewicht in de schaal te leggen...
let wel op dat je niet te veel in gesproken taal schrijft. er is nl een verschil in gesproken en geschreven taal. je mag best iets 'stijver' schrijven. ik weet niet of ik het duidelijk uitleg....
sproet: je hebt het heel duidelijk uitgelegd en ik weet dat dit een valkuil is voor mij. in dit geval geef ik me zelf excuus omdat het om een voorstelling gaat voor een teambuidingsdag. maar je hebt het heel goed opgemerkt,het is mijn pekelzonde.
liefs, sproet - Francis
Had je je coördinator mooi tuk mee!
Wat is een marraïne? een margarine-spuiter zal het wel niet zijn...
xx
sproet: een marraine: is he franse woord voor doopmeter en wordt hier vaak gebruikt.
dit stukje is pas voor donderdag op de teambuilding.
liefs, trees
|
