naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Lena

door Kiliman

"Ik ben Lena," zei ze, "en die slechte tanden heb ik van mijn vader."
"Slechte tanden," herhaalde ik en het viel me op dat haar tanden inderdaad niet goed waren. Ik vroeg me af of haar vader nog tanden had. "Van waar in Rusland kom je?"
"Dat weet je niet," zei ze. Dat was waar. Ik kende enkel Moskou en als het dat niet was, wist ik het niet. "Niet ver van Moskou," ging ze verder. In Rusland ligt alles dicht bij Moskou. Ik wilde nog vragen of ze van wodka hield, maar hield die vraag wijselijk voor mezelf. We zwegen allebei, alleen staarde ik naar haar tanden tijdens dat zwijgen. Zelfs wanneer ze haar lippen op elkaar had, zag ik de zwarte plekken en bruinende spleetjes. Leuke vader, dacht ik.

"Is het koud in Moskou?" vroeg ik na een tijdje. -Nee.
"Het woord 'anker' komt uit het Russisch he?" -Geen idee.
"Kanaal, dat is toch een lange weg met water in he?" -Ja, en een televisiezender.
"Kun jij goed schaken? Ik las ooit eens dat Russen leren schaken op school." Ze kon niet schaken, zei ze, haar broer wel. Ze wist wel hoe het moest, maar kon geen degelijke match spelen. Ik had wel zin om een partijtje te schaken, maar vroeg het niet. Als de ander niet gedegen kan vechten, moet je er niet aan beginnen. Ze had wel een broer die kon schaken. Ik zag zijn slechte tanden, en het brylcreem in zijn gekamde haar. De moeder had niets van haar genen overgegeven. In Rusland is de man nog de baas, dacht ik.

"Zullen we dan maar?" vroeg ik.
Ze zakte neer op haar knieën en stak mijn geslachtsdeel in haar mond. Het was er vochtig in. Haar lippen omsloten mijn lid netjes. Ze liet haar tanden niet zien, ze was erg voorzichtig, maar het was al te laat. Ik wist hoe ze eruit zagen en voelde mijn huid tussen haar bruinende spleetjes schuiven. Ze keek me aan en ik knikte. Ik knikte glimlachend en met grote ogen, zoals je tegen een kind knikt wanneer het komt vragen of het alsjeblieft naar Pipo de Clown mag gaan en je trots bent op zulke zelfstandigheid. Daarop nam ze mijn balzak in haar rechterhand en begon mijn teelballen te masseren. Ik zag in gedachten mijn zaadleiders tjokken en protesteren. Ik voelde hoe er barstjes tussen mijn bijbal en de eigenlijke teelbal kwamen. Als ze hem maar niet verdraait, dacht ik met een voorkeur voor de linkse. Het deed pijn.

Drie kwartier lang had ze nog zitten zuigen en slurpen, toen vertelde ze me dat het tijd was. Ik wist niet waarvoor, maar knikte bevestigend. De tijd komt altijd.
Lena, dacht ik, uit Rusland, niet ver van Moskou. Ik gaf haar 230 euro. Dat was ruim te veel, ze had maar zestig gevraagd, maar ze had de andere briefjes in mijn portefeuille zien zitten en ik vond dat ik die haar niet kon weigeren. Ze begeleidde me terug naar de uitgang. Misschien kan ik later eens een partijtje met haar broer schaken, dacht ik. Ik wilde haar vragen of hij ook in België was, maar die vraag leek me ongepast.
Bij het buitengaan had ik gewoon moeten doorgaan en niet achterom kijken, maar ik stopte en vroeg: "Lena, hou je eigenlijk van wodka?"
Zachtjes duwde ze me door de deur.

feedback van andere lezers

• Francis
  Heb wel gelachen!
  gr Frans
  Kiliman: DA's leuk, merci!
• koyaanisqatsi
  drie kwartier... dan is 230 euro niks te weinig :-)
  
  goed geschreven tragicomedie (naar mijn bescheiden mening)
  Kiliman: Nou, 230 voor drie kwartier! Dat maakt bijna 320 per uur, dat wil ik ook graag verdienen!
• Peerke
  Goed dat klukkluk niet meedeed, die schiet altijd mis...
  Kiliman: Haha, ik ken klukluk niet maar hij lijkt me een leuk persoon.
• Magdalena
  Ik vind dit schitterend. Moest dit een roman zijn, ik kocht het om te lezen op de trein.
  Ik hou héél erg van de gemoedelijkheid waarmee de gebrekkige communicatie verhaald wordt door een soort onbevangenheid van de ik-persoon.
  
  psje: 'Als ze hem maar niet verdraaiT, dacht ik...'
  
  
  XXXX
  Magdalena :):) ik was dit stukje eigenlijk beginnen lezen op basis van de naam
  
  
  Kiliman: Nou, ik heb ook wel een boon voor gebrekkige communicatie en de dingen die daar bij komen kijken. Leuk, Magdalena!
  Merci
• aquaangel
  Volgens mij ken ik dit verhaal al, kan dat?
  Die Lena toch ;)
  
  Drie kwartier lang hand ze nog zitten zuigen (hand?)
  
  Kiliman: alles kan. ;)
• otiske
  Jaja, het zal je maar gebeuren ;-) Heel amusant verhaal, leuk om te lezen. Goed bedacht en knap geschreven, groetjes.
  Kiliman: Mercikens