Volg ons op facebook
|
< terug
Een stok, een uitkomst!
Als je slecht ter been bent, wordt er weinig rekening mee gehouden is mijn ervaring. In de super werd ik regelmatig bijna van mijn sokken gereden met een winkelkarretje. Kinderen zien een super meer als een grote speeltuin en willen daar vrolijk rennen. Het liefst mijn kant uit natuurlijk, zodat ik weer achter een pilaar weg moest duiken.
Een weg oversteken was ook een hele onderneming. Met of zonder hond, dat maakte niet uit. Als ik de weg over trachtte te hobbelen en er kwam een wagen aan, leek het meer of er gas bijgegeven werd dan afgeremd. Ik zag ze soms denken, zeker de jongeren: Ha een zatlap of een zware druggebruiker. Even wat schrik aanjagen, gassen!
Ik kon me dat ook wel voorstellen. Als ik mezelf zag lopen, via een etalageruit zou het zo waar kunnen zijn.
Vorige week liet ik Lucky op een veldje uit. Daar kon hij los en lekker uitrennen. Een vrouw, zo rond de dertig kwam me tegemoet met een jonge Border collie. Het was een schat van een beest en rende als een bezetene naar Lucky om te dollen. Erg leuk, maar ik was bang dat hij me spontaan omver zou lopen. Het plezier van de honden wilde ik ook niet onderbreken. Dus ging ik op mijn knieën zitten. De dame kwam naar me toe, want ze vond het wel een vreemde vertoning. Een vrouw die door haar knieën ging bij de aanblik van haar hond. Ik legde haar mijn reden uit.
"Een stok kan een uitkomst zijn," zei ze. "Mijn moeder was ook bang dat Semmie haar om zou lopen, maar nu niet meer. Een stok maakte haar stabieler."
Ik was om! Niet letterlijk natuurlijk, maar wilde nu wel aan een stok. Vrijdag moesten we toch in Geldrop zijn en dan konden we daar een stok kopen.
De adviseur was niet echt goed in advies geven. Wat hij uitlegde vertelde de man aan Peter. Als ik iets vroeg ging hij er niet echt op in. Gelukkig wist ik voldoende door mijn schoonmoeder zoals: de stok moet aan de goede kant gebruikt worden en niet bij het slechte been. Even later stonden we buiten met een goede stok.
Pas thuis werd de stok, door Peter, op de goede hoogte afgesteld. De adviseur had hem een gaatje te laag gezet en dat gaf geen goede steun. Ik kon vooruit. Even wat oefenen in de huiskamer, want ik wilde weten hoe Lucky zou reageren, gezien zijn verleden. Ik ben een vrouw, dus had hij er geen moeite mee, gelukkig maar.
Na het avondeten besloot ik mee te gaan met de hond uitlaten. Wat een verschil! Ik kon makkelijker de stoepranden af en op, liep sneller en zeker stabieler. Ook was het lopen niet meer zo vermoeiend.
De volgende dag deed ik nog een ontdekking. Auto's remden af inplaats van gas bij te geven. Blijkbaar dwong de stok toch respect af en dat gaf mij meer zekerheid met het lopen.
Zaterdag gingen we naar de super. Stok mee en kijken hoe het dan zou gaan. Ik kon mijn ogen niet geloven. Als ik zonder stok liep werd ik niet gezien en nu opeens bij de ingang: "Joost, stop met rennen. Je ziet toch dat die mevrouw slecht ter been is!"
Kijk, dát is andere koek dan peperkoek.
In de winkel ging het ook veel beter. Bij de vleeswaar bijvoorbeeld, werd ik niet meer met een winkelwagen weggedrukt. Integendeel, de kar werd wat verplaatst zodat ik er beter bij kon.
Ik weet niet wat die mensen opeens van me dachten.
Als ik haar geen ruimte geef, gaat ze dan meppen? Wie weet is het wel een machinegeweer, vergrendelbaar met doorgeladen magazijn.
Ja, je fantasie kan soms met je op de loop gaan in bepaalde situaties.
Bij de kassa geen geduw met winkelwagentjes tegen mijn benen, maar kreeg ik de ruimte om rustig de boodschappen af te rekenen.
Vanmorgen liet ik de hond uit en dacht onderweg aan een voorval van zo'n klein jaar geleden. Ik liep met Lucky op een doorsteek van twee wegen. Dat was voor een gedeelte voetpad en voor een deel op en afrit van de bewoners van de huizen aldaar. Aan de andere kant een hek waar een klimop en rozen tegenaan groeiden, nu nog overigens. Ik keek tegen de zon in en opeens schoten drie opgeschoten knullen, op hun fiets in een sneltreinvaart de oprit op. Ik schrok me het apenzuur, kon nog op tijd Lucky wegrekken en zelf wegspringen zodat we niet aangereden werden. Wat ik toen tegen die jongens geroepen heb zal ik maar niet herhalen.
Nu heb ik, in het verleden wel eens iemand een mep verkocht met de stofzuigstang tijdens het stofzuigen. Hij wilde grappig zijn en liet me schrikken. Tja, in een reflex kan zo iets gebeuren.
Nu maar hopen dat zoiets niet weer gebeurt, want dan zou mijn wandelstok wel degelijk een wapen kunnen zijn.
In ieder geval, ik ben blij met mijn stok!
feedback van andere lezers- jan
mooi stukje streetlife Henny, wat voor ras is Lucky, een Rottweiler?
grts jan
henny: Haha, hij is een Van Ganzewinkel. Een vuilnisbakkenrasje dus. - sproet
heel leuk neergepend.
levensechte inhoud en op een vlotte manier neergeschreven.
liefs, sproet
henny: Dank je. Vlot kan ik niet meer schrijven, maar de humor blijf ik behouden. - otiske
Heel herkenbaar en echt geschreven, met de juiste woorden.
Graag gelezen, groetjes.
henny: Graag geschreven, juist omdat het voor velen herkenbaar is. Nu maar hopen dat mensen er ook wat van leren en meer respect voor minder valide gaan tonen. - aquaangel
nu kun je tenminste overal een stokkie voor steken,
graag gelezen en geniet van je stok, het is toch je derde been, gelukkig zonder schenen ;) xxxx
henny: hahahaha! Zo is dat! - Hoeselaar
Een ondersteunend stukje hout kan de situatie wel degelijk redden
Leuk alledaags gebeuren met in de hoofdrol een hond
Willy
henny: De stok is van een licht soort van metaal. Denk maar aan de staf van de Sint. ;)
Als ik had geweten dat een stok zoveel uitkomst gaf, was ik er veel eerder aan begonnen. Maar ja, stokken zijn alleen voor oude mensen, dacht ik. Ik weet nu wel beter.
Leuk dat je even langs kwam wippen.
|
