|
< terug
De Straathoer (5)
Ze wist dat Jean, en waarschijnlijk zijn nieuwe zuigbig Eva, bij haar langs zouden komen rijden om haar te controleren op haar sliploosheid. Bah, zo moest ze niet denken… Eva was best aardig en had nu eenmaal het gemis aan hersens in haar boezem zitten. Niet te snel oordelen Mireille, sprak ze zichzelf met haar innerlijke stem toe.
Daar! Verdomd! Nog erger dan ze had ingeschat. Deze boerenhufter betaalde haar, terwijl zijn ogen vast bleven zitten in het niets tussen haar borsten, met een briefje van 100. Hij stelde haar dus op de proef, net nu zij zich niet zo lekker voelde. Fraai is dat.
'Wat een mooie kleur heeft dat biljetje toch, jammer dat ik die niet meer zie. Deze mogen we niet aannemen meneer.'
' Het is toch zeker legaal geld', wierp hij haar ingestudeerd tegen.
'Zeker, en het is een mooie kleur meneer, u bent een belangrijk man, dat zie ik zo, maar ik mag dit niet aannemen.'
'Je moet niet zo ouwehoeren tegen me, je neemt mijn geld, geeft me netjes mijn wisselgeld en ik rij door alsof er niets gebeurd is'.
Mireille zag dat hij ook ander briefgeld bij zich had, doordat de portemonnaie die hij vasthad halfopen wapperde met de gebaren die hij maakte. Het viel haar op dat deze man werk maakte van zijn act, dat moest ze hem nageven.
'U betaalt gewoon met de twintig, daar heeft u er meerdere van zie ik, ik geef u het wisselgeld en u rijdt door alsof er niets is gebeurd.'
De man legde zijn kalende hoofd tegen de hoofdleuning en zuchtte diep. De auto achter hem leek door te hebben dat het hier wat langer ging duren, even leek het erop dat de oldtimer Volvo zou claxonneren maar even later reed hij geruisloos achteruit en sloot hij verderop aan.
Hier en nu moest er iets verzonnen worden. Deze man dreigde een blok aan haar been te worden en ging zichtbaar moeilijk doen over de zeventien Euro die hij haar verschuldigd was. Ze keek langs de man het wegdek op, alsof ze hulp van het asfalt verwachtte, en het was precies daar waar de hulp vandaan kwam.
De rode cabriolet kever kwam met hoge snelheid haar kant oprijden en ze hoorde the Ramones hard boven het straatlawaai uitschallen: 'I don't care, I don't care'. Direct besefte ze dat deze man het nog lastig zou gaan krijgen. Hij lag tegen zijn hoofdleuning haar reactie af te wachten.
'Ik wil u desondanks bedanken voor uw bezoek, u was een bijzonder mens', besloot Mireille, en zwaaide naar kever die gierend achter de Jaguar tot stilstand kwam.
'Ik betaal met 100 Euro', herhaalde de man 'en jij geeft me netjes mijn wisselgeld terug', besloot hij.
'I don't care about those words, I don't care about this world, I don't care', schalde Joey op de muziek van Johnny, Deedee en Marky Ramone… 'I don't care…'.
feedback van andere lezers- Rob
De wisseltruuk.
Peerke: Yep - Francis
Wisseltruuk? Rare prijzen bij jullie..
Het is een gierbak met zn impotente geluil!
3 Euri waar hebben we het over? Dit verhaal gaat nergens over Peerke, AKTIE!
Alleen het nr v d Ramones springt eruit.
Gr Frans
Peerke: Niks wisseltruuk...zette Rob kennelijk op het verkeerde been :-) je moet wat geduld hebben. Aktie moet je met rust afwisselen.
en voor het verdere: 'I don't care...', (ken je dat nummer?
Was toch een leuke band, nog live gezien. - Magdalena
ik ben benieuwd!
hoe gaat dit eindigen?
ik hoop dat ik morgen het antwoord lees!!!!
Peerke: Goed, zal morgen nog even verder schrijven... Dank - Mephistopheles
en toen zongen ze 'Hey ho, let's go!'
Peerke: Gabba Gabba Hey... - henny
Om die derde zin moest ik verschrikkelijk lachen. :-D
Peerke: Il zal die nog eens nalezen...
|
