|
< terug
De scheiding - (47)
Hfdst 13.
Lisa voelt zich niet lekker bij wat is gebeurd op de zondag dat haar man is komen aanbellen om zijn bezoekrecht uit te oefenen. Al van de vorige dag hadden haar ouders op haar ingepraat en geprobeerd om haar te overtuigen dat het niet goed was voor haar kind om zo maar enkele uren bij zijn vader te moeten doorbrengen.
'Maar Michel houdt van zijn zoon. Ik kan hem toch niet verbieden van het kind te zien' had ze gereageerd.
Haar ouders echter waren allerlei argumenten blijven aanhalen om haar te overtuigen. Toen het kind plots een hoestbui kreeg, maakte haar moeder daar gretig gebruik van.
'Zie je wel dat Bartje niet mee kan met zijn vader. Je hoort toch dat het kind ziek aan het worden is. Je moet morgen op het eerste uur met jouw zoontje naar de dokter. En je vraagt hem om een briefje dat het kind binnen moet blijven.'
Het herhaalde hoesten van haar zoon maakte Lisa bezorgd. Misschien had haar moeder wel gelijk en moest een dokter het kind onderzoeken. Toch twijfelde ze. Als ze morgen vroeg naar de dokter ging, dan zou ze afwezig zijn als haar man kwam om zijn zoon op te halen. Dat kon toch niet de bedoeling zijn! Aarzelend protesteerde ze:
'Maar dan ben ik weg met mijn zoon als zijn vader komt om hem te halen. Kunnen we niet beter nu telefoneren naar de dokter en vragen dat hij nog langs komt'
'Het is nu al veel te laat. Dokters moet je op dit uur enkel bellen voor heel ernstige zaken, niet voor een verkoudheid of bronchitis. Met je man hoef je niet in te zitten. Wij zullen hem wel zeggen dat je naar de dokter bent. Trouwens, toen hij zo maar op reportage naar Zaandam is vertrokken zat hij met jullie toch ook niet in.'
Dit laatste pleidooi van haar vader brak haar weerstand en zonder veel enthousiasme had ze ingestemd.
**
Twee dagen zijn voorbij sinds die fameuze zondag. Lisa is in de leefkamer. Ze zit bij het venster en leest de Flair. Af en toe kijkt ze naar buiten, naar Bartje die in de tuin aan het spelen is. Terwijl ze naar de jongen kijkt denkt ze onwillekeurig aan haar man. Ze mist hem. Zou hij haar ook missen? Zou hij zijn zoontje missen? Gisteren is de politie aan huis geweest in verband met dat bezoekrecht. Haar man heeft haar en haar ouders aangeklaagd wegens het niet eerbiedigen van het vonnis in kortgeding. Ze had schrik toen de politie vroeg waarom ze niet thuis was toen haar man zijn zoon kwam ophalen. Ze wist niet goed wat zeggen en had het briefje van de dokter getoond met de woorden:
'Ik was naar de dokter. Mijn zoon hoestte zo erg.'
De politieagent was daarmee niet tevreden. Nogal ruw interpelleerde hij haar opnieuw, terwijl hij zich nu ook tot haar ouders richtte:
'Hier staat dat het kind moet binnen blijven. Hoe komt het dan dat we niemand thuis hebben gevonden toen we ongeveer een uur later samen met jouw man opnieuw zijn komen aanbellen?'
Haar vader had toen uitgelegd dat hij een appartement in Blankenberge huurt en dat ze met zijn allen naar de zee getrokken waren, zodra Lisa terug was van de dokter. Hij zei dat ze dit hadden gedaan omdat de zeelucht gunstig zou zijn voor de genezing van zijn kleinzoon. De agent leek echter niet erg overtuigd. Hij had al te dikwijls moeten optreden naar aanleiding van klachten wegens het niet eerbiedigen van het bezoekrecht. En het excuus van het doktersbriefje en het zieke kind was niet nieuw.
'Enfin, ik zal mijn proces-verbaal met jullie uitleg overmaken aan de Procureur des Konings en je zult wel zien wat de gevolgen zijn' had hij nog gezegd, toen hij weg ging.
Lisa's gedachten worden gestopt door haar zoontje die plots binnen komt. Opgewonden loopt hij recht naar zijn moeder, kruipt op haar schoot en vraagt:
'Wanneer zie ik papa terug? Waarom wonen we nu bij oma en opa?'
Deze vragen verrassen haar. Ze weet niet onmiddellijk zo goed wat te antwoorden. Ze denkt even na en zegt dan:
'Papa is nu op reis. Ik weet niet wanneer hij terug naar huis komt. Daarom wonen we nu bij oma en opa.'
De jongen vraagt niets meer. Hij geeft zijn moeder een vlugge zoen en gaat weer buiten spelen. Lisa blijft alleen achter in de woonkamer met haar twijfels en haar verdriet.
**
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- sproet
vlotte schrijfstijl, maar er wordt heel veel stilgestaan bij feiten.
de unieke beleving van de personen mis ik een beetje. het blijft vlak alhoewel het een pijnlijk gebeuren is.
liefs, trres
Julien_Maleur: Dank je voor jouw fb. Ik neem jouw opmerkingen in overweging.
groetjes
JM - henny
Het zoontje mist zijn vader ook. Het wordt tijd dat ze zelf wat wilskrachtiger wordt.
Julien_Maleur: Heel juist Henny, maar wanneer ouders ruzie hebben of scheiden zijn de kinderen steeds de grote slachtoffers. Ik heb dat zo dikwijls meegemaakt bij mijn klanten.
Bedankt om te blijven lezen en voor je fb.
groetjes
JM
|
