< terug
helden en monsters
Hoewel ze elkaars andersom zijn, hebben monsters en helden iets gemeen. Ze verleggen hun grens. Ze gaan daarin zo extreem ver dat het menselijke onzichtbaar wordt. Helden en monsters zijn buitensporig.
Ik vraag me af of ze elkaar ergens kunnen treffen.
Hij heet Bosco. Hij lijkt nochtans minder dan de helft van zichzelf. Zijn rolstoel draagt slechts een romp en een hoofd.
Ik ontmoette hem voor het eerst aan een tankstation. Ik had de motorkap opengemaakt en schudde even aan de draden rond de batterij in de hoop leven te brengen in de auto. Ik sakkerde, ik vloekte, ik mopperde en ik schopte tegen de dichtstbijzijnde voorband.
"Je peux vous aider?"
"Non, merci," zei ik zomaar terug.
Ik zou de mannenstem even bewijzen dat een vrouw wel alléén d'r mannetje kan staan. Maar de stem bleef aandringen.
"Je peux vous aider?"
Mijn ogen verlieten de draden en rolden naar het geluid. En toen zag ik hem zitten: romp en hoofd met de enorme glimlach. Zijn ogen en tanden straalden. Ik werd even onhandig en dat had hij gezien. Hij daagde mijn onthutsing uit en ging verder.
"Je peux vous donner un coup de main!"
Hij barstte in een lachen uit. Hij plooide zich letterlijk dubbel tot de neus de rand van de rolstoel raakte. Toen ging hij terug rechtop zitten.
"Ik heb misschien geen handen meer om u te helpen, maar ik heb wel nog mijn hoofd," zo ging hij verder.
Ondertussen kwamen mensen geamuseerd toekijken.
"Wat zou u voor mij kunnen doen?"
En toen zong hij. In zijn lied speelden woorden geen rol. Zijn stem maakte volledig los; mij van draad, batterij en mezelf. Ik ging tegen de voorbumper leunen en kruiste de armen. Hij werd aanleiding tot nieuwe vreugde.
De problemen van een auto konden me inmiddels niks meer schelen. Het vraagstuk van de man had ik echter wel willen oplossen.
"Vous donnez des coups de mains. Que pouvez-vous donner d'autre, " vroeg ik.
"Des coups de pieds," reageerde hij. De omstanders lachten.
Zijn ogen daagden uit, de mijne lieten niet los.
Het volk duwde de wagen aan de kant. Ik rolde de man voor me uit. Hij zong, ik stuurde zijn wagentje en samen stapten we naar een lokaal café.
"Jij hebt ook een fijne neus voor slachtoffers," dacht ik.
...
wordt vervolgd natuurlijk
feedback van andere lezers- jan
van de nood een deugd maken, geweldig zulke mensen!
grts
miepe: het is een stukje van een stukje van drie
ik vind je opmerking echt grappig in de context dat het hierbij stopt, Jan
bedankt (ik zet er gauw "wordt vervolgd" aan) - Vansion
gewéldig!!!!!!!!!!!!
(behalve de zinsnede 'aanleiding tot nieuwe vreugde' dat klinkt onderwijzeresachtig) miepe: maar het is Aanleiding tot Nieuwe Vreugde
het heeft eigenlijk nog geen naam
en wat heeft het ex-leraresje tegen het (ook ex-)onderwijzeresachtige?? - Hoeselaar
Op dat vlak moet ik Vansion toetreden voor de rest lekker luchtig
Willy miepe: heum zoooo luchtig als het lijkt?
bedankt, Hoeselaar - matahari
Whaw, straffen toebak deze, zie het zo voor mijn ogen
Toch geen snelheidsovertreding gehad toen je dat karreke voortduwde zeker?
liefs matahari miepe: het wordt vast in het zakske blazen
(dans la cuisine ou la piscine)
ggg! - Mistaker
Leuk, en ik vind niks mis met die 'onderwijzeresachtige' zin ;-)
G miepe: ik keigenlijk kook niet
maar ik kan er inkomen, hoor - Klaver4
ben al benieuwd om te horen of ie die motor - of de jouwe - terug op gang heeft gekregen...
ps: ik had er wel bijgezet elektrische rolstoel want blijft anders wel raadselachtig hoe ie zichzelf voortkreeg in zijn karreke; hoewel, helden en monsters kunnen alles natuurlijk :o)
xx
klaver4 miepe: ô ja, het speelt zich af op een ander continent
eigenlijk vond ik dat niet zooo belangrijk vinden omdat je die overal vindt, de monsters en de helden
maar op dit continent zijn er altijd duwers te vinden, dat is ook automatisch
maar deze heeft een eigen duwer
die komt wel terug
daar lees je hopelijk nog over
dankjewel voor het lezen! - otiske
Heel leuk neergezet, echt amusant en prettig om te lezen, groetjes. miepe: yééé joepie en juij!
bedankt Otiske!!! - ivo
schitterend Miepe, zoals je dit schrijft het doet me lachen voor het taalgebruik dat inderdaad vaak heel amusant is en als een gag de realiteit vertelt waarin de mens zichzelf zo heel interessant wil plaatsen .. miepe: ja, maar er zit ook iets onmenselijks triest in natuurlijk...
iets wat je doet zeggen "vingt et un ans d'afrique et toujours l'impression de n'avoir rien compris du tout"
maar als het maar dat is
onderling begrijpen ze het van elkaar ook niet hoor in Rwanda
kan je een boek over beginnen
maar daar begin ik niet aan
|