Volg ons op facebook
|
< terug
H1 Indonesië d9 Dames uit Bandung.
H1 Indonesië d9 Dames uit Bandung.
Er komt langzaam maar zeker het geluid van een auto aan. Voor de zekerheid liggen onze klewangs klaar voor een eventueel gevecht tussen de rotsen achter ons bij de zwavelbron waar we in liggen en nu iets meer stand-by zitten. Zouden het militairen zijn zouden we naakt moeten rennen naar onze klaarstaande motors. Voor de politie waren we niet echt bang daar deze meestal niet gewapend waren hoewel dit wel iets veranderd was vanwege het contract op Yani's hoofd en mijn kop sinds ik als zijn handlanger te boek stond.
Het was de oude chinees zijn auto maar dat zegt nog niets. Zat hij er ook in? En nog belangrijker had hij zijn 'boodschappen' gedaan?
De motor en lichten gaan uit in de laaghangende naar zwavel stinkende nevel die naar rotte eieren ruikt. Onze klewangs houden we nu ietwat paranoia onder water en deden net of we sliepen om eventueel kwaad te verassen en hadden spijt dat we te lui waren geweest om ons even te verstoppen.
"We are ..," wil Yani zachtjes zeggen voor hij zijn ogen sluit.
Ik maak het af: "I know, fucking crazy," "Shut up, they're coming."
De deur van de auto gaat open en kort daarna horen we gelukkig opgelucht hakjes van damesschoenen over het geasfalteerde pad klikken richting ons.
"It s cool, the hookers are here Yan."
"Oh yeah the hookers." zegt hij met zijn Brandostem leizig en suf van de wiet.
Was hij die nou gewoon vergeten? Wat een gouden leven moet die gozer gehad hebben als je dat zo makkelijk vergeet. En wat moest die balen nou hij op de vlucht was. Hoewel we zaten voorlopig even in het paradijs al lag de nadruk een beetje op para. Ik besloot niet meer te blowen. Ik zag door die Acceh wiet achter iedere boom een soldaat staan. De schietpartij vers voor mijn ogen flitsend. Kon niet echt vast slapen maar sliep met één oog open. Vooral die herrie van die mitrailleurs had veel indruk gemaakt. Gek genoeg zijn doorzeefde opa iets minder maar die lag er ook zo onrealistisch bij. Het was trouwens allemaal zeer onrealistisch gebleken als in een nachtmerrie, waarschijnlijk door de tropische hitte en de bacteriën die daar in je lichaam leven. Je loopt daar alsof je één lange duizeling hebt. Dit kon natuurlijk ook komen door mijn verslaving aan de Indonesische whisky, daar kijken ze niet op wat chemicaliën meer of minder. Als de controle in de fabriek komt en het gehalte van wat dan ook klopt word er gewoon grof betaald en sluiten ze hun ogen. Zo had je heb je daar Bintang bier waar letterlijk je haar van uitvalt en dit onder licentie van Heineken. Onze leefspreuk was dan ook; "Terimah kanker tidak ada Anker." "Krijg de kanker er is geen Anker,"
Vonden ze prachtig als ik dat zei en lagen ze in een deuk.
Dit Ankerbier is onder licentie van Breda bier maar smaakt naar Heineken en is perfect bier.
Even iets rechtzetten; Als een Rotterdammer kanker zegt denkt hij echt niet aan de ziekte, maar het ligt zo lekker in de mond als hij of zij kwaad is. Zo gezond ben ik zelf ook niet en wil niemand bewust kwaad doen met mijn woorden mits diegene me dwars zit en dan nog is het vloeken niet persoonlijk dat is nou eenmaal verweven in onze haventaal. Alle ziekten zijn hier via de haven aan komen waaien uit alle windstreken en dat onze voorouders daar niet blij mee waren moge duidelijk zijn.
De dames, drie stuks in plaats van vier komen zich bij ons melden en maken snel kennis met een zacht handjes geven, een lichte buiging door de knieën en een respectvol knikken van het hoofd.
Yani roept de oude chinees en geeft hem wat geld en legt uit dat de dames goedgekeurd waren zich uit konden kleden in ons gehuurde huisje en snel bij ons in het 'bad' moesten komen.
"Stelen ze dan niks?" vraag ik
"Nee daar hebben ze het lef niet voor Francis!"
Leer mij hoeren kennen dacht ik ten onrechte.
Als de meiden weg zijn roept hij de oude Chinees nog even bij ons.
"Nog politie gezien?" "Militairen?" "Ben je nog aangehouden onderweg?"
"Niks," antwoord de Chinees en zegt dat het hem verschrikkelijk spijt dat hij geen vier meisjes had kunnen vinden daar het al laat was en Bandung waar hij ze helemaal gehaald had verlaten was gebleken. Niet zo gek om vier uur 's nachts.
"Tidak apa apa," Geen probleem zegt Yani en bedankt hem en laat nog wat Bier voor ons aanrukken en Fanta voor de meiden.
Nee het waren geen kinderen! Ben geen pedo, ze drinken daar nou eenmaal allemaal Fanta dat kan ik niet helpen. Ze waren hooguit een jaar of tweeëntwintig.
Daar kwamen ze aan naakt met een alleen een sarong aan en hun hakjes klikten weer met kleine stapjes vanwege de strakke doeken. Als ze de sarongs laten vallen en het maanlicht op hun valt zie ik pas hoe mooi ze zijn. Ik had al veel gehoord over de vrouwen van Bandung en had ze zo'n beetje van alle eilanden gezien hier zo maar dit sloeg alles. Wat waren ze mooi! En wat roken ze lekker, een mix van vanillecrème en zwoele parfum maar niet te sterk. het deed me in ieder geval die stinkzwavel even vergeten mocht ik er nog aan denken. Fotomodellen uit Europa of Amerika waren kattenpis bij deze schoonheden wat een perfecte vormen. Als het woord wespentaille ergens is uitgevonden was het hier. Je kon er net geen fles bier op zetten op die heupen want dan glee die er van af maar veel schelen deed het niet. God zelf was hier de schepping begonnen ben ik van overtuigd. Onwerkelijk mooi en betrap me dan ook op heimwee als ik dit schrijf. Een blanke huid met het prachtige lange dikke zwarte haar die zij eigen zijn. Op hun hoofd wel te verstaan, beneden was dit juist dunnetjes in de vorm van een pauwenveer. Met amandelvormige grote ogen boven stevige borsten zoals alles stevig was, niet hard maar stevig en rond. Zo vrouwelijk als een vrouw vrouwelijk kan zijn. Zo sierlijk in bewegingen en galant als katten.
Twee vleien zich langzaam naast mij neder, aan iedere kant een. Eentje gaat er bij Yani op schoot zitten met haar rug naar mij toe en begint hem langzaam te bereiden.
"Zo Yan die laat er geen gras over groeien!" "Conjo mama," roep ik.
Hij had zijn mond vol en gaf geen antwoord op een gelach na wat ergens uit zijn buik kwam of iets lager dat weet ik niet.
Ik bied mijn dames eerst wat te drinken aan en een sigaret en slaat mijn armen om hun heen met in een hand een driekwart liter bier en in de andere een sigaret. Ik stel mijzelf en wat actie voor waar zij gretig op in gaan. Terwijl zij bezig zijn met mij verwissel ik Nirvana in voor Bob Marley in de cassetterecorder achter mij.
"Zo dat is beter," en trek een van hun op mijn schoot en op het ritme van de muziek laat ik het water golven terwijl ik met haar vriendin aan het zoenen slaat. Kan niemand in de steek laten toch?
"Are you feeling comfortable?" vraagt Yani dom zijn Engelse lessen met mij oefenend.
"Yes thank you but not now please," zeg ik gestoord even snel tussen het zoenen door.
Als de zon iets om half zes op komt horen we hanen kraaien in verte en besluiten ons terug naar binnen te trekken. De meiden drogen zich snel af vanwege de kou in de hoge bergen met hun sarongs en huppelen ons giechelend van een paar slokjes bier naakt achterna naar ons kot elkaar op de kont slaand van vrolijkheid en elkaar van "stout zijn," beschuldigend.
'S middags worden wij wakker en sturen één van hun na betaling met een angkotbusje naar Bandung en nemen de andere twee mee achterop de motor na de Chinees gedag gezegd te hebben.
Ze houdt zich goed vast en weer op ons achterwiel scheuren we weg. De meiden gillend zichzelf nog beter vast klemmend.
"Yeahaa," schreeuwt Yani zijn en haar lange haren achter hun aan wapperend voor me. Ik haal hem in en geef hem glimlachend een knipoog.
feedback van andere lezers- jan
trima kassi tuan, ik heb er ook van gesnoept Frans, verscheidene keren en je eerlijk is eerlijk, de kunst van het vrijen beheersen ze feilloos, dat je het R'dam taalgebruik op die manier uit legt vind ik heel knap, ik ken dat teringlijer, getyfysouwehoer enzo maar al te goed, ik persoonlijk heb daar echt geen moeite mee, het is dialect, als die 'term'inale ziekten dagelijks om je oren vliegen neem je dat zo over en in een verhaal kan dat absoluut geen kwaad als je die amerikaanse series op tv volgt; fuck that bitch motherfucker ja wat doen kids dan!
tof verhaal grts jan
grts jan
Francis: Kembalih kasih aja..
Ja je hebt gelijk
Ik betrap me erop dat ik dat best wel waardeloos vind van dat de kinderen het overnemen maar je doet er niets tegen. - killea
Breathtaking description. Writing as always, brilliant!
xx
Francis: Thnx for your beautifull fb
xx - Mistaker
Heerlijk om te lezen weer.
Een collega van me vertelt als kinderen het woord kanker gebruiken, altijd over haar zoontje dat op 8-jarige leeftijd is overleden aan kanker. Dan zijn ze wel ff stil maar niet lang...
Greta xx
Francis: Mijn hele familie heeft k en ik zal t ook wel hebben, maar dat neemt niet weg dat ik t soms even niet laten kan.
xx - klaver4
knap geschreven. 't is precies of ik erbij zat (er waren er toch drie hé :o).
en ik begin ondertussen woordje rotterdams te kenne, met al dat gevloek ! Shit zeg, als dat al fucking niet meer kan in een verhaal, dan weet ik het ook niet meer! Zolang kinderen daar maar mee zuinig zij; hun tijd komt later wel.
gr
Dicky
Francis: Ja precies maar probeer t zo min mogelijk te zeggen maar dat ging om dat Bierrijmpje van Anker...Bintang viel je haar van uit en een KATER zegt je niet u tegen maar EUROMAST! Dan ga je vloekne met 38 graden..
snappez vous?
Gr Frans makker - dichtduvel
Wat meer details konden zeker geen kwaad ;-), grtz, j
Francis: Mijn moeder leest het ook... - Ivan
Grts.
Ivan - Mephistopheles
Je reisverslagen lezen vlot. Shit man, als ik genoeg 'bling bling' had had ik al lang m'n biezen gepakt en zat ik nu ergens tussen de indianen in Peru cactussap te zuipen zoals Jeltsin wodka zoop. Goede tekst. Grtz.
Francis: Mescalito is ook apart..daar
bedankt Mephis.
Gr Frans
|
