|
< terug
Mijn kind en autisme
En als ik hem in de ogen kijk zie ik niks, geen warmte, geen diepgang, niks..Hij lijkt te wachten op betere tijden in zijn gesloten bolster, ik weet nu pas wat hij doormaakt, onze wereld kan hij niet begrijpen hoe hard hij ook zijn best doet. Met een krop in mijn keel bekijk ik hem als hij stuurs aan tafel komt, nors en grommend.
Ik hoop op een helpende hand die ons een duwtje in de rug kan geven, ik wil hem beter leren kennen, ik wil weten wat er omgaat in dat hoofd van hem. De rituelen die ik dagelijks zie wil ik leren begrijpen, samen met hem. Het zal een lange weg zijn en ééntje met vallen en opstaan, één ding is zeker, ik wil dat hij weet dat hij niet alleen is want ik hou van hem.
En als de bolster dan soms heel even opengaat zie ik een licht in zijn ogen, probeer ik heel even binnen te glippen in zijn andere wereld die zoveel verschilt van de onze..
feedback van andere lezers- Magdalena
Dit is zo mooi, zo mooi!
Autisme komt voor in allerlei graden en vormen.
Ik zit in de zelfhulpgroep en dat doet héél erg veel deugd, omdat je daar het gevoel hebt: oef, eindelijk, eindelijk normalen.
Ik weet niet waarom dat gevoel er dan is.
Ik zoek al zo lang.
En, ik heb de grootste flater van mijn leven gemaakt
toen ik een maatje vond
die mij zei dat hij verdriet had
en er zo graag wilde bij horen
IN de maatschappij
Toen wilde ik hem mijn trucjes doorgeven
wilde ik hem zeggen dat, als je genoeg op je tanden bijt,
héél goed oplet,
ervan uit gaat dat normalen enkel maar zichzelf zien
enkel maar willen bevestigd worden in zichzelf
alleen maar zeggen 'ik hou van jou' als ze zich zélf gestreeld voelen
dat hij dit en dat moest doen
toen...
ik had mijn trucjes voor mezelf moeten houden
misschien zie je niks
maar geloof me
de diepgang zit er wel degelijk
hij leeft in een innerlijke wereld
in zijn geval met weinig poortjes misschien naar deze wereld
dat scheelt van mens tot mens
je liefdevolle aanwezigheid is GOUD waard
XXXX
roggemanj: Amai ik "schrik" vd reacties hier op de site (positief) Het is allemaal relatief nieuw voor mij en ik ondervind hoe moeilijk het is om hulp te vinden voor hem (en mezelf) - pieter
Beste Johan,
Ik lees het verhaal van een vader met liefde. En wees gerust, jouw kind weet dat jij van hem houdt. Alleen zijn stoornis zorgt ervoor dat hij dat niet (goed) kan uiten. En je laatste alinea over die bolster getuigt ook nog eens van je vermogen beeldend te schrijven.
Groet,
Pieter.
roggemanj: Heel erg welbedankt voor deze opkikkerende woorden - aquaangel
knufff
roggemanj: Thanks - sproet
hoe zou je naar iemand kijken zonder het etiket?
dit is wat ik me zo vaak afvraag?
niettemin is dit heel liefdevol geschreven en sober en dit maakt het geheel sterk.
liefs, sproet
roggemanj: ik gebruik geen handleiding van mensen, integendeel ik "beoordeel" ze op hun inhoud en niet zozeer op het etiket.
Groetjes, Johan - otiske
Prachtig neergezet. Geniet van je kind hoor.
Graag gelezen en goed geschreven, groetjes.
roggemanj: Dankuwel voor jullie fijne reacties
|
