|
< terug
De scheiding - (52)
Elf uur. Heel de morgen heeft Michel zichzelf opgejut. Hij vervloekt zijn schoonouders. Ze manipuleren duidelijk hun dochter. Zij willen haar en hun kleinzoon voor zich alleen. Hij mag aannemen dat ze ook de volgende keer zijn bezoekrecht zullen saboteren. Hij kan dit niet laten gebeuren. Hij wil zijn kind nu. Zijn plan is simpel. Vlug trekt hij een jas aan en stapt in zijn auto. Vermoedelijk blijft de jongen onder de middag op school. Korte tijd later stopt hij voor een ouderwets, aftands gebouw. De speelplaats is leeg. Hij blijft in de auto zitten en wacht. Om twaalf uur gaat de bel. Kinderen komen in rang naar buiten en worden aan de schoolpoort afgehaald. Hij ziet Bartje niet. Wanneer de meesten zijn vertrokken loopt hij het schooltje binnen. In de gang wordt hij aangesproken door een wat oudere vrouw, vermoedelijk een leerkracht.
'Kan ik je helpen?' vraagt ze.
'Ik kom mijn zoontje halen. Deze middag mag hij thuis komen eten' antwoordt hij.
De vrouw kijkt hem enige tijd onderzoekend aan. Plots is er herkenning. Ze heeft de gijzelingszaak in die Nederlandse school op televisie gevolgd.
Ze herkent hem als de verslaggever. Ze wist niet dat zijn zoon bij hen op school zat.
'Een ogenblikje' zegt ze 'ik zal hem halen. Hoe is zijn naam?'
'Bart Govaerts' antwoordt hij. Dan blijft hij alleen achter in die kille triest uitziende gang. Het wachten duurt. Na vrij lange tijd komt de vrouw terug. Een man van middelbare leeftijd vergezelt haar. Niet zijn zoontje Bart. Hij vraagt zich af wat dat te betekenen heeft. Zou de jongen niet op school zijn? Op zijn hoogte gekomen stelt de man zichzelf voor:
'Ik ben Jan Pleisters, directeur van deze school. Ik meen begrepen te hebben dat je jouw zoon Bart Govaerts komt ophalen.'
'Zo is dat. Is er een probleem?'
Michel kan duidelijk zien dat de man met de situatie verveeld zit. Na enige aarzeling deelt hij mee:
'Bartje mag de school niet zo maar verlaten. Hij is ingeschreven om de middagpauze op school te blijven eten en daar kan zo maar niet van worden afgeweken.'
Michel voelt zich boos worden. Wat is hier gaande? Met enige stemverheffing merkt hij op:
'Ik ben zijn vader. Ik kan mijn zoon toch meenemen naar huis om te eten. Dit is hier toch geen gevangenis!'
De directeur is echter niet te vermurwen:
'De jongen blijft op school. Zijn moeder heeft me trouwens voor jou gewaarschuwd. Ik heb begrepen dat jullie uit elkaar zijn en dat zij het hoederecht heeft.'
Michel is nu echt boos. Woedend roept hij:
'Ga direct mijn zoon halen. Of moet ik zelf gaan zoeken?'
Wanneer hij verder naar binnen wil stappen, richting eetzaal, neemt de directeur hem bij de arm en houdt hem staande. Maar Michel rukt zich los en loopt verder.
'Mijnheer, Govaerts, verlaat onmiddellijk onze school. Indien nodig zal ik beroep doen op de politie.' roept de directeur hem achterna. Michel blijft echter doorlopen, gaat de refter binnen, kijkt rond op zoek naar zijn zoon. Deze ziet zijn vader en komt naar hem toegelopen.
'Kom jongen, doe je jas aan, we gaan naar huis.'
Voor de directeur verder nog iets kan ondernemen is Michel met zijn zoon op straat en stappen in de auto. Ze rijden weg met gierende banden.
**
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- aquaangel
spring even in een later deel binnen.. ik zie je schrijfstijl iets veranderd is, in zijn voordeel hoor.
Ik moet het weer helemaal teruglezen om te zien wat deze inhoud betekent dus daar kan ik nu niets over zeggen..
heel de morgen, zou ik schrijven als: de hele morgen, of de gehele ochtend......
x
Julien_Maleur: Dank Aquaangel voor het lezen en je fb.
vg
JM - henny
Fout! Zo verspilt hij helemaal zijn kansen. Geen slimme zet...
Julien_Maleur: Dank voor blijven volgen.
groeten
JM - sproet
je vroeg hoe je schrijft vanuit je buik, kijk naar de opmerking van Aqua en je merkt dat je het meer en meer doet.
laat de gevoelens van onmacht bij de man maar aanbod komen bij een (v)echtscheiding.
ik wou je over mailen, maar ik vond geen mailadres.
je schrijft heel vlot en aangenaam om te lezen.
liefs, trees
ps: ik zag dat je familienaam: impens was. mijn kinderen dragen ook die familienaam.
Julien_Maleur: Dank je Sproet. Leuk dat jouw kinderen dezelfde familienaam dragen. In Gent ken ik twee families Impens die blijkbaar geen familie van mij zijn. (Houthandel Impens in St. Amandsberg en
een toen ik nog een tiener was de familie van een agent Impens in Gentbrugge. Enkel mijn vader heeft zoons gehad. Zijn broer had een dochter. Ben wel benieuwd uit welke streek de vader van jouw kinderen is. (julien.impens@telenet.be)
groeten
JM
|
