|
< terug
Task Force Romeo - 5
5
Veertien dagen ter plaatse, maar ze hadden geen tijd om iets in te richten dat min of meer op een Ops room leek. Hoe kon men een operatie leiden zonder een coördinatie cel, een zenuwcentrum waar alle gegevens verzameld, geanalyseerd en uitgebaat moeten worden?
Wij maakten deel uit van AFOR dat van de NAVO de opdracht had gekregen om Humanitaire hulp te verlenen ter ondersteuning van, en in nauwe coördinatie met, de vluchtelingenorganisatie UNHCR en civiele en militaire Albanese autoriteiten. De Nederlandse en Belgische regeringen hadden hun steun toegezegd om aan deze operatie deel te nemen met ongeveer 500 militairen elk. Beide militaire contingenten zouden samen Task Force Romeo vormen, onder leiding van de luitenant-kolonel mariniers Winters.
De NAVO voorzag een inzet periode van drie maanden die zou stoppen van zodra de Albanese autoriteiten en de vluchtelingenorganisatie in staat waren het zonder de hulp van de NAVO te kunnen stellen.
De Nederlandse militaire bijdrage bestond uit een transport compagnie van 140 militairen en 40 zware vrachtwagens van de landmacht, drie zware transporthelikopters (Chinooks) en 70 militairen van de luchtmacht, een beveiligingscompagnie van het Korps Mariniers van 120 militairen, een Bataljons hoofdkwartier van het Korps Mariniers van 80 militairen, een bevoorradingsschip HRMS Rotterdam voor logistieke ondersteuning, een peloton van de Koninklijke Marechaussee, een detachement Genie met enkele zware bouwmachines en 20 militairen,
De Belgische steun was eerder bescheiden en bestond uit twee beveiligingscompagnieën, een geneeskundig detachement voor Task Force Romeo en een genie detachement voor de werkzaamheden in vluchtelingenkampen. Aan het Belgisch bataljon werden een Slowaakse detachement genie, een Sloveense, een Turks en een Lets geneeskundig detachement toegevoegd voor de vluchtelingen.
De opdracht voor Task Force Romeo luidde:
Transporteren van hulpgoederen en vluchtelingen met voldoende beveiliging en het leveren van twee reserve compagnieën alsook de beveiliging van het hoofdkwartier van AFOR.
Dit was een zeer bijzondere operatie voor het Belgisch bataljon paracommando dat voor het eerst sinds de dramatische gebeurtenissen in Rwanda een belangrijke buitenlandse opdracht kreeg. Een bataljon Green Berets dat onder het bevel stond van luitenant-kolonel Grégoire Guerre, een arrogante figuur die dacht dat enkel para's goede militairen waren. In ieder geval keek hij minachtend neer op iedereen die een muts van andere kleur droeg. Door zijn eigen manschappen werd hij nochtans gewaardeerd en gerespecteerd. Diegenen die hem beter kenden, wisten ook te vertellen dat hij zich moeilijk zou schikken naar de bevelen van de Commandeur Winters. Deze collega luitenant-kolonel was een marinier, maar in de ogen van Guerre kon die zeker niet wedijveren met een para.
Het hoofdkwartier van deze Belgische elitetroepen lag ten zuiden van het hoofdkwartier TFR, aan de rechterkant langs de weg naar Kavaje.
feedback van andere lezers- Julien_Maleur
Interessant. Zo hoor ik het ook eens van iemand anders. Mijn jongste broer die ook in KOSOVO als militair is geweest vertelde mij iets, niet zo veel eigenlijk. Ik doe mijn best om te blijven volgen
vg
JM
damm: Bedankt.
|
