|
< terug
De scheiding - (54)
Michel heeft eindelijk zijn zoontje bij zich. Zwijgend zit de jongen bij hem in de auto. Het incident met de schooldirecteur heeft hij niet gezien. Gelukkig maar. Michel wil de rest van de dag gezellig met het kind doorbrengen. De gebeurtenissen op de school heeft hij al uit zijn geheugen gewist. Hij wil niet aan de gevolgen denken. Hij heeft nog niet echt plannen voor de namiddag. Daarom vraagt hij aan zijn zoontje:
'Wat wil je dat we deze namiddag doen?'
'Ik heb honger' is het verrassende antwoord.
Natuurlijk, hoe hij daar niet eerder heeft aan gedacht. De jongen kreeg op school immers de kans niet om te middagmalen. Wat nu? Naar huis gaan en zelf een maaltijd bereiden? Dat zou heel wat tijd in beslag nemen. Bovendien heeft hij niet veel zaaks in huis. Hij heeft niet veel tijd besteed aan eten sinds hij terug is uit Zaandam en ondervond dat zijn vrouw met hun kind bij zijn schoonouders was ingetrokken. Hij heeft nog geen boodschappen gedaan en stelde zich tevreden met een hotdog of een snack bij Mc Donald, om de hoek.
Michel wil dat zijn zoontje Bart een goed gevoel overhoudt aan deze namiddag bij hem. Een big Mac zou Bartje wel lusten. Michel wil echter niet met de jongen bij Mc Donald eten gaan, zo dicht bij zijn woning. Hij vreest dat hij daar een of meerdere geburen zal ontmoeten. Hij is bang voor de roddel nadien. Zijn vrouw zou het zeker te horen krijgen en wie weet op welke manier ze dat misbruiken zou. Misschien dat haar advocaat dan op de rechtbank koudweg zou verklaren dat hij de jongen ongezonde voeding heeft gegeven. Neen, hij zal met de jongen naar de Carrefour in Evere rijden en daar in het restaurant iets eten. Tegen zijn zoontje zegt hij:
'Heb nog een klein beetje geduld. Papa gaat met jou eten in een restaurant. Wat wil jij, frietjes met stoofvlees? Of heb je liever een biefstuk of een worst en groentjes?
De jongen wil frietjes en biefstuk. Hij wenst vooral spoedig eten te krijgen. Zijn maag knort nu echt van de honger.
'Is het nog ver? Duurt het nog lang?' vraagt hij ongeduldig.
'Neen!' antwoordt zijn vader ' nog een tiental minuten. En daarna gaan we ook ergens een pannenkoek of een wafel eten, met slagroom, zoals je ze graag hebt.'
De jongen lijkt met dit antwoord tevreden. Zwijgend blijft hij naast zijn vader zitten. Michel is niet gelukkig met die stilte. Het is duidelijk dat zijn zoontje over iets zit te dubben.
'Is er iets? Vertel me eens hoe het geweest is.' vraagt hij aan zijn zoon.
Na enige aarzeling zegt de jongen:
'Zullen we samen in ons huis wonen met mama? Zul jij niet meer op reis gaan, want dan heeft mama verdriet en gaat ze weer bij oma en opa wonen. Ik heb dat niet graag.'
Deze woorden treffen Michel. Hij weet niet onmiddellijk wat te antwoorden. Hij wil zelf niets liever dan weer samen zijn met zijn gezin. Maar zijn vrouw heeft hem nog maar pas afgewezen. En waarom? Voor zo een stom slippertje. Ze moet toch beseffen dat dit niets te betekenen had. Dat het gebeurde omdat hij zich eenzaam voelde en aangetrokken was door de vrolijkheid van die jonge meid en door haar mooie lijf. Dat hij even achter zijn lul aan was gegaan. Hij heeft het haar toch allemaal uitgelegd. Hij heeft haar toch verzekerd dat hij haar nog bemint. Voor dat slippertje moet ze toch hun huwelijk niet opblazen!
'Ik weet het niet' antwoordt hij. 'Als het van mij afhangt zullen we samen weer een gezinnetje vormen'.
Als de Carrefour in zicht komt eindigt het gesprek. Michel rijdt de parking op en parkeert de auto. Dan stapt hij met zijn zoontje het restaurant binnen. Ze nemen plaats aan een tafel voor twee dicht bij een venster. Het is een zelfbedieningrestaurant, zodat hij Bartje even alleen moet laten. Het is even aanschuiven voor hij met de maaltijden terug is. Bartje heeft duidelijk gezonde eetlust. Zodra Michel het bord voor hem op tafel heeft neergezet tast hij toe. Hij eet met smaak. Intussen denkt Michel terug aan alles wat is gebeurd. Terwijl hij zonder veel smaak zijn eten naar binnen werkt plaatst hij alles eens op een rijtje. Opnieuw wordt hij gekweld door de vraag hoe zijn vrouw dat slippertje in Zaandam te weten is gekomen. Dat heeft zijn poging tot verzoening doen mislukken. Toch straf dat zij daar zo hard aan tilt.
Misschien moet hij haar nog eens alleen proberen te spreken. Haar het nog eens uitleggen. Zeggen dat het hem spijt. Dat hij alleen haar maar graag ziet. Morgen, als Bartje naar school is, zal hij haar opzoeken.
'Mag ik nog een cola?' vraagt de jongen. Zijn eten is tot het laatste restje op.
Michel bestelt het gevraagde. Wanneer ook die cola is leeg gedronken stelt hij zich recht.
'Kom' zegt hij 'nu gaan we een pannenkoek eten in de crêperie op de Leuvensensteenweg en daarna gaan we naar de speeltuin met het springkasteel en het ballenbad.'
Het is laat in de namiddag als Michel met zijn zoon huiswaarts keren. Hij voelt zich diep gelukkig. Hij heeft zijn zoontje zo lang moeten missen. Ook de jongen is blij en opgewekt. Wanneer hij de straat waar hij woont wil inrijden, ziet Michel plots dat een politiecombi voor zijn deur staat. Hij beseft onmiddellijk wat dat betekent. De schooldirecteur heeft natuurlijk zijn vrouw gewaarschuwd. En dat kreng heeft de politie ingeschakeld. Zijn gevoelens van tederheid en verzoening zijn als bij toverslag weg. Hij voelt weer wrok en boosheid. Als ze oorlog wil, dan zal ze oorlog krijgen. Het was enkel zijn bedoeling de namiddag en de komende nacht zijn zoon bij zich te houden. Morgen zou hij de jongen gewoon naar school hebben gebracht, zodat zijn moeder hem 's avonds kon afhalen. Hij wilde alleen zijn gemiste bezoekrecht compenseren en haar laten voelen wat het betekent jouw kind te moeten missen. Nu ze de politie op hem heeft afgestuurd krijgt hij plots andere plannen. Hij zal haar laten voelen dat ze hem niet zomaar kan tarten. Nog voor hij de straat indraait gaat hij op de rem staan, geeft een draai aan zijn stuur en rijdt in volle vaart weg in de andere richting. Bartje is door de manoeuvre verrast. Ze waren bijna thuis.
'Waarom gaan we nu niet naar huis?' vraagt hij.
'Papa heeft andere plannen' antwoordt Michel 'we gaan een paar dagen met vakantie naar zee.'
'Moet ik dan morgen niet naar school' vraagt de jongen.
'Neen, ik regel dat wel met jouw leraar' .
Intussen rijdt Michel in volle vaart via de Leuvensensteenweg naar de autosnelweg. Zodra hij deze bereikt kiest hij richting Oostende.
**
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- sproet
daar gaan vodden van komen en nog geen al te propere vrees ik.
goed neergeschreven, het stukje tussen zoon en vader.
liefs, trees
Julien_Maleur: dank je Sproet
x JM - mephistopheles
Gped geschreven, hoewel ik deze reeks niet vanaf het prille begin gevolgd heb
Julien_Maleur: Dank je voor het binnenwippen.
groetjes
JM - Mistaker
Graag gelezen.
Groet,
Greta
Julien_Maleur: Dank voor lezen en appreciatie
groetjes
JM - henny
Nu heeft hij écht gedonder in de glazen! :O
Julien_Maleur: Dank je Henny. Leuke uitdrukking die in nog niet kende. Er zijn wel nog meer verrassingen op komst.
groeten
JM
|
