Volg ons op facebook
|
< terug
Ilona's Asshole .12
Het lijk in de studentenkamer.
(Toen ik een tijdje geleden deze tekst plaatste op de literaire site van dagblad Trouw werd dit verhaal door de redactie verwijderd en kreeg ik een permanente IP-ban. Ik hoop dat eventuele lezers van mijn verhaal op de site van Writehistory minder kleinzielig zijn en geen aanleiding zien om mij verbannen te krijgen)
'Hoe ben je toch zo snel aan een kamer gekomen in dat studentenhuis,' vroeg Puck.
'Simpel. Er was een kamer leeg aan het eind van de gang. Ze konden er niemand anders voor vinden dus kreeg ik die. Men vond dat daar een naar luchtje hing, er was namelijk twee weken eerder een lijk aangetroffen.'
'Jesses. Een lijk?!'
Otto trok een Boris Karloff gezicht en verklaarde met een grafstem: 'Een lijk. Van het ontzielde levenloze lichaam van een helaas te jong gestorven morsdood meisje, zo'n studentencorps-huppelkutje weet je wel. In het bed van een jongen die nu ineens spoorloos is. Naar hem wordt nog gezocht. Binnenkort in 'Opsporing Verzocht'.
'Gatver. Heeft hij haar dan vermoord?'
'Weet ik niet. Niemand weet wat er precies gebeurd is. De politie doet er nog onderzoek naar. Iedereen is gevraagd wangslijm af te staan.'
Zijn zusje keek hem verbijsterd aan. 'Jij ook?'
'Tuurlijk niet. Ik was immers niet op hun feest en woonde toen nog niet in dat huis.'
'Feest?'
'Ja, er was een feest gaande - feesten die enkele dagen duren zijn heel gewoon in studentenkringen - en er lag al heel lang een meisje in een kort rokje laveloos op de bank in de gezamelijke woonkamer. Een paar studenten besloten het meisje voor de grap naar de kamer te dragen van een bewoner die die avond niet aanwezig was, ene Arjan Rouvoet - dezelfde achternaam als van de bekende christenpoliticus dus, en net zo poepiegereformeerd. Misschien een neefje van de christenleider, hij zag er ook net zo uit: brilletje, sluik donker haar, braaf christensmoeltje... ze noemen hem voor het gemak maar André. Niemand neemt ooit de moeite om de namen van huisgenoten en medestudenten goed te leren kennen... what's in a name?'
'Ja ja, maar vertel over dat meisje.'
Otto staarde even peinzend voor zich uit. 'Het is een bizar verhaal,' zei hij toen, 'maar het zal jou wel aanspreken. Onder leiding van een van de jongens die ze de naam Maxime Verhagen hebben gegeven - zijn werkelijke naam is Ver... nogwat..., Verdongen of Verburgt of Verhulst... iets met "Ver" in ieder geval, nou ja, ze noemen hem voor het gemak Verhagen, Maxime Verhagen. Ook omdat hij met een zaghte gheej uit Limberg praat en een ontiegelijke gladjanus en gluiperd is, nou die vent dus...'
'Ja ja, ga verder. Dwaal toch telkens niet zo af...'
'Nou die Maxime Verhagen en drie andere jongens, die droegen dat dode of comateuze of gewoon stomdronken en buiten westen geraakt kind naar de kamer achter in de gang waar ze haar ontdeden van al haar kleren en naakt in bed legden van die André Rouvoet die niets moest hebben van de zondige en ongezonde levenswijze van zijn huisgenoten - die zorgde wel dat hij niet thuis was als er weer eens een feest werd gegeven.'
'En niemand merkte iets eigenaardigs aan haar? Dat ze dood was of zo?'
'Nee.'
'En toen?'
'Nou, het feest in de woonkamer was in volle gang, een zuipfestijn was het. De jongens in de kamer van Rouvoet bleven een héél lange tijd weg, herinnerde iemand zich later, een verdomd lange tijd, verdacht lang...'
'Hoezo?'
Otto negeerde haar vraag en ging verder. 'Rond middernacht was iedereen aan het zuipen en brallen in de grote kamer, Maxime Verhagen en zijn mede-lichaam-verslepers deden opvallend luidruchtig mee. Een van hen had het slipje van het meisje als trofee triomfantelijk over de lampenkap in de keuken gehangen. Het hangt er nog steeds. De politie heeft het niet gemerkt. Het valt ook niet zo op tussen al die andere trofeeën: straatnaambordjes en verkeersborden, een rolator gejat uit een bejaardenhuis, vlaggen uit het winkelcentrum, een supporterssjaal van een of andere voetbalclub afgepakt van een hooligan, een monstergrote bh ergens van een waslijn gepikt - meloensize, de grootste cup ooit, the mother of all cups...'
'Ja oké, oké, nu weet ik het wel. Vertel me over dat meisje.'
'Goed, waar was ik gebleven... o ja... Even na middernacht kwam André Rouvoet thuis en glipte schichtig naar zijn kamer. Daar vond hij natuurlijk het naakte meisje in zijn bed maar hij liet zich niet kennen. De volgende ochtend was hij vroeg op want hij had college. Later op de morgen, het feest was nu pas zo'n beetje afgelopen, kwam de reguliere schoonmaakster, mevrouw Vogelaar met haar schoonmaakspullen. Zij begon altijd met de kamer achter in de gang, die van André Rouvoet. Geschreeuw, gegil, gejammer. Ze had geprobeerd het meisje te wekken en die was zomaar uit het bed op de vloer gerold. Men ging er kijken en er werd meteen groot alarm geslagen. Politie gebeld om de gruwelijke vondst te melden.
"Hemeltje lief. Een lijk!" jammerde mevrouw Vogelaar.
"Een lijk? Ghrote ghenade," riep de Limburger met zijn allerzaghste gheej, "Ze vertrok ghisteravond gheen spier, ze ghaf gheen sjoeghe. Ik daght dat zij een Friezin was."
"Ze verroerde geen vin," zei een van de lichaamverslepers beduust.
"Ze gaf geen kik," beaamde een ander.
"Geen krimp," zei een medesleper beteuterd.
Toen de politie kwam werd iedereeen gesommeerd in de grote kamer te blijven zolang het onderzoek duurde.
Later, geconfronteerd met zekere onderzoeksresultaten, gaven Maxime Verhagen en de drie anderen toe dat toen ze het mooie dooie meisje bloot in het bed van André Rouvoet zagen liggen met haar bekoorlijke haarloze Britney Spears-kutje eh... voorbipsje, ze niet meer te houden waren geweest, dat ze toen om beurten "over haar heen waren gegaan" zoals dat heet. Er waren ook nog spermasporen van een ander gevonden, die van de voortvluchtige André Rouvoet. Maar hij leek wel van de aardbodem te zijn verdwenen. En zodoende kreeg ik zijn kamer,' eindigde Otto zijn relaas.
feedback van andere lezers- sproet
ik val zo maar plots binnen in deel 12 en het deed me ademloos lezen en jammer dat ik niet verder kan lezen. als ik tijd heb ga ik de andere delen inhalen.
spannend en heel goed geschreven.
reden dat ik het nog nooit geopend had is de titel, ik dacht dat het in het engels was en dat is nu niet mijn sterkste taal.
liefs, sproet
|
