|
< terug
Spirituele communicatie
Daar sta ik dan. Mijn slecht voorgevoel is uitgekomen.
Kervend met een mespunt, snijdt de wind mijn aangezicht.
Ik bekijk de grond.
Embryonaal vertoont de bedding kleine lichtgroene grassprieten.
Niet zolang geleden is zijn graf weggenomen.
Een leegte overmant me.
Ik kan mijn tranen niet bedwingen.
Voel me zo alleen op het kerkhof.
Een witte roos ben ik vergeten alsof
ik wist dat zijn graf niet meer was.
Perpetueel uit mijn leven verdwenen…
kijk ik nog even om.
Niets, gewoon niets meer, om naar hem te komen.
Is dit alles? Of zorgt hij voor me in het hiernamaals?
Met deze gedachten stap ik in mijn wagen.
Tranen verwarmen mijn gezicht terwijl ik de motor start.
De radio speelt…. Shut your eyes … and think of somewhere…
and when the worrying starts to hurt…. Our secret space…
Maxiem Weber©
feedback van andere lezers- sproet
hier ben ik ondersteboven van en ik staar een beetje naar het scherm. dit staat me dus ook te wachten. na vierenveertig jaar hebben we besloten om het graf van mijn vader te verwijderen. ik kan het dus niet en ik denk dat ik maandag naar de stadsdienst ga bellen om terug te verlengen. dit wil ik niet meemaken.
jou gedicht/verhaal heeft me heel diep geraakt en ik wou dat ik je kon troosten. ik kan jouw gevoelens smaken, maar ik ken geen woorden.
prachtig verwoord!
liefs, sproet
ps: een paar dagen geleden heb ik op de site een verhaal gezet dat dit afscheid beschrijft: ' Een laatste maal samen dineren' moet je eens lezen, het is een voorsmaakje van dit gebeuren
maxiem: Dit is niet het graf van mijn vader maar van een heel goede vriend, Filip, die op 24 jarige leeftijd verongelukt is. Ondertussen al 15 jaar van ons heen gegaan... thx voor de fb. gr maxiem - by the way - zal uw verhaal eens lezen - otiske
Niet om treuren hoor, wanneer je hem nodig hebt zal hij er zijn. Met of zonder begraafplaats, dat was toch maar enkel zijn oude jas.
Goed weergegeven, groetjes.
maxiem: een akelige ervaring vond ik dat, toch ondervind ik heden nog dat hij bij me is als inspiratie in mijn schrijven. dikke mercie voor de fb, liefs maxiem - aquaangel
de graven zijn niet voor eeuwig, de herinneringen wel... *koester*
maxiem: dikke mercie voor die prachtige fb, liefs maxiem
|
