Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
Vertrekdoor ERWEEIk weet niet wat het is. Het is hier altijd maar heel stil in mijn straat. Geen hond die een initiatief neemt. Conversaties komen niet voor. Het lijkt wel of iedereen hier doof en stom is. In deze straat der blinden is zelfs éénoog geen koning. De schoonheid van de seizoenen boeit hier niemand. Schaduwen zijn dood. Bejaarden lopen met de ogen naar de grond gericht uit schrik te zullen vallen. Niemand is hier bezig met een ander. Drie karakteristieke bomen stinken naar schuld en spijt. Duisternis is enkel wind, slechts hoorbaar als het weggeblazen mauwgeluid van een kat. De hemel boven ons hangt aan door verwering geoxydeerde kabels. Een lach, een traan: het is uit den boze. Niemand begeeft zich in deze straat aan het mailen, het chatten of het doorsturen van leuke grappen. Het silentium is een dralende geest. Kreten zijn onbestaande. Dit stukje wereld ligt erbij als een ineengekrompen lichtweerkaatsing. Geen man discussieert ooit over het voetbal, de Tour of andere grote sportmanifestaties. Dageraden rijzen op onder luchten die doen denken aan een grauw Clair obscur. De regen of de drup: geen mens die er zich lijkt over te bezinnen. De kogel door de kerk: geen kat die er aanstoot aan neemt. In hun weide staan zeventien zwarte schapen slap te staren naar de stilstand van de vooruitgang. Over de doden, geliefd of niet, wordt met geen woord gerept omdat de levenden zwijgen als vermoord. Vrouwen hangen nooit aan de grote klok of de rode vlag uithangt. Het mag voor niemand in de straat duidelijk zijn dat er Russen op bezoek zijn. De logica zit hier buitenmaats strop. Ik plan mijn vertrek uit deze straat die de mijne niet meer zijn zal. Zodadelijk prepareer ik mezelf op een zonnige opgewekte gewonnen toekomst.
feedback van andere lezers
|