Volg ons op facebook
|
< terug
H1 Indonesia d3 De zoon van Ronald Reagan.
H1 Indonesiä d3 De zoon van Reagan
Mijn vader is al snel akkoord na mijn vreemde verhaal over de uithuwelijking van mijn vriendin en mijn hulpkreten aangehoord te hebben. Ook heeft hij voor elkaar gekregen dat Anton Reker de schietgrage commissaris met ons meegaat en ene Ed Rumambi die een zakelijk raadgever en vriend van ons was in die tijd. Deze Ed is zo glad als een paling in een emmer snot en een zeer goede oplichter uit Manado die heel Jakarta gek liep te maken met zijn mooie praatjes. En wij profiteerden van zijn kennis en leerden gretig van hem. In een land van corruptie en oplichting is het wel zo fijn als je één stap voor bent daar waar het nodig is. Wat hebben wij gelachen met die man, die zwaar misbruik maakte van zijn blanke gezelschap in iedere situatie waar mogelijk.
Ook als wij na een bijna gezellige heenreis richting Karang Anyar, daar ik met niets anders als die meid in mijn kop zat, kan deze Ed het weer niet laten als wij aangekomen zijn in Prowokorto en vanwege de vermoeiende treinreis en het vele bier onderweg, besluiten te overnachten in het enige Hotel tussen Prowokorto en Cilacap.
"Laat mij maar even praten," zegt Ed met zo een typische Indostem die door zijn neus klinkt, ons tegen houdende voordat wij de trap van het hotel op willen lopen.
"Wachten jullie maar even," en geeft een knipoog naar ons.
"Je gaat godverdomme niet gek doen hóór Ed, niet nu!," roept mijn vader hem na.
"Ik ben gebroken en wil een bed, dus geen problemen Ed." Op zijn voorhoofd naar ons tikkend.
Ik en Anton wuiven dronken het hele gedoe weg met een gebaar van 'hij bekijkt het maar, we zien het wel'.
Anton zijn dikke buik schudt van het lachen en staat wachtend aan zijn snor te draaien. Daar stonden we dan in die bloedhete zon te wachten op God weet wat Ed nu weer aan het sjoemelen was.
We willen net een plekje schaduw zoeken als er een rode loper over de trap gerold word en waar Ed over naar beneden loopt ietwat haastig en knipogend voor de Chinese eigenaar uit.
Hij pakt ons snel bij de armen en zegt: "knik maar ja, als hij iets vraagt," en gaat verder: "Frans jij bent de zoon van Ronald Reagan, Jan, Anton jullie zijn zijn bodyguards!"
"Frans jij bent incognito op reis door Java om de economische mogelijkheden te bekijken," verteld hij vliegensvlug onhoorbaar voor de Chinees met een onbeweeglijke mond.
"Ed je bent knotsknettergek! En geloof die chinees dat?" Vraagt mijn vader ongelooflijk en gegeneerd.
"Zeg maar ja als hij iets vraagt, altijd goed," beantwoordt hij zonder blikken of blozen
We zijn allemaal bloedlink op Ed maar konden nu niet meer terug. Hij is gek wisten we maar nu ging hij wel heel ver!
"We mogen gratis verblijven," ging hij verder. "Lekker toh?" De g sprak hij nooit uit. "Vrouwen bier eten slapen alles voor niks!"
"Waarom doe je dat nou Ed, héél vervelend, het kost haast geen reet dat Hotel!" zegt mijn vader. Ik en Anton liepen al waggelend dronken de trap op en lieten hun nog even bekvechten.
De hele staf van het hotel en alle kamermeisjes en obers op een rij in de gang maken een diepe buiging als we binnen komen. Ik loop achter Anton die mij aan de directie voorstelt als Francis Reagan en houdt een vinger voor zijn mond en zijn andere hand op zijn Colt in het spierwitte holster, van "ssst niet verder vertellen," waar we een nog diepere buiging op krijgen een heftig 'jazeker' bevestigd krijgen.
"Of je de mensen een hand wil geven Francis," vraagt Anton mij. "Het hoeft niet hoor als je er geen zin in hebt."
"Zeg maar dat dat goed is maar ik wil binnen vijf minuten ijskoud bier!" Fluister ik terug in zijn oor.
"Uitstekend plan beschouw het als geregeld"
Anton ging nu ook populair doen. Ik en mijn vader die inmiddels met zijn Rayban op om hem heen kijkend om zijn opdracht heel serieus te nemen om niet door de mand te vallen, geneerden ons dood.
Pa en Ed staan achter me en geven ook wat handjes schudden weg. Zo gaan we onze adem inhoudend de gehele rij af.
Ed stelt zich voor als Minister van binnenlandse zaken en economie. "Zo is het genoeg Ed," sist mijn vader hem toe uit een mondhoek. "Je lijkt nog geeneens op Sutrisno, halve zool," fluistert hij hem zachtjes toe.
Na dit vlot en trillend op mijn benen gedaan te hebben, volg ik Anton die met grote stappen op het Restaurant afliep wat geheel was ontruimt voor ons en waar er een tafel met vier flessen Anker bier met bierpullen en een emmer ijs klaar staan. Mijn vader en Ed ieder aan een zijde van mij volgen ook.
"Vuile, vuile pestpleurislijer dit vergeef ik je nooit," gift mijn vader naar Ed met een spierwit gezicht, net als mij lachend als een boer met kiespijn.
Als we eenmaal aan het bier zitten komen we een beetje bij en draait mijn vader een slag van honderd procent om, in manier van denken en praten.
"We kennen lullen wat we willen maar hij heeft het wel weer voor elkaar!"
Ed lacht als de slang Slis uit de tekenfilm van Robin Hood en zegt: "Alleen één klein dingetje.." Nou gingen we het krijgen, wisten we.
"Er zit een compagnie soldaten in de buurt en die komt zo langs."
"Godverdomme waarom dan?" vragen ik en pa te gelijk.
"Niets bijzonders alleen lachen knikken en een hand geven."
Onze blikken ontmoeten elkaar en er stond vuur in onze ogen.
We konden hem wel verbranden.
"Maar ik heb ook goed nieuws," zei hij tegen ons nog witter geworden gezichten. Anton keek nergens van op en ging door met het kluiven van zijn kip.
"Goed nieuws? Van jou, ellendeling!" zegt pa die op een humoristische manier voortdurend in de clinch lag met Ed als Abott en Costello.
"Jazeker die Chinees laat vrouwen komen zonder iets te vragen!"
"Ja jij wel viespeuk!" "We kennen je toch Ed." "Je hebt weer flink misbruik van de situatie lopen maken."
Hij lacht om zijn eigen slimmigheden en zegt zoals altijd niet meer dan: "T, t, t," op een manier; 'van dat is niet waar'.
Legertrucks stoppen voor de deur met luid geronk en piepend bandenslippend gerem.
"Nu maar even meespelen dan," zegt Costello weer, "Daarna zijn we klaar."
"Wij zijn nooit klaar met jou," zegt Abott.
Ik schrik me rot als er twee minuten later in de gang op de rode loper een heel regiment soldaten staat. In strakke houding in vol ornaat en mitrailleurs allen dezelfde kant, het plafond gelukkig, opgericht.
"Geef acht!" Schreeuwt de met nog meer medailles behangen Sergeant die verdacht veel op een kerstboom leek. Groen met slingers, glitters en strepen. Hij had dezelfde snor als Anton en stond met een glimmend zwaard met een rode kwast aan het heft langs zijn bovenarm omhoog houdend, doodstil op ons te wachten. Ik en mijn vader en nu ook Anton slikken onze ellende door en gaan helemaal lazarus, proberend gelijk stappend volgens protocol de rij langs waar we snel mee op hielden want dat hield voor geen meter, letterlijk dan.
De soldaten keken strak voor zich uit en keken ons niet aan als ze van ons een schouderklopje krijgen. De sergeant krijgt een hand, geeft een saluut en een order naar zijn regiment die allen tegelijk het Hotel weer uit marcheren. De sergeant draait zich bij de uitgang met een stevige stamp op de grond nog eenmaal om salueert nog een keer waarop wij terug salueerden en hard blazen van opluchting als hij ook is verdwenen.
Ik ging haast van mijn stokkie en plofte opgelucht op het bed neer in een van de aan ons toegewezen kamers die allen op een rij zaten.
Als ik net slaap word er op mijn deur geklopt en staan er twaalf mooie meiden even strak op een rij in saluut met mijn vader en Ed ervoor. Helemaal dronken hadden zij hun aan leren treden en marcheren. "Een twee drie mars," liet mijn vader hun heen en weer paraderen door de gang, "zodat ik ze goed kon bekijken," zei hij.
Mijn vader nu helemaal in zijn rol riep: "geef acht!"
"Pleur op jullie stelletje gekken, ik wil slapen," zei ik vermoeid en helemaal verliefd. Ik hoorde Anton hard snurken dwars door zijn gesloten deur heen.
"Frans," zegt Ed, "Jij bent Reagan weet je nog, je moet er drie uitzoeken anders maak je de directie ten schande," knipoogt hij naar mijn vader die zegt: "Jaaa Frans," om mijn leed iets proberen te verzachten wat mijn 'verloofde' betrof.
Na een snelle blik, pik ik er drie uit en plant ze neer op mijn voeteneind van het bed en gooit de deur met een smak dicht en ging verder slapen.
Als ik net wegzakt wordt er keihard op de muur gebonkt van mijn kamer waar ik wakker van wordt en verbaasd en verdwaasd zie ik drie mooie meiden op mijn bed naast mij zitten. De hele kamer trilde.
De dames kijken mij verschrikt aan waarop ik mijn schouders ophaalde. "Weet ik veel."
"Wisselen!" word er keihard geroepen.
feedback van andere lezers- killea
Superb, as always, Frans
xx
j
Francis: So that story is of my chest,pfff
xx - Mephistopheles
De zoon van Reagan? Ben je ermee weg gekomen? In elk geval weer een goede tekst.
Francis: Ben er mee weggekomen dankzij die 3 Raybans om me heen denk ik en Ed was echt wel goed in de boel oplichten.Ach ik snap t zelf ook niet Ik schrijf het niet voor niks op. Dat doe ik alleen over ongelooflijke situaties die ik heb meegemaakt Daar wil ik van af (vastleggen voor het te laat is)
gr Frans - Klaver4
haha! de zoon van reagan! En dan nog kegeldronken die rol moeten vervullen samen met je pa! Geweldig toch. Als ik er aan denk dat ik zoiets met mijn pa had kunnen doen, lig ik in een deuk!
Hilarisch, en bangelijk ook, gij en militairen, dat marcheert niet goed samen hé ;o)
grz
klaver4
Francis: Sinds die dag werd het een beetje vriend van me voor het eerst in mijn leven, dat was in 89 dus was ik 25 Ja het was vreselijk lachen en spannend natuurlijk.
Mazzel
Gr. Frans - Mistaker
De echte zoon van RR is toch die balletdanser voor wie hij zich kapot schaamt?
Weer heel graag gelezen!
Greta xx
Francis: Weet ik veel Wij wisten niet beter dat dat ie helemaal geen zoon had daarom scheten we ook peuken dat iemand het zou checken!
Een balletdanser ja? Als ik dat had geweten was ik vertrokken uit dat Hotel, haha - dichtduvel
Prachtig, grtz, j
Francis: Ja toch?
Kun je je t voorstellen helemaal lazarus je smoel strak houden en proberen recht te lopen? - sproet
waar blijf je het halen? voor mij heb je tien levens geleefd tegen een ander één.
heel vlot om lezen.
liefs, trees
Francis: meer..
xxx - Ivan
Mooi was dat he?
Gr Ivan
Francis: bedankt
grts. - lief
jij had acteur moeten worden!
xxx
liefs
Francis: Ik heb genoeg geacteerd in mijn leven, ben 25 jaar een dief geweest weet je nog?
xx haha
|
