Volg ons op facebook
|
< terug
Charlotte .12
Charlotte pakte de draad van haar verhaal weer op. 'Zijn veertiende verjaardag konden we gelukkig thuis vieren. Een jaar eerder hadden we dat in het ziekenhuis moeten doen, toen hij daar weer eens zo'n ellendige kuur onderging. Hier in deze kamer, op wat waarschijnlijk zijn laatste verjaardag zou worden, zou "het" gebeuren -- hij is nog net vijftien geworden, maar die verjaardag telt niet mee, die hebben we niet gevierd, hij was toen al op sterven na dood.' Ze stopte even, zuchtte diep en zei: 'Goed, zijn veertiende verjaardag dus, dat zou een vrolijke dag worden, de dag van zijn ontknaping, het grote liefdesfeest. Die jonge, blonde moeder over wie ik vertelde, zou die dag bij ons komen en hier in de kamer, in mijn aanwezigheid -- Huub was er niet, die was op die doordeweekse dag gewoon op school -- zou ze zich aan hem geven. Ja, hij stond erop dat ik erbij bleef, zoals ik altijd overal bij was als het ging om een medische ingreep in het ziekenhuis. Het doet geen pijn, grapte ik nog, je wordt er niet misselijk van, je raakt er niet van buiten westen. Enfin, hier op deze bank of op het tapijt voor ons -- we hadden de koffietafel alvast opzij geschoven -- zou het dus gebeuren. De dag voor zijn verjaardag waren we bezig om overal slingers op te hangen en kaarsen neer te zetten. Maarten was opgewonden maar ook bloednerveus.
De volgende morgen om elf uur zou zijn inwijdster langskomen. Ik hoopte maar dat ze er een beetje vrolijk bij zou kijken, want ze zat nogal in de put. We waren net klaar met onze voorbereidingen toen de vrouw opbelde. Je raadt het al, ze kon de volgende dag niet op Maartens verjaardag komen. Er was iets ernstig mis met haar zoontje, ze moest hals over kop met hem naar het ziekenhuis. Het feest ging voor haar dus niet door: een andere keer, misschien.
Je had de teleurstelling op het gezicht van onze Maarten moeten zien! Totaal ontredderd was hij. Hij probeerde zich groot te houden als altijd, maar de tranen stonden hem in de ogen. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij, dacht ik. Ik wist wat me te doen stond. Ik luisterde naar de stem van mijn wild kloppend hart, van mijn vochtige vulva; ik zou iets doen wat hij nooit van me verwacht had, een plotselinge ommekeer -- hier zouden we kunnen spreken van een Deus ex vagina. Ik belde Huub op school, die onmiddellijk thuis kwam. We hebben toen eerst rustig gepraat en naar mooie muziek geluisterd, Huub in zijn stoel en Maarten en ik hier op de bank. Ik vertelde wat ik de dag van het koolveld had gedaan terwijl Maarten in diepe slaap tussen mijn benen lag en er niks van merkte. En hoe ik tot een belangrijke beslissing was gekomen. Zijn diepste wens kon nu in vervulling gaan, als hij dat wilde, daarvoor hoefde hij niet te wachten tot zijn verjaardag. Het had op de dag van het koolzaad al kunnen gebeuren, als hij toen maar een kik had gegeven, want ik was toen tot alles bereid geweest. Huub en Maarten waren er stil van. Maartens blije gezicht begon steeds meer te stralen, hij popelde van verlangen. Eindelijk zou hij niet langer buitengaats hoeven te blijven en zou ik hem bij me naar binnen loodsen. We bleven gedrieën een poosje in stilte zitten om het goed tot ons door te laten dringen. Er was geen weg meer terug. We waren de Rubicon overgestoken. Ik stond op, trok de overgordijnen dicht en schoof de koffietafel opzij. Hier op het tapijt legde ik wat kussens neer -- dat blauw-groene kussentje naast jou was speciaal voor onder zijn knieën. Dan kwam hij er beter voor, had hij in een Wolkers-roman gelezen. Later kwamen we er achter dat dat nonsense was, dat ik het kussen beter onder m'n billen kon proppen, dan kwam hij er dieper in.'
Erik wendde zijn blik af. Zijn oog viel op het geopende boek dat met het kaft naar boven op de vensterbank lag. Rosenbooms Gewassen vlees. Charlotte ging onverstoord verder met haar relaas.
'Ik nam Maarten mee naar de badkamer, we kleedden ons uit, en met een washandje waste ik m'n kaatje en zijn piemeltje. Hij trilde van opwinding, hij kon zich nauwelijks bedwingen. O, de hunkering in zijn ogen! Ik wilde rein zijn voor wat er ging komen, ik wilde dat we beiden rein waren. Rein van onderen en rein van ziel. Ik waste me en waste me. Dat zou juist jou moeten aanspreken, Erik Reinhart. Nomen est omen. Ik veegde met een nat washandje m'n kaatje brandschoon, zo schoon -- je kon ervan eten!'
Erik voelde lachkriebels opkomen, hij verslikte zich. Het was alsof hij plotseling de hik had gekregen, zulke rare geluiden ontsnapten uit zijn keel. Charlotte keek hem bezorgd aan.'Wat is er?' Haar hand drukte harder op zijn geslacht.'Wat krijgen we nou?' riep ze verwonderd. 'Je lieve lullie verslapt helemaal. Dat mag toch niet! Lullielief moet straks nog wel bij me naar binnen kunnen.'
'Ik kan d'r niks aan doen,' bracht hij er met moeite uit. 'Toen je het zonet over al dat wassen en over al dat vlees had... ik moest onwillekeurig aan dat boek van Thomas Rosenboom denken. Ik kreeg daar even de slappe lach van, het spijt me.'
feedback van andere lezers- Magdalena
ik ben door en door gefascineerd - DeKoeneRidder
Moeder en zoon....? Waarom geen prostituee gebeldt?
Laat die Erik maar eens zweten.
Leest verder lekker!!!
GR. DKR - otiske
Haha, geweldige fb van de Koene Ridder.
Is waar, ben benieuwd naar het vervolg.
Groetjes en weer graag gelezen.
|
