Volg ons op facebook
|
< terug
H1 Indonesiä d3 De Walikota
H1 Indonesië d3 De Walikota.
Wij wachten totdat we geroepen worden door de bediende of dochter van de Camat, hetgeen ons nog niet helemaal duidelijk is die ons vraagt haar te volgen. Via een achterdeur over een smal kleipad langs een sawa waarna wij terecht komen bij een voor daar groot gebouw. Een soort van kerk zonder torens, wit met een oranje dak. Een Hollands erfstukje?
Wij vonden deze wandeling een beetje eigenaardig daar de Camat zelf waarschijnlijk aan zijn pik stond te trekken onder de 'douche' en wij nu klei liepen te trappen op een blubberpad. Maar zolang alles eigenaardig was, was het goed. Als het niet meer eigenaardig was in Java dan begon de ellende pas echt hadden we allemaal eerder ondervonden. Wij bleven er bij: "Indonesië is een land voor kikkers en slangen, en absoluut niet voor mensen."
Als wij vloekend het gebouw binnenstappen en de roodbruine klei die zo plakte als de pest proberen af te schoppen tegen de stoeprand zegt Anton: "Kijk, Rumah Walikota dit is dus het stadhuis." Zo stonden wij dus het voorportaal een beetje te vervuilen met zijn vieren.
Dat mij dit gebouw verleden keer niet eerder is opgevallen. Zal wel te druk bezig geweest zij met de twee verschillende soorten bloedzuigers van het dierenrijk: De bloedzuiger en de bloedzuigers die doden voor geld. En dat mijnenveld vol cobra's zal ook wel iets te maken gehad hebben met mijn gebrek aan zin in sightseeing. Ik zweerde dat ik al in het 'stadhuis' geweest was en daar zelfs geadopteerd werd. Ik had toch in de burgemeestersstoel gezeten?
Normaal trek je overal je schoenen uit in Indonesië maar dat doe je natuurlijk niet als er bonje of een kleine familieoorlog aan de gang is. Je zal er maar vandoor moeten of ergens achter aan. Dus hadden wij het hele eens spierwitte voorportaal inclusief trap besmeurd met roodbruine klei wat er uit zag als stront van een te veel van sambal genoten verteerde maaltijd.
"Moet je godverdomme mijn nieuwe Assics zien," zei mijn vader die zo trots op zijn nieuwe gympen was omdat ze zo lekker liepen, die eens blank wit waren geweest en nu als een soort strontklompen aan zijn voeten bungelden.
Anton had er geen last mee en zei stoer: "Ya sepatu Cowboy." met zijn Cowboylaarzen aan. Ed met zijn ministeriesandalen had het het minst naar zijn zin.
Zo stap ik luid de Camat vervloekend, een tussendeur door. Mijn vader mij vervloekend omdat ik altijd iets bijzonders had met 'wijven' zei hij.
"Ken je nou niet één keer een normale uitzoeken?" Eén keer maar?!"
En Anton en Ed mijn vader vervloekend omdat hij hun overgehaald had op deze 'tour of duty'. "Het leek wel een legeroefening," volgens hun.
Als wij met veel kabaal en onder de klei de tussendeur door gestapt zijn, ook nog eens half lazarus komen wij terecht in een hele grote zaal waar we aangestaard worden door een doodstille menigte van zo een honderd mensen gezeten aan een soort ontzettend lange behangtafel, maar dan twee keer zo breed en twintig keer zo lang. Ze zaten perplex naar ons te kijken en wij naar hun. Mijn vader gaf mij stiekem een elleboogje en zei zachtjes: "Wat nou?"
"Weet ik veel," beantwoorde ik, "jij woont hier toch al vier jaar!"
Anton zegt zachtjes dat hij er zestien kan neerschieten binnen één minuut. Ik en mijn vader kijken elkaar aan. Toen Ed, of Slis onze slangenman dit hoorde vloog hij naar voren met de onderdanige manier van lopen met dat dunne nekkie en zijn hoofd naar voren gebogen, liploos en grijnzend zonder tanden te ontbloten wilde zich net gaan voorstellen met een diepe buiging als de Camat binnenkomt die ons en speciaal mij vriendelijk begroet.
Ik sla gelijk een arm om zijn schouders. Een geroezemoes stijgt op.
"Pa," zeg ik: "dit is pa!" Trots geeft de Camat mijn vader een hand en zegt blij te zijn met een nieuwe Hollandse zoon als ingenieur en verwelkomde ons van harte in Karang Anyar. De arme ziel moest eens weten waar we hem allemaal voor hadden uitgemaakt, hij had zich waarschijnlijk opgehangen. Hij vond het zo een eer.
Hij plaatst mijn drie metgezellen rechts van de tafel bij de kleinste groep waar ik achteraan nu ook mijn meisje ziet zitten. Als ik naar haar toe wil lopen om een zoen te geven drukt de Camat mij neer met zijn hand op mijn schouder op een stoel op de kop van de tafel en gaat rechts naast mijn 'andere' vader zitten. Ongeveer dertig meter bij mij vandaan aan de andere kop van de tafel zit een gozer met een pokdalig gezicht en een litteken over zijn muil een beetje boos te kijken naar mij. Ik vlieg overeind en vraagt of hij die klootzak is die mijn 'verloofde' had gekocht voor een baal rijst en die laffe mannetjes achter me aan gestuurd had. "Ik trek je kop eraf imbeciel." Anton legt zijn hand op zijn Colt en trekt zijn haan naar achteren. "Geef dat ding eens hier Anton." vraag ik hem. Hij kijkt naar mijn vader maar voor die kan reageren springt de Camat omhoog uit zijn stoel slaat met zijn hamer zohard op tafel en maant de rechtspraak tot stilte. De hamer brak, de klos vloog op een voorhoofd van een aan tafel zittende man van onze tegenpartij die heel even knockout ging.
"Wat een teringzooi zeg," Ik was woedend. "Die lul zit gewoon tegenover me!"
De situatie was duidelijk er zaten twee families tegenover elkaar te vergaderen over een bruid, een mensenleven. Niet te geloven. En het ging over 'mijn' meisje. Ed was bang, iedereen was bang. Ik had daar geen tijd voor, ik deed net of ik ging zitten en sprong overeind en rende de tafel over naar het andere hoofdeind om die gozer te wurgen. Ik werd onderweg aan mijn enkels en benen gegrepen door honderden handen waardoor ik op mijn platte smoel viel daarbij een bloedneus opliep en woest opkeek als een kwaad briesende stier die met zijn ene poot in het zand graasde klaar om aan te vallen richting strot mijner tegenstander. Anton zijn Grote Colt om hem heen richtend en op een fluitje blazend dat iedereen moest blijven zitten. Een rel. Mijn vader met een stoel in de aanslag richting tegenpartij. Ed nam nog een slokje thee en zat nerveus te lachen. In plaats van direct mijn weg te vervolgen kijk ik even naar rechts toevallig precies in de ogen van Tini die huilt en lacht te gelijk. Ze streelt mij onder mijn kin en over mijn wang mijn bloed een beetje verwijderend.
"Ga alsjeblieft zitten Frans, doe het voor mij?" Vraagt ze met haar grote Bambiogen. Alsof ik hier wat tegen in te brengen had. Ik smolt.
Verkankerd stap ik expres van de tafel af en ga achter Tini staan en legt mijn hoofd op haar schouder en zegt zachtjes dat ze zich niet druk hoeft te maken. Ze laat tranen zonder te huilen. Vanwaar dit verdriet?
De bloedhond aankijkend loop ik achteruit terug naar mijn stoel en neem plaats aan de kop van de tafel waar ik zijn familie aankijk en met platte handen hard op de tafel slaat en vraagt: "Turus?!" "Verder?!"
Iedereen deinsde achteruit van de klap al had Anton zijn revolver al lang weer weggestopt. De Camat staat op en begint zijn betoog. Iedereen bleef nu doodstil. Ik maakte nog even snel een beweging over mijn keel naar het andere eind van de tafel met een waarschuwend vingertje er achter aan. De Camat maant mij tot rust met zijn hand op mijn schouder en begint iedereen toe te spreken.
Nou gaan we het krijgen: "Winnetou and Old Shatterhand, brothers in arms in strijd om Pocahontas." "Het moet niet veel gekker worden ik draai al bijna door." Zeg ik zachtjes uit mijn mondhoek richting Pa en Anton. "Blijf nou maar even rustig, we kunnen ze altijd nog af knallen," zegt Anton. Dit stemde mij tot tevredenheid en rust.
"Ik begin nu toch wel erg dorst te krijgen," zegt mijn vader zachtjes.
Ik wijs naar Ed en maak een drink- en geldbeweging er achter aan.
"Even niet Frans, tradtie!" zei Ed die niets ontgaat.
"Krijg de tering met je traditie," sist mij vader naar hem; "Tgg, moest je hem gisteren zien als Minister Sutrisno, oplichter." Zonder dat iemand het kon verstaan daar het in het Nederlands was.
"Was dat ook traditie?"
"Precies zegt Ed," "En nu stil, je maakt de Camat en Frans' schoonfamilie verlegen!"
Brommend gaan Anton en mijn vader rechtop zitten en houden mij in de gaten en luisteren naar de Camat zijn betoog.
feedback van andere lezers- Mephistopheles
Sterk geschreven. Je belevenissen blijven boeien.
grts.
Francis: dank je wel gozer
gr Frans - jan
een kennis van mij was eens op een bruiloft in Servie,
s'middags lagen er al drie feestgangers totall loss in de keuken...
wat een toestanden!
grts
Francis: Dit was nog geen bruiloft Jan. Ik weet van die feesten daar in Servie e.o zuipen ze geloof ik 500 flessen bruiloftswodka v 80% op in 3 dagen Sooooo
Ja dan lig ik ook voor enen in de keuken, te whatever..(in coma)
Gr Frans - killea
Fabulous, as always, darling
xx
xj
Francis: You re welcome dear
x - dichtduvel
Je weet er de spanning in te houden, grtz, j
Francis: Dat was toch pure waanzin die situatie of ligt dat aan mij?
grts. Frans - Mistaker
Geweldig!
Ik heb een keer een bruiloft in Odessa meegemaakt, een en al wodka joh. Maar dit geheel terzijde.
Greta xx
Francis: Ja ik snap het niet zo, dit gaat niet over een bruiloft maar over de bruid.. Is dat niet duidelijk genoeg? Ik bedoel Jan ook al.
Gr Fransxx - sproet
verhalen van jou waar ik telkens naar uitkijk om te lezen. ze grenzen op de rand van het ongeloof dat zo iets kan.
je schrijfstijl spoort ook aan tot lezen. je bent een kei.
liefs, trees
Francis: Het is allemaal echt gebeurt in Cilacap google het maar op en vraag mn naam maar aan iemand...uit Karang anyar..dan weet je wel het eind van dit hoofdstuk en daar moet je eigenlijk ffn een dagje mee wachten.
xx Frans - Ivan
Zo kan ik het me niet helemaal meer herinneren maar wel zoiets
Grts.
Francis: jaja
gr - lief
amai, dit hakt erin!
xxx
liefs
Francis: Voel m nog zitten die snee in mijn hart
xx
Ik ga morgen weer je modelletje lezen trouwens, beetje stress achter de rug.. - Klaver4
tiens, had hier daarstraks al fb op gegeven maar blijkt mislukt zie ik net!
vroeg mij af of dat een feestdis was of niet ? zie die mannekes al staren die aarde kleivlekken die er als stront uitzien op hun eettafel haha!
spannend !!
grz
klaver4
Francis: Nee was geen feestdis was een vergadering over een mensenleven
stonden geen nootjes op tafel, wel stiekem bier eronder (4 stoelen)
|
