Volg ons op facebook
|
< terug
H1 Indonesië d3 Casablanca
H1 Indonesië d3 Casablanca
Hij zet zijn hoed met hanen en kippenveren even strak op zijn kop voor hij begint. Wat had die man toch met kippen?
"Een goede morgen allemaal," zegt hij tegen de familie 'Dochter kopen voor Rijstbaal' waar ik de naam niet van weet, op links met open armen.
"En een hele goede morgen natuurlijk voor de familie Tini van Martha Reja en van ingenieur Francis Borst?" vraagt hij even voor de zekerheid, en wijst met twee armen strak naar onze zijde alsof we net op stage gekomen popsterren waren. Applaus bleef echter achterwege.
"Eindelijk zijn we dan bij elkander gekomen en ik wens dit in goede harmonie en wijsheid te kunnen besluiten." Ging hij verder met zijn zeer zware bromstem.
"Ik heb eens goed over deze zaak nagedacht, moeilijk, moeilijk."
Als hij zo door zou gaan wist ik nu al zeker dat ik hem stiekem op zijn tenen ging trappen. Werd ik hier ziek van zeg.
"Als eerste: volgens onze oude wetten van traditie heeft de eerste partij, doelend op de tegenpartij, recht op de hand van Tini gezien de al vele jaren geleden betaalde bruidsschat."
"Een zak rijst Godverdomme!" Stond ik schreeuwend op. "Tien jaar geleden!" "Moet je er tien terug? Twintig? Klootzak!" Roep ik woedend naar de overkant.
Ed lacht en maant mij tot stilte en dat ik weer moest gaan zitten.
De Camat wilde met zijn hamer op tafel slaan maar daar was niet meer van over dan een lullig stokje daar hij deze al door midden geslagen had met als resultaat een flinke bult op iemands hoofd schuin links voor me.
Ik zweeg na zijn knipoog en zijn "Kalem, kalem," wat dit betekent hoef ik niet uit te leggen.
"Maar," ging hij verder "We moeten niet vergeten dat de hele berg aan beide zijden nu verlichting heeft dankzij Francis waar vele families mee geholpen zijn waaronder ik zelf."
"Daar komt bij dat ik hem geadopteerd heb als mijn zoon zijnde." "Dus ik hoop dat jullie inzien dat ik kan niet tegen de wil in kan gaan van onze tradities en of de wil van mijn eigen zoon."
"En zeker niet tegen de economie van karang Anyar in!" Vervolgt hij streng.
Zo, die zat! Dacht ik. Ik begon te hard te klappen en met mijn kin naar mijn echte vader Anton en Ed te wenken dat ze mee moesten klappen wat zij dan ook direct deden, waarna Tini's familie zachtjes maar zeker volgde.
"Ik heb dan ook besloten de keus aan Tini zelf over te laten en vraag haar dan ook nu de hand te pakken die zij zelf wil trouwen."
Kaassie! Dacht ik, kom op meid. Hebben we ze mooi bij hun lul.
Deze minuten van stilte en verbazing beide partijen wat betreft de uitslag leken wel uren voor mij. Er was een doodse stilte. Niemand keek voor zich uit behalve wij vieren. Iedereen staarde naar beneden op de tafel alsof er een doodsvonnis was geveld. Alleen wij waren blij en keken elkaar als overwinnaars aan. Hier klopte iets niet.
Dan eindelijk het geluid van een schuivende stoel. Tini staat op en loopt richting de klootzak die begint te lachen wat trouwens snel veranderd in een teleurgesteld gezicht als zij slechts achter hem langs loopt, haar hoofd naar hem buigt en zachtjes maar voor iedereen verstaanbaar: "Anging busuk!" (verrotte hond) zegt, om daarna met de gratie van een kat heupwiegend naar mij toe te komen lopen mijn schouders omarmt en vol op de mond kust.
Dit voelde nog beter aan als een doelpunt in de Kuip. Ik voelde mij als Humphrey Bogart in Casablanca.
"Dit is heel bijzonder," zegt Ed. "Dit is niet volgens de traditionele regels."
"Ze zoent je gewoon waar iedereen bij is."
"Hadoe ze houdt echt van je!" "Ze speelt hoog en gevaarlijk spel."
Achter haar rug steek ik mijn neukvinger op naar de overzijde waarna ik haar tranen met mijn duim zachtjes wegveegt en zij op haar beurt met wat spuug op de mouw van haar jurk mijn gezicht schoon maakt waar waarschijnlijk nog wat bloed op zat. Haar ouders en de rest van haar familie kwamen mij, mijn vader en de Camat een hand geven om te feliciteren en maakte diepe buigingen.
"Zo meisje we gaan even je kleding pakken en rotten voorlopig even op uit dit kippengat." "Wat dacht je ervan?" Ze vraagt de Camat om raad op zijn Javaans waar ik geen moer van verstond of dit goed was. Dat was haar eigen keus, al leek het hem verstandig nog een dagje bij haar familie te blijven dit ook om de gemoederen te sussen van de tegenpartij legde zij en Ed mij zo goed mogelijk uit. Dus stelde hij voor dat ik en mijn trawanten naar Jakarta af zouden reizen en Tini één dag later zou volgen. Ik vond dit maar weer heel erg raar en moeilijk te accepteren maar wat moest, dat moest. Ik was blij dat alles geregeld was en bedankte Anton, mijn vader en zelfs Ed die zegt: "Dit heb ik nog nooit gezien ze zet die hele familie in hun blote kont, zeer ongewoon."
"Je kent me nu toch wel een beetje Ed, als ik iets echt wil dan gebeurt dat gewoon wel of geen Tarzanverhalen!"
Onze families nemen voor even afscheid en spreken af voor morgen waarna wij richting treinstation gaan maar niet voor wij even heftig onze overwinning vieren bij een bierverkopende Toko kaki lima tegenover het station. Het was een zeer romantische gebeurtenis geweest, waren er best wel van onder de indruk van de goede afloop en allen trots op ons zelf.
De volgende dag in Jakarta zit ik in de namiddag te wachten op de patio voor ons huis op mijn meisje die elk moment gebroken van de reis aan zal komen lopen.
In plaats daarvan komt er een postbode met een brief in een expres envelop. Ik moest hem persoonlijk komen brengen van de Camat van Karang Anyar zegt de jongen. Ik begin ongelooflijk de brief te lezen.
"Lieve lieve Frans, dit zijn mijn laatste woorden. Je hebt zoveel gedaan voor mij, mijn ouders en dorp. Echt ongelooflijk gewoon, ik had graag met je verder willen leven maar mijn ouders zijn gisteravond toch weer bedreigd en zouden worden gedood als ik naar Jakarta zou afreizen. Ik heb echt geen keus. Ik sterf nog liever dan met die vuile hond te trouwen in plaats dan met jou en heb dan ook vergif ingenomen en begin nu dan ook een beetje 'dronken' te worden," zoals ze dat daar noemen als een dier of mens begint te duizelen of neerstort.
De arme meid schreef dit stervende maar ik kon het niet geloven wilde het niet geloven. Ik trok de postbode naar binnen en vroeg me te lezen wat er stond daar mijn vader en zijn vrouw een siësta hielden want de letters werden onduidelijker en op het laatst haast niet meer leesbaar op het 'wacht op jou in de hemel' na.
"Wat is er gebeurt met Tini?" vraag ik de jongen.
"Bunudiri pak!." "Zelfmoord pa!"
"Dia minuman dua liter Bayghon racun." "Kras sekali." "Kashi an."
"Zij heeft twee liter Bayghon insectenvergif opgedronken, keihard spul, ik heb erg veel meelij met haar."
De aarde valt onder mij weg en val bewusteloos met mijn kop op de harde plavuizen waardoor ik weer snel bij kennis komt en versuft ben blijven zitten met de brief in mijn hand.
feedback van andere lezers- DeKoeneRidder
Lekker om te lezen!!!
Gr. DKR
Francis: ??
gr frans - killea
Oh my goodness, this is so tragic, but beautifully written.
Tears in my eyes, babe
xxx
j
Francis: dank je wel
xx - Mephistopheles
Ik had tijdens het lezen al een voorgevoel dat je ze niet meer ging terugzien. Maar gif innemen en al stervende een brief naar je schrijven? Heftig.
wederom graag gelezen
grts.
Francis: ja is een vervelende herinnering jongen
gr frans - jan
daar zul je wel goed kapot van geweest zijn..
shit happens maar dit is pas echt klote man!
grts
Francis: Ik heb toen een maand niet kunnen lullen.
Mijn vader en kennissen probeerden letterlijk allles om mij op te vrolijken tot aan geplaatste ku.... alles maar ik was gek van verdriet en letterlijk door stomheid geslagen. ben nog wel teruggeweest naar Karang anyar maar vond niets meer dan een goedkoop graf naast haar ouders huis. Haar vader was ook door verdriet overleden kort na haar
Pure ellende dus, maar ja ik moest t kwijt dit stukje historie, nu kan ik het eindelijk eens van me afzetten (misschien)
grts. - sproet
ik wens niets anders dan dat je door dit neer te schrijven een stukje rust mag vinden. dit is klote om zoiets mee te maken.
liefs, trees
Francis: mm
lief v je
xx - yellow
wat droef is dat zeg, onbegrijpelijk dat in sommige landen de echte liefde niet mag spreken,
ik vind het rakend en sterk geschreven
en ben blij voor je dat je het van je kan afschrijven, groetjes,
Marc
Francis: Is de bedoeling vergeten doe je het nooit natuurlijk maar geeft wel wat 'piece of mind'
bedankt
grts. - Ivan
Ivan - lief
amai, zeg Frans, sterkte hoor!
XXX
liefs
Francis: Is 20 jaar geleden maar nog..
xx - Mistaker
Ik had al geen goed gevoel erover maar dit is zó erg!
Greta xxxx
Francis: Zoiets verzin je niet he?! waardeloze ervaring..
xx - dichtduvel
Dit is zo dramatisch. Je moet je wel heel erg geleden hebben onder onmacht en verdriet. Sterk van jou dat je dit schreef, grtz, j
Francis: dank je wel voor je medeleven
gr - Klaver4
Shit, ik dacht al dat ze daar op een of andere manier niet van weg ging geraken; dacht in volgende te lezen dat je haar moest gaan wegkapen uit de poten van die vieze aardezak daar; niet dus...
denk dat ik het ook zwart voor de ogen zou krijgen, shit zeg!
knap neergepend!!
grz
klaver4
Francis: Het is een beetje te bondig vind ik zelf maar was dan ook letterlijk verstomd toen, dus er valt niet veel meer over te vertellen dan verdriet verdriet en nog eens....en dat is not my cup of tea
Grbedankt Frans
|
