|
< terug
Kempensprookje II
Kempensprookje II
Achter de oude man weerklonk een bevelende en snerende stem die vanuit het huisje kwam.
"Kun je wat droog hout binnenhalen want het is hier om te stikken en jij je blijft maar buiten rondhangen en mij het vuile werk laten opknappen".
Ze duwde daarbij de enige deur die dit huisje rijk was open en een wazige walm van onverbrand hout vulde de kamer. Al proestend dook het vrouwtje naar buiten om haar longen met frisse lucht te kunnen vullen. Haar gezicht zag zwart met witte strepen die door het tranen van aan de ogen over haar wangen naar beneden liepen. Ze droeg een vaal blauwe schort die meermaals hersteld werd en oud toonde. Dikke zwarte kousen schoten uit de houten klompen omhoog om onder een even oud en donker kleed te verdwijnen. Haar warrig haar was in een knot gebonden met uitzondering van een lange sliert die zich niet liet doen en voor haar linkeroog hing. Met een snelle ruk werd het opstandig haar naar achteren geworpen.
"Breng wel droog hout mee want wat je me gisterenavond naar binnen bracht is zo nat als een beek, dat jij dat niet eerst controleert begrijp ik niet" zei ze hoofdschuddend terwijl ze haar man met de ogen volgde. Binnen in de woonkamer hing een dicht rookgordijn en de brandgeur maakte het onmogelijk om er een langere tijd in te vertoeven. De rook werd met stoten door de wind naar buiten gezogen en zo langzaam kreeg men weer zicht op het schamele interieur. Dit bestond uit niet meer dan een oude houtkachel die al meerdere generaties lang dienst had bewezen en dus ook zo uitzag. Verder sierde een oude verweerde tafel en drie stoelen het grootste deel van de woonkamer.
Het droge hout viel met een slag op de grond juist voor de deur waarbij een blok het been van hem raakte. Met een vloek die menig mens het rood op de kaken joeg wendde hij zich naar zijn vrouw toe/ "Hier heb je hout genoeg tot aan de noen" draaide zich om zijn as en ging verder met het bewonder van het ochtendbeeld dat zich voor hem uitstrekte. Jan was in hart en nieren een poëet hoewel hij praktisch geen scholing genoten had wat in zijn jeugdjaren helemaal geen schande was. Marie zijn vrouw, begreep hem niet, ze kon zich er niet overheen zetten dat iemand zomaar naar iets zo vertederend kijken kon en er dan ook werkelijk van genoot. Zij trok weer naar binnen waar de rook zo goed als opgetrokken was. Hij stond weer voor de deur en genoot van het ochtendlijke kleurenspel dat zich voor zijn ogen ontvouwde. In het oosten kleurde het oranje rood en deze gloed deed Jan zijn omgeving in een sprookje veranderen. Het gekleurde licht deed de contouren van de bomen langere schaduwen werpen wat hem denken aan lange vingers die zich naar hem uitstrekten. Er cirkelden enkele kraaien over het huis zij begroetten hem met hun zo karaktervolle krakerige stem "Morgen mens". De oeroude eiken waarvan de oksels voller sneeuw lagen werden nu ook door de zon in een feeëriek decor gezet samen met de verkleurende sneeuw die de grond versierde. Enkele pootafdrukken van dieren die de nacht voor de dag hielden, liepen van het huis weg naar het bosje toe dat zich op enkele honderden meters van hier bevond.
feedback van andere lezers- henny
Van je beschrijvingen kan ik echt genieten.
Ik mis nog een komma voor want en je schreef / inplaats van :
Ik wacht op de volgende delen.
Hoeselaar: Dank je wel leuk dat je me hier las
Willy - lonely1
vlot en mooi geschreven. het vraagt naar meer :)
liefs, hilde
Hoeselaar: Er komt meer aldus geen paniek
Willy - sproet
ook dit deel is beeldend geschreven.
liefs, trees
een paar typfoutjes of vergetelheden:
...lang dienst had bewezen en ER dus ook zo uitzag.
...ging verder met het bewonderEN van het ochtendbeeld...
...langere schaduwen werpen wat hem DEED denken aan...
Er cirkelden enkele kraaien over het huis, (komma) zij ...
De oeroude eiken waarvan de oksels VOL MET sneeuw lagen...
Hoeselaar: Soms ben ik nog te noncharlant en neem ik de tekst niet echt door vooraleer ik hem post.
Mea culpa.
Willy - Julien_Maleur
vlot stukje proza. spijtig van paar foutjes.
groeten
JM
Hoeselaar: Wie geheel zonder fouten is werpe de eerste steen. heb nooit beweerd een volleerd germanist te zijn
Willy - aquaangel
leuk om te lezen
in dit soort zinnen:
"Hier heb je hout genoeg tot aan de noen" draaide zich om zijn
moet er voor "een komma:
"Hier heb je hout genoeg tot aan de noen," draaide zich om zijn
Hoeselaar: dank je wel voor de opbouwende kritek zo heb ik het graag
Fijne weekend groetjes
Willy - DeKoeneRidder
Zie Sproet's FB!
Gr. DKR
Hoeselaar: Dank je wel voor jouw bezoekje
Willy - yellow
volgens mij ben je ook wel een beetje romanticus, dat beelden woorden uit in dit sprookje,
groetjes,
Marc
Hoeselaar: een beetje? Doe daar maar flink wat bij, zelfs met kaarslicht en romantische muziek krijg je me heen waar je wilt
Willy - Mephistopheles
Goed geschreven,
grts.
Hoeselaar: Dank je voor het reageren
Willy - matahari
Enkele pootafdrukken van dieren die de dag voor de nacht
hielden...een zin met een heel mooie naklank.
liefs matahari
Hoeselaar: Dank je wel matahari, hopelijk kan ik je goedgezindheid ook verder doen aanwakkeren
Willy
|
