|
< terug
De grote beer
Verdiept in gedachten zoals meestal loop ik door de duisternis, de kille novemberavond is mijn compaan. De zilveren volle maan trekt weer mijn aandacht, elk geritsel hoor ik in deze absolute stilte, mijn avondwandelingen noem ik ze, ik wacht meestal af tot de duisternis valt om me op pad te begeven, ik ben dan alleen met mezelf en mijn luchtige ideeen.
Het is eigenlijk teveel om op te noemen wat ik allemaal opmerk en hoor op deze expeditie door de valavond,velden en verlaten donkere paden.
De pronkerige huizen staan stil en donker te zijn terwijl hun opgejaagde bewoners nog in de file staan ergens in Brussel. Een fijne glimlach maakt zich meester van mijn mond als ik met medelijden aan de stakkers denk die hier wonen, alles en nog veel meer opgegeven om toch maar in zo'n kasteeltje te wonen, dat ze hierbij alles en iedereen moeten achterlaten lijkt hen niet te deren.
Een flauw schijnsel van mistig en nat licht laat me ongewild naar binnen kijken in een achterplaats van een boerderij op mijn pad, de inboedel lijkt zo uit een sprookje geplukt anno 1900, de vrouw des huizes zit ingedomeld naar tv te koekeloeren, en heel eventjes sta ik stil en neem dit beeld in me op.
Terwijl ik langsheen de flanken van een donker bos passeer zie ik de grote beer schitteren en ben ik weer blij als het kleine kind op weg naar zijn vertrouwde plekje dat net achter de bocht op hem wacht.
feedback van andere lezers- yellow
mooi beeldend verhaal,groetjes,
Marc
roggemanj: Welbedankt voor je reactie - lonely1
heel herkenbaar, ik ga ook steeds op pad wanneer de schemer begint te vallen, (of 's morgens heel vroeg) omdat die rust die je dan voelt en krijgt nergens mee te vergelijken is en je dan zoals jij zegt, alleen bent met jezelf en beter over alles kan nadenken,
heel graag gelezen,
liefs, hilde
roggemanj: Heel erg welbedankt Hilde - sproet
mijmeringen, nostalgie en vervlogen herrineringen...leuk om lezen.
liefs, sproet
roggemanj: dankuwel Sproet :=) - matahari
Heerlijk toch.. om 's avonds naar de sterren en de maan te kijken,
beseffen dat de meeste problemen luxe problemen zijn.
Heel mooi gedicht.
liefs matahari
roggemanj: Ik denk er ook zo over Matahari, bedankt voor je reactie - otiske
Heel mooi in beeld gebracht hoor en het leest leuk.
Groetjes.
roggemanj: Dankuwel - Vansion
Ja! Je doet het weer: dat kabbelende rustgevende ritme waarboven zich twee fijnzinnige kijkers bevinden
Ik zou jouw werkjes uit de duizend herkennen!
roggemanj: En de "schrijver" voelt zich gevleid (bloos bloos)
|
