|
< terug
Kempensprookje VI
Kempensprookje VI
Nu is het zo dat daar waar de weg naar het bosje begint een kapelletje werd gebouwd met een manende tekst daarin gegrift. Dat is maar juist honderd meter van het huisje af en hij kan het van hier uit heel goed zien. Er komt dan ook niemand op het gedacht om deze weg in te slaan. Iedereen die daar aan voorbij loopt maakt automatisch een kruisbeweging. Jan heeft daar altijd moeite mee en moet dan om deze banaliteit lachen. En toch zou hij eens zelf die grote stap zetten en naar dat bosje toegaan. Nu niet natuurlijk! Men zou meteen zijn schoenafdrukken in de sneeuw kunnen volgen en dat wil hij niet, dan zou even goed hardop kunnen schreeuwen "ik ga naar dat bosje". Nee, hij moest wachten totdat het beter weer werd en er geen sneeuw meer lag. Ook moest hij dan zorgen dat zijn vrouw teveel werk had zodat ze hem niet van binnenuit kon bespioneren, want nieuwsgierig is ze wel daarvoor kende hij haar te goed. De geiten riepen hem tot order en dus dook hij de stal in om de dieren te melken en van nieuw stro te voorzien. Ook de kippenstal werd meteen onder handen genomen dan was hij er meteen vanaf.
Maanden later het weer had zich sterk verbeterd de zon deed haar best om het iedereen naar zijn zin te maken, en dus kwam dat levenskriebel gevoel weer bovendrijven. Veel tijd had hij niet meer want hij wist ook wel als je eens de zeventig voorbijgestoken was er niet meer veel tijd blijft om dan nog met zo een plan rond te gaan treuzelen. Maar wanneer zou het ideale moment aanbreken en hij de moed bijeen geraapt hebben om dit snode plan uit te gaan voeren. Jan dacht al aan hoe dat de mensen in het dorp over hem zouden gaan roddelen als hij zijn plan toch tot uitvoering bracht. Hij wist dat men hem met de vinger zou gaan wijzen en hem mijden, maar zijn nieuwsgierigheid was zo intens en brandde zo hard dat hij niet anders kon.
Maria had weer zo een poetswoedeaanval gekregen en uit ervaring wist hij dat daar consequenties aan verbonden waren. Wie zou er nu in godsnaam op bezoek komen? Als het maar niet die zwartrok zou zijn, want dan zou hij de hele dag gaan lanterfanten en de gek uithangen. Het werd tien uur en zijn vrouw riep hem naar binnen:
" Wil je een tas koffie hebben dan moet je binnen komen, want ik verwacht direct Meneer Pastoor" zei zijn vrouwtje op een opvallend lieve toon.
"Hij wil je iets vragen en hoopt dat jij hem daarbij helpen kunt. Hij weet dat je van alle markten thuis bent en nooit zegt dat kan ik niet, daarom dat hij je nodig heeft". Ze zag dat haar man niet zo bijster enthousiast reageerde en zei toen, "doe het dan voor mij, wil je"?
De manier hoe dat Jan naar haar keek zei eigenlijk al genoeg maar ze zou niet loslaten want ze had het de eerwaarde toch beloofd na de zondagsmis. Meneer Pastoor vroeg bijna elke week hoe dat het met Jan ging en dan schaamde Maria zich om het wegblijven van haar man.
Als er weer eens in het dorp geroddeld werd over hun maar in het bijzonder over haar man, dan zei ze meestal dat ze geen betere man in haar leven had kunnen vinden.
Wordt vervolgd
feedback van andere lezers- matahari
Dat wenkende bosje.....verrassing of ontgoocheling, de verrasing lokt....om ontgoocheling te vermijden, de tocht ernaartoe uitstellen
om droom en hoop te bewaren?
liefs matahari
Hoeselaar: Dit is zoals ook in het gewone leven nieuwsgierigheid vormd de basis van alle wetenschap
Willy - DeKoeneRidder
Stuur Maria hier maar eens langs.......
X DKR
Hoeselaar: dat kan enkel als jij haar zegt waar ze naartoe moet.
Willy - sproet
zo, ik ben terug bij.
inhoud van het verhaal nodigt uit om verder te lezen. ik heb soms moeite met de lange zinnen die je vormt en waar leestekens in ontbreken. het maakt het verhaal wat langdradig en ik vermoed dat het een tof verhaal is.
zo, ik gaf eerlijk mijn mening en ik kijk met deze uit naar het vervolg.
liefs, trees
Hoeselaar: Met jouw eerlijke mening ben ik zeer tevreden want daar leer ik van. Wil je dan ook langs deze weg bedanken dat jij je deze moeite getroostte om mij toch te willen lezen
Willy - henny
Ik mis regelmatig een komma voor want. Verder is het een goed deel en lees ik graag verder.
Hoeselaar: Goed dat je me weeral opmerkzaam maakt op mijn tekortkomingen
Willy - mephistopheles
Graag gelezen weer. Ik sluit me aan bij Sproet wat de lengte van sommige zinnen betreft maar dat buiten beschouwing gelaten is dit een uitstekend.
grts.
Hoeselaar: Dank je wel, tja, men heeft me van verschillende kanten geschreven dat de zinnen langer moesten maar onderbroken door komma's
Willy
|
