|
< terug
Biografie van een virus (deel 7: voorspelig)
Haat. Hij had het over haat. Ondoordringbaar en diep. Over vluchten. En over schijn.
Ze schreide. De stroom gutste tussen haar borstjes en baande zich een weg. De geul die ontstond, leek bodemloos. Waar was haar versteende hart gebleven? Weggesmolten?
Ze stak haar hand in de computer, plukte de appel uit zijn boezem en sneed hem doormidden met het mes. Het vruchtvlees was ongerept. Wit. Maagdelijk wit zoals het blanco blad op de keukentafel. Onbeschreven bladen bevatten miljoenen doorsneden van ongerepte appels en peren. Alleen kun je ze niet zien. Om ze te zien moet je de contouren ervan tekenen.
Ze koos een stift: niet wijnrood, niet vuurrood, niet bloedrood, maar signaalrood. Rondom rond een witte cirkel tekende ze een schil en staarde naar het blad. Wat ze zag leek op een verbodsbord.
vrijdag 20 april 2007 12:43
Eens was er het kind. Het beet in de appel en plukte de bloem. De zon scheen alsof het niet op kon en de aarde dampte van lust. Tot dan was alles vanzelfsprekend geweest. Kinderen doen wat ze doen. Vrij van het schamele wachten en weten. Tot het verbod op de proppen komt en het vermoeden van schuld. Dan wordt bijten verslinden en plukken vertrappen. Dan ontstaan littekens.
Het kind is geen kind meer nu, maar een maanvrouw op de vlucht. En ze ziet dat haar eigen glans niet meer is dan de weerschijn van de zon. En ze ziet dat alle appels slechts blozen in de ogen van messenwerpers. En ze ziet dat sneeuw slechts een deken is dat verbergt. En ze ziet dat de vlokken hun eigen schaduw nooit kiezen en dat hun dansen even onvoorspelbaar als onachterhaalbaar is.
Ze ziet het circus waarin ze is opgegroeid. Ze ziet de wereld die hem en haar aantrof als kind en hen wegjoeg als een man en een vrouw. Spoorzoekend zal ze u herkennen aan uw litteken.
We zullen vruchten eten en kruiden vergaren. De maan blijft nooit lang nieuw en vrij van schijn. Wassen zal de maan. Wassen zal de stroom. Wassen zal ik tot ik u wassen zal. En uw lijden zal verglijden in niets dan muziek. En het dansen zal voorspelig naar verlossing leiden. Natuurlijk zal ik een rol spelen in uw plan. Maar plannen kiezen hun eigen schaduw niet.
Pasen spoedt zich naar Pinksteren. De Geest is nu al op drift. Waarom anders zou u Munshi vertellen wat u nog nooit aan iemand anders verteld hebt? Waarom anders dan omdat u begeesterd bent?
feedback van andere lezers- aquaangel
als een spr00kje
m00i h00r
xx
aqua
Vansion: juist ja
als de sprOOkjes uitblijven in Techt
schrijven we ze gewOOn zelf - sproet
lap, het spel is begonnen: aantrekken en afstoten!
schitterend beschreven, maar niet eenvoudig om lezen. ik bedoel hiermee het is een tekst om over na te kauwen.
liefs, trees
Vansion: ik weet het van dat kauwen
de klucht is dat we nu de hele handel herschrijven en proberen leesbaarder en lichter verteerbaar te maken
want voorheen was het nog zwaarder dan Sachertorte
maar van de eigen gebektheid geraakt niemand af zekere
heel erg bedankt
dit is heel zinnige fietbek
en motiveert om het eiwit nog stijver te kloppen! - koyaanisqatsi
Zowaar... Bijbelse stijl, Bijbelse proporties!
Vansion: We zoeken inderdaad Lucifer waar Hij zich ophoudt ... - jan
en daar valt niets tegen in te brengen...
grts
Vansion: zullen eens zien wat de messenwerper inbrengt hé... - Rob
Waarom moet ik nu aan cub D denken bij die tweede alinea?...Geen idee.
Vansion: Bij een 17-jarige? Ik verklap je iets, want ik kén haar: het is maar een A-tje en ik zal er ogenblikkelijk borstjes van maken...
Zowaar zeer zinvolle fietbek! - Ghislaine
Ik blijf genieten van je weergaloze stijl.
Vansion: Jij krijgt de prijs voor leestrouw! - matahari
De schaduwen van de littekens die de plannen smeden in de hitte
van een bevroren manestraal, de verborgen geest.
liefs matahari
Vansion: Uit de mond van Matahari klinkt dat haast profetisch! - DeKoeneRidder
Een geweldige episode!!!
XXX DKR
Vansion: Wat een gewéldige enthousiasteling! - feniks
Wel, ik lees dit als mijn eigen simpele zelve.
En ik vind dit allemaal heel mooi geschreven. Maar tegelijkertijd vraag ik me ook af 'waar hebben ze het in godsnaam over?'
Ok het gaat hier niet over twee doorsnee mensjes ... maar misschien zijn lezers dat wél.
Ik ben zo, althans...
Vansion: Euhm... juist... ja ...
Wat wil je eigenlijk zeggen?
Dat de personages je niet kunnen boeien? Zoiets? - Hoeselaar
Goh wat kun je mooi schrijven, het is een lust voor het oog en een training voor m'n brein.
je vraagt of ik ook mijn mening durf te schrijven, natuurlijk, maar wat kan ik afkeuren of verbeteren jij die veel dieper ingaat in de personages.
Als ik nu anderen moet beoordelen en ik neem jouw schrijven als voorbeeld dan ga ik het gemakkelijk hebben, jouw werk is dan prima en al het andere met enkele uitzonderingen van enkelen maar zo zo.
Willy
Vansion: hierop zal ik nog eens antwoorden misschien... ooit...
nu rap dit: lezers hoeven niet te 'oordelen' ... (al mag dat wel natuurlijk)
lezers lezen voort of stoppen met lezen
dat zegt méér
X
en merci
|
