|
< terug
Kempensprookje IX
Kempensprookje IX
Fier en statig loopt hij doorheen dit bos als ware hij hier omringd door bewonderaars
die hem van alle kanten toejuichen en zwaaien. Jan bemerkt ook dat hij niet meer alleen is maar omgeven word door vrienden die hem groter doen lijken dan dat hij in feite is. Heel uit de verte hoort hij een heel fijn stemmetje dat naar hem roept, "Jan kom hier heen, haal me dan". Maar de oude man is te zeer onder de indruk van wat hem hier aan stemmen geboden wordt. Het bos wordt ook donkerder en zijn stappen klinken hol onder zijn voeten hij krijgt het gevoel alsof hij over wolken loopt. Weer hoort Jan het stemmetje naar hem roepen; "Jan kom haal me hier vandaan, ik wacht al zolang op je, kom als je blieft". Nu eerst dringt deze roep langzaam tot hem door en het is alsof hij dit stemmetje al eerder gehoord had. Door een open plek in het bos ziet hij dat de zon al tanend is en hij nog altijd niet weet waar hij uitkomen zal. Ik zal toch wel op tijd terug tehuis zijn want meneer Pastoor zou nog een bezoekje bij hen brengen. Zijn geweten begint zowaar te knagen en weet zich voor het moment geen raad en toch lokt het bos hem steeds dieper in haar midden. Weer hoort hij het stemmetje, dat nu veel korter bij schijnt te zijn. Jan kan zelf eruit op maken dat het een meisjesstem moet zijn want ze klinkt zo fijn en muzikaal.
"Waar ben je dan, ik kan je niet zien, waar zit je en hoe zie je er uit, wat heb je aan zodat ik je beter herkennen kan.".
"Ik ben hier juist boven je zie je me dan niet? Kijk dan toch ook omhoog, daaronder zul je me niet vinden. Hier tussen de takken juist boven je, ja! Eindelijk heb je me dan toch gevonden, zeg dat heeft nogal geduurd vooraleer je me zag, ik geloof dat jij heel slecht luistert naar wat men je vertelt is het niet?" Tussen de takken helemaal door de bladeren bedekt daar ziet Jan een heel klein figuurtje dat op een tak gezeten is en naar hem wuift.
"Zeg bijten doe ik je niet, je mag rustig iets korter op me aan komen want anders kan ik niet afstijgen, en dat is toch wel mijn bedoeling, hoor! Kun je naar me reiken want zo maar afspringen dat zie ik zo nog niet zitten, stel dat ik helemaal naar beneden val, goh, ik moet er niet aan denken".
Wat een teer en fragiel mensje is me dat denkt Jan en weet niet hoe hij met zo een klein mensje moet omgaan. Het is juist alsof zij zijn gedachten lezen kan en reageert dan ook meteen:
"Zie hem daar staan de onnozelaar, hij weet nog niet eens hoe dat je een vrouw uit zo een hachelijke positie moet bevrijden, draai je eens om zodat ik me in jouw nek kan nestelen want enkel op deze wijze kan ik je de weg terug wijzen, want jij komt hier nooit meer uit dit bos zonder dat ik me voor je uitsloof.
Wordt vervolgd.
feedback van andere lezers- henny
Het verhaal begint nu écht te lopen. (y)
Je gebruikt vaak want. Vaak is alleen een komma voldoende en dat maakt het verhaal krachtiger.
Hoeselaar: Dat zijn dingen die moet je dan ook weten, ben blij dat je me dat schrijft, bedankt
Willy - sproet
doe maar rustig verder!
Henny geeft je een hele bruikbare tip! doen.
liefs, trees
Hoeselaar: Ja en in ga ze ook stuk voor stuk opvolgen, hoor!
Willy - DeKoeneRidder
Mooie episode Willy
XXX DKR
Hoeselaar: Het doet goed om te zien dat men gelezen wordt
Willy - Julien_Maleur
enkel om te helpen: een foutje op de derde regel>..omgeven wordt door ...(de t ontbreekt aan wordt) - Verder in de tekst: zijn geweten begint zowaar te knagen en HIJ weet zich.... (hij ontbreekt)
Ik vind dit heel vlot geschreven en ik vermoed dat het een heel leuk sprookje zal worden. Ik zie uit naar het vervolg.
groeten
JM
Hoeselaar: Dank je wel voor jouw bezoekje aan mijn sprookje
Willy - mephistopheles
Wat die want betreft ben ik het eens met Henny, als je te veel dezelfde woorden gaat gebruiken hindert dat de vlotheid van het lezen. De sferische toon die je zet vind ik echter geweldig.
grts.
Hoeselaar: Goh, dat doet nog eens deugd, ja, ik ben nog steeds lerende en zuig alles wat goed is op
Willy
|
