Volg ons op facebook
|
< terug
De scheiding - (66)
Hfdst 21. Het kortgeding.
10.00 uur woensdagvoormiddag: Michel komt de rechtzaal binnen. Zijn advocaat, meester Benoit, is al aanwezig. De tegenpartij is er nog niet.
Meester Benoit is niet echt gelukkig met de aanwezigheid van zijn cliënt. Deze is veel te opgewonden, dus onvoorspelbaar. De voorbije dagen was voor Michel de hel. Zijn aanhouding, de opsluiting in de gevangenis en het verlies van zijn werk hebben hem emotioneel gekraakt. Tijdens de vele slapeloze nachten zijn frustraties sluimerende woede geworden. Zijn advocaat vreest een uitbarsting tijdens de zitting.
'Je bent toch gekomen!'
'Ja! Ik wil horen wat hier allemaal over mij verteld zal worden.'
'Als je maar rustig blijft!' drukt de advocaat hem op het hart.
Lisa komt precies op tijd, samen met haar advocaat, meester Lahousse. Ze groet haar man en zijn raadsman niet, kijkt de andere kant uit en neemt plaats. Haar advocaat knikt even naar zijn collega als begroeting. Michel kijkt naar zijn vrouw, probeert oogcontact te krijgen, maar ze doet of hij lucht is. Haar blik voorspelt niet veel goeds. Even later komt ook de rechter binnen. Iedereen staat recht uit eerbied, gaat dan weer zitten.
De rechter is een slanke vrouw van middelbare leeftijd met grijzend blond haar. Ze neemt eveneens plaats en geeft dan het woord aan de verzoekende partij. Lisa's advocaat gaat kaarsrecht staan, het hoofd fier rechtop en de schouders naar achter. Plechtstatig stapt hij naar voor, naar de rechter toe. Vooraleer het woord te nemen keert hij zich naar elk van de aanwezigen, als wil hij zich door elk van hen laten bewonderen.
Meester Lahouse is een vlotte spreker en dat wil hij geweten hebben. Zijn pleidooi komt als een waterval van woorden.
'Mijnheer de rechter,' zegt hij, 'mijn cliënte moet helaas opnieuw op uw wijsheid beroep doen. Zoals u weet heeft zij de echtscheidingsprocedure ingezet en heeft uw collega in kortgeding haar het hoederecht toegekend over hun zoontje van elf jaar. Mijnheer Vandam, haar echtgenoot van wie ze gescheiden leeft, heeft haar opzettelijk diep gekwetst. Alleen om haar te pesten en om haar verdriet te doen haalde hij buiten haar weten en tegen haar wil haar zoontje op school af. Toen de directeur het kind niet wilde meegeven gebruikte hij geweld. Daarna is hij met het jongetje gevlucht. Een week lang hield hij zich met het kind verborgen, zodat mijn cliënte in de grootste onrust achterbleef. Zij weet niet wat hij in die tijd allemaal met de jongen heeft uitgespookt. Het kind is zwaar getraumatiseerd. Mijnheer Vandam heeft zich vroeger nooit om het kind bekommerd en weet dus niet hoe het de juiste zorgen toedienen. Omdat ze haar man niet meer vertrouwt, vraagt mijn cliënte de rechtbank om het bezoekrecht dat hem is toegekend vanaf nu af te schaffen. Zij vreest dat de heer Vandam van het bezoekrecht gebruik zou kunnen maken om definitief met het kind te verdwijnen.'
'Jij verdomde feeks', roept Michel woedend, 'eerst laat je mij zitten, gewoon omdat ik voor mijn werk naar het buitenland moet en je dat niet leuk vindt. Daarna verhinder je de uitvoering van mijn bezoekrecht, dat al zeer beperkt is. Omdat ik dan buiten de voorziene periode mijn kind enige tijd bij mij neem, laat je mij aanhouden en in de gevangenis gooien. Door jouw schuld ben ik mijn baan kwijt. En nu wil je ook nog mijn zoon definitief afnemen. Je kunt dit toch niet menen!'
Michels uitval is zo hevig dat hij even naar adem moet snakken. De rechter profiteert ervan om hem te waarschuwen.
'Mijnheer Vandam', zegt mevrouw de rechter, 'ik tolereer zulk gedrag niet. Het woord is nu aan de tegenpartij. Als zij uitgesproken is, dan mag jij, bij monde van jouw advocaat reageren. Ik waarschuw je echter: nog zo een onbeheerste uitval en ik laat je uit de zaal verwijderen.'
'Vergeef mijn cliënt,' mevrouw de rechter,' probeert meester Benoit de rechter te sussen, 'je zult begrijpen dat hij erg onder druk staat door wat hij de voorbije dagen heeft meegemaakt.'
'Dat is dan zijn eigen schuld.'
Daarmee was het incident gesloten. De rechter doet meester Lahousse teken om verder te spreken. Deze probeert direct munt te slaan uit de woede-uitbarsting van Michel.
'U hebt nu zelf gezien, mevrouw de rechter, hoe opvliegend de man van mijn cliënte kan zijn. Het zal u dan ook niet verwonderen dat zij bang is van hem. Daarom verzoekt zij uwe edelachtbare hem een straatverbod op te leggen. Mijn cliënte wenst namelijk hun gezamenlijke woonst opnieuw te betrekken met haar zoon en vreest dat haar man haar daar zal komen lastig vallen. Ze vraagt dat hem verbod wordt opgelegd om haar of haar zoon ook maar ergens te benaderen en dat hij minstens drie straten uit de buurt van hun woning moet blijven. Ik wil doen opmerken, dat zij om het recht verzoekt om de gemeenschappelijke woning te blijven betrekken, niet om haar man te pesten, maar omdat haar zoontje dan in zijn vertrouwde omgeving kan opgroeien.'
Michel probeert kalm te blijven. Is dat de vrouw die hij lief had; met wie hij getrouwd is. Zij probeert hem potverdorie kapot te maken. Waar zal dat eindigen? Meester Lahousse gaat echter ongestoord verder:
'Tot slot wenst mijn cliënte dat de rechtbank mijn man veroordeeld tot het betalen van een alimentatie voor hun zoontje en voor zichzelf. Zij is thans werkloos en wil dat ze dezelfde status kan behouden als toen ze samen leefde met haar man. Zij laat het bedrag over aan uw wijsheid. Ik durf echter te suggereren, dat haar man de hypotheek van de woning verder betaalt en ook tussenkomt in de eventuele onderhoud- en herstellingskosten. Dit naast een alimentatie van vijfhonderd euro voor hun zoon en van duizend tweehonderd euro voor haar.'
Het is alsof Michel het in Keulen hoort donderen. Is dat de vrouw die hij nog steeds bemint, voor wie hij alles heeft gedaan. Kan ze hem die ene misstap echt niet vergeven? Moet ze daarvoor heel zijn leven kapot maken? Er knapt iets in hem. Hij volgt de repliek van zijn raadsman niet echt. Hij luistert naar de woorden, maar ze dringen niet door. Er is alleen de gedachte: ik ben alles kwijt, mijn vrouw, mijn kind, mijn werk en mijn woning. Waar moet hij nu naartoe? Als meester Benoit stopt met zijn betoog, richt de rechter zich tot Michel en vraagt:
'Heb je hier nog iets aan toe te voegen, mijnheer Vandam?'
'Het zijn leugens dat ik mijn vrouw en gezin heb verwaarloosd. Ik heb mij steeds om hen bekommerd, ook om mijn zoontje. Ik heb hem niet getraumatiseerd; ik bezorgde hem een heerlijke vakantie. Mijn vrouw wil me gewoon kapot. Ze wil ons huis, maar ik zou verder moeten afbetalen. En dan die alimentatie. Hoe moet ik dat allemaal kunnen betalen, zonder werk.'
Dan tot zijn vrouw:
'Ik ben je blijven liefhebben, maar nu haat ik je. Ik had je beter nooit ontmoet.'
Tranen rollen over zijn wangen. De rechter doet of ze dit niet ziet en trekt zich terug om zich te beraden. De uitspraak is voor een uur later.
Als een geslagen hond volgt Michel zijn raadsman naar buiten. Voor het gerechtsgebouw staan zijn vrouw samen met haar raadsman zich vroegtijdig te verheugen op de overwinning. Ook haar ouders komen erbij. Ze hebben in de auto gewacht met Bartje. Als het jongetje zijn vader ziet, slechts enkele meters verwijderd, rukt hij zich los en loopt naar hem toe. Hij vliegt zijn vader schreiend om de hals en vraagt:
'Wanneer kom je nu weer bij ons wonen? Ik wil niet meer naar oma en opa. Ik wil weer met jou en mama in ons huisje.'
Michel is diep ontroerd. Bijna fluisterend zegt hij:
'Mama wil papa niet meer. Ze wil mij niet meer.'
De jongen wil nog iets zeggen, maar Michels schoonvader, die bij hen is gekomen, neemt Bartje brutaal bij de arm en trekt hem weg van zijn vader.
'Kom hier, jij, naar jouw moeder.'
In het gerechtsgebouw kijkt de rechter diskreet door een raam. Het hele gebeuren staat in haar geest geprent.
Meester Benoit neemt de ontgoochelde vader mee naar een etablissement vlakbij. Daar blijven ze in afwachting dat het tijd is voor het vonnis.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- DeKoeneRidder
Pfffffffffff.......Mijn zoontje vroeg me ook vaker: "Papa, wanneer gaan jij en mama weer trouwen?" Dat brak en breekt nu ook heel erg :0((
Het lezen van deze hele scheidingshandel is bijna ondoenbaar.
Gr. DKR
Julien_Maleur: Dank je om het toch te lezen DKR. Het spijt me als ik wonden open, maar ik heb dit beroepshalve zo dikwijls meegemaakt, ben zo dikwijls geconfronteerd geworden met de gevoelens van de diverse partijen, maar heb het ook zo dikwijls beleefd dat koppels uiteen werden gedreven door het gemanipuleer van derden, dat ik daar over een roman wou schrijven. Ik ben blij dat je het toch blijft lezen. Alleen vordert het niet zo vlug als ik zou willen. Maar ik ben ook nog met zo vele andere zaken bezig.
Mvg
JM - sproet
leuk stukje om te lezen en heel vlot geschreven!
liefs, trees
Julien_Maleur: Dank je trees. Ik heb intussen in een vorig deel achter de autoruit een briefje van de politie geplaatst, waarin staat dat de autosleutels op het commissariaat liggen, evenals een aangetekende brief. Ik heb dit wel nog niet op deze site gedaan, enkel op mijn PC.
Mvg
JM - henny
Aangrijpend en o zo triest. Ik hoop dat de rechter de juiste beslissing neemt.
Julien_Maleur: Idd triest, Henny. Zal de rechter de juiste beslissing nemen? Lisa heeft wel een heel goede advocaat!
groetjes
JM
|
