naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

praten... liever niet

door lonely1

praten, hoe doe ik dat
wanneer ik enkel 'zwijgen' leerde
als elk woord dat ik spreek
het uitschreeuwt zonder geluid...
praten, ik ken het niet
ik ken en ben toch enkel 'stilte'
want ieder woord dat ik spreek
schreeuwt het uit door zwijgzaamheid...

hoe moet ik praten
wanneer ik enkel huilen kan
wanneer de pijn mijn zwijgen
nog zoveel stiller maakt...

moet ik dan zeggen
dat ik hem zo vreselijk mis
dat ik zo naar hem verlang
dat elke nieuwe dageraad
de hel vurig inleidt voor mijn voel
dat ik geen adem haal
zonder dat ik hem in-adem
dat ik geen warmte voel
wanneer ik niet aan hem denk...

praten, hoe doe ik dat
als ieder woord mij reeds
veroordeelt
wanneer elk woord mij toch weer
kwetsen zal...

hoe moet ik praten
wanneer ik enkel zwijgen kan
wanneer de onmacht zelfs
mijn stilte nog verstomt...

moet ik dan praten
over mijn verlangen
naar zijn handen op mijn lijf
naar zijn kussen en zijn strelen
naar de hitte van zijn lichaam
als zijn vuur beweegt in mij...
moet ik dan zeggen
dat ik zijn glimlach mis
net als de stralen van de zon
dat ik altijd weer zijn ogen zie
wanneer ik de mijne sluit
dat ik hier gek word
van die troosteloze eenzaamheid
wanneer niemand dit begrijpt...

hoe moet ik praten
als ik enkel huilen wil
dagenlang
nachtenlang
tot ik leeg ben
uitgeteld
een leeg omhulsel zonder nut...

hoe moet ik zeggen
dat mijn hart in duizend stukken breekt
elke keer opnieuw
bij het horen van zijn naam
dat ik enkel maar wil slapen
om de illusie in mijn droom...
hoe moet ik zeggen
dat één seconde aan hem denken
de hel steeds weer laat openbarsten
ze mij verslindt
met al mijn voel
tot ik moedeloos en moegestreden
opgeef en nog enkel dood wil gaan...

moet ik praten...

nee...

niemand wil ik zeggen dat ik hem zo lief
zoveel méér dan lief
niemand wil ik die immense pijn ook tonen
niemand moet het zelfs begrijpen

want

ik ben sterk...

maar ook de sterkste boom kan breken...

alleen, dat gelooft men niet...



praten...


nee...


toch maar liever niet...


29-11-08


lonely 1


(voor mij is dit nog steeds een gedicht, maar omdat het zo lang is heb ik het bij 'verhalen' geplaatst x)

feedback van andere lezers

• yellow
  voor mij is dit geen gedicht en verhaal,
  voor mij is dat pure emoties op papier zetten.
  
  voelt zo zwaar aan,
  echt met heel mijn hart sterkte gewenst, probeer het een plaats te geven Hilde,
  gemakkelijk gezegd, ik weet het
  maar zo ga je kapot hoor.
  
  een mooi weekend gewenst!!!
  liefs,
  Marc
  lonely1: dank je wel marc,
  het is niet echt een verhaal dat weet ik, ik zou het moeten herschrijven dan, (voor mij blijft het een gedicht) maar het zijn ook echt rauwe emoties die ik op papier zette omdat praten erover echt niet lukt
  en ik probeer het wel te plaatsen, al lukt ook dat niet echt goed :(
  maar tijd heelt alle wonden zegt men toch he, dus op een dag zal ook voor mij (hoop ik toch) de tijd zijn werk hebben gedaan
  
  liefs en fijne zondag nog :)
  hilde
• DeKoeneRidder
  Ochern Hildekuh toch.... Wat heeft jou toch getroffen? in dit lange GEDICHT verwoord je jouw pijn en emotie heel mooi, 9+
  
  XXX en stevige knuf DKR
  lonely1: een hele grote liefde die niet kan zijn:( en ja ook voor mij is en blijft het een gedicht (wel het langste ooit dat ik schreef :)))
  
  liefs en dank je wel voor de knuf en de 9+, hilde
• otiske
  Proberen los te laten hoor, en verder gaan op een andere weg.
  Knap beschreven, zwaar maar goed.
  Graag gelezen, groetjes.
  lonely1: dank je wel voor de fijne fb,
  ik probeer wel los te laten, maar het lukt nog steeds niet zo goed :(
  
  liefs, hilde
• Kalendergedicht
  Ja, Hilde ... Marc heeft het hierboven heel goed verwoord. Het voelt zo zwaar om dragen. 't Is natuurlijk makkelijk gezegd: geef het een plaats maar HOE doe je dat dan, hé ?
  Ik wens je een mooie nieuwe liefde toe ...
  
  Liefs,
  Inner
  lonely1: dank je wel inner,
  ik zou het eigenlijk moeten kunnen, na al die tijd, maar het is zoals je zegt 'hoe' moet ik het doen als hij elke seconde door mijn hoofd spookt
  
  liefs, hilde en dank je voor je wens :)
• sproet
  dit voel ik tot in de toppen van mijn tenen, dit is puur.
  
  vermoedelijk zitten we met dezelfe pijn want op dezelfde dag heb ik ook een stukje diep verdriet op de site gezet.
  
  sterkte!
  trees
  lonely1: dank je wel en je hebt gelijk over die pijn, ik heb net je verdriet gelezen en dit kwam heel herkenbaar over
  
  liefs, hilde