Volg ons op facebook
|
< terug
Schaduwwerk (3)
Ook Ron tornde daar niet aan. Hij had zelf het idee dat er met Koen nog wat te bereiken viel, al was die jongen de weg goed kwijt, maar Koen werd door depotmedicatie, die eens per maand in de spier werd toegediend, gecedeerd en was daardoor door Ron opgegeven.
Bovendien moest Koen ook een behoorlijke hoeveelheid medicatie oraal nemen.
Koen vegeteerde, anders was het niet.
Om negen uur kreeg Koen zijn medicijnen. Hij moest daarvoor eerst op zijn buik op de zware grijze matras gaan liggen met de scheurdeken (heel sterke katoenen deken speciaal gemaakt voor separeerruimtes) over zich heen. Dan moest hij zichtbaar zijn handen op zijn rug vouwen en zijn gezicht naar de muur draaien.
Als dat allemaal gebeurd was dan had de verpleging de tijd om de sleutel, die al in de muur zat, om te draaien waardoor de magnetische sluitkracht wegviel en de deur open kon. Een verpleegkundige bleef bij het slot, met zijn hand aan de sleutel en de andere hand in de kraag van zijn collega, die op de hurken zat om bij het openen van de deur vliegensvlug een kartonnen bekertje met medicijnen en drie bekers water naar binnen te schuiven.
Als Koen probeerde snel overeind te komen -wat lastig was gezien zijn houding, en de hoeveelheid medicijnen die hij in z'n donder had- dan trok de staande verpleegkundige de zittende aan de kraag achteruit en werd er een slinger aan de deur gegeven die zich dan weer hermetisch vastzoog in haar slot. Zodoende was de situatie controleerbaar en overzichtelijk. Was Koen coöperatief en bleef hij liggen tot de medicijnen en het water binnen waren gezet, dan moest hij rustig overeind komen en zijn pillen nemen. Daarna moest hij dan een slok water drinken en ten slotte zijn tong duidelijk uitsteken en bewegen voor het spionnetje, zodat de dienstdoende verpleegkundige kon zien dat hij zijn pillen echt had doorgeslikt. Was dat allemaal gebeurd dan zou een vrouwelijke verpleegkundige (of leerling) hem zijn lievelingsliedje toezingen:
'It's gonna be all right baby, …'
van de band Ween.
Ook het uit je hoofd leren van de zeventien regels tekst was onderdeel geworden van de separeerdienst en voor het gemak was de tekst ook aan de buitenkant van de metalen deur vastgeplakt met plakband.
Koen ging, bij het horen van het liedje, met zijn hoofd tegen de zware deur liggen en liet de vrouwenstem door zich heen vibreren. Hij nam -onzichtbaar voor de verpleging, want hij lag pal onder het spionnetje- zijn lid in zijn hand en begon er ongecontroleerd aan te trekken.
Het was geen vulgaire gebeurtenis, zo werd het nooit ervaren.
Het was de enige vorm van vrouwelijke liefde die voor hem was weggelegd. Koen had op dat moment, via de vriendelijke vrouwenstem, het fijnste contact met de buitenwereld dat voor hem nog mogelijk was. Natuurlijk waren er verpleegkundigen die onwennig zongen en zich lieten afleiden door het gehijg en gebonk tegen de deur, maar dat waren eigenlijk degenen die niet geschikt waren voor het vak.
Agnes had behoudens prachtborsten -waar Ron maar moeilijk zijn ogen vanaf kon houden- ook een prachtstem. En wat belangrijker was: zij had de goede instelling. Zij begreep dat Koen een moment met haar alleen wilde zijn. Dat hij zijn, door zang opgewekte zaad, alleen met haar wilde delen, hoe zwaar die metalen deur ook was die hen lijfelijk van elkaar scheidde. Het was Koens' moment, en dat moment gunde Agnes hem. En dát moment was het moment dat Ron Postuma alleen verder ging naar de separeerruimte van Eveline van Eeden.
Hij hoorde de zuivere stem van Agnes zingen:
feedback van andere lezers- DeKoeneRidder
Gaaf werk, wederom. ff lekker gelezen!
Gegroet, DKR
Peerke: Graag gedaan Koene! en dank je. - Magdalena
Ik vind de inhoud héél boeiend + ook 'nuttig' in de betekenis dat ik vind dat er veel meer werk als dit zou moeten gepubliceerd worden...
meer weten --> meer begrip --> meer geluk (???)
Maar voor even,tuele publicatie zou ik dit stuk herwerken. Extrapollerend, karikaturaler.
Bijvoorbeeld de laatste paragraaf: 'Het was de enige vorm van vrouwelijke liefde die voor hem was weggelegd.... het fijnste contact dat voor hem nog mogelijk was..' heeft ineens toch iets belerends.
Ik zou liever iets lezen in de aard van: een beszchrijving alsof het de vrouwelijke liefde IS, het fijnste contact IS: op het moment dat die man dat beleeft IS het het aller fijn ste contact.
Zoals jij dat hier beschrijft, is het duidelijk dat jij vergelijkt, met wat volgens jouw normen een beter contact zou zijn.
XXX
Peerke: Dank voor je zeer waardevolle feedback! Ik ga je proberen tevreden te stellen. zal het nog herschrijven nav jouw suggestie.
XXX!
Je Peerke - Julien_Maleur
boeiend stuk. Graag gelezen. Wel triestig als men alleen maar de stem van een vrouw heeft om zich te bevredigen en verder haar lichaam moet missen. Anderzijds is het ook niet gemakkelijk om hem te verplegen. Ik beklaag Ron, maar ook zijn verpleegsters.
Zouden zij geen middel kunnen vinden om elkaar te helpen?
groeten
JM
Peerke: Het is Koen beste Julien ;-)
Ron is de verpleegkundige.
Tja, de psychaitrie wordt elke 10 jaar opnieuw 'ontdekt', terwijl de beste boeken erover al jaren oud zijn.
'De vier grondregels voor het leven' bijv van Dr. Andre Liengme.
Of boeken van dr. Schuurman, of Jung... Prachtig
Dank voor je interesse. - Mistaker
Mooi. Ergens ben ik het wel eens met Magdalena maar om het nou karikaturaler te maken...nee...
Graag gelezen anyhow.
G
Peerke: Ik vind zelf ook dat Magdalena zeker een punt heeft. Zal het nog kritisch onder de loep nemen binnenkort.
Dank voor jouw trouwe interesse.
Zal ook eens leestijd vrijmaken, want dit is scheef zo.
Tot horens! - koyaanisqatsi
Blijft vragen naar meer...
Peerke: Zal rustig voortschrijven... - Mephistopheles
Tja...alweer genoten en ik zie je alweer zo dadelijk in het vervolg.
grts.
Peerke: Jee, heb ik je te pakken met m'n verhaal?
Het moet nog maar beginnen hoor... - aquaangel
ik heb nog wat delen in te halen
maar doe mijn best... ben weer begonnen met lezen in ieder geval xx
Peerke: Fijn Aqua, kijk maar of het voldoende boeit...
X - henny
Koen had toch, met een nietje zijn penis afgesneden? Verder wel een heel goed deel.
Peerke: Ja,d at is waar, in het origineel al veranderd... Is voor de helft geworden. Haal soms in de fictie de dingen wat door elkaar...
|
