|
< terug
Biografie van een virus (deel 10: het messenwerpersgen)
Dit was schitterend. Ze gaf me haar e-mailadres. Tijd om op te kramen bij rendez-vous.be, mijn proefperiode zat er toch juist op. Dit bespaarde me het lidgeld. Een werkloze artiest bukt zich om elke gevallen eurocent op te rapen. Al die bedrogen vrouwen die op een rendez-voussite vragen om opnieuw belogen te worden, maakten me cynisch en brachten me bijna in de verleiding van het gewetenloze misbruik. Hier zagen ze me niet meer terug.
Ze gaf me dus haar e-mailadres. Dit betekende vooral dat ze me vertrouwde en dat ik haar in mijn greep had. De bevroren Amarettoblokjes begonnen te zweten onder de kamertemperatuur. Zelfvoldaan dronk ik het amberkleurige vocht.
Natuurlijk mocht ik niet naïef zijn. Wie manipuleerde wie? Had ze me nodig? Had ze zoals ik een verborgen agenda? Waarom vertelde ze me dit verhaal over het schoolmeisje en de circusmens? Was het echt gebeurd of was het haar fantasie die ze met me deelde? Wilde ze me duidelijk maken dat oudere mannen haar opwonden?
"…baden in het wild, in stromend water of … kramploos en ongeremd…" Ik moest me bedwingen om de bevroren Amaretto niet tegen de muur te keilen. Ze wist niet waarover ze praatte. Ik besloot om haar in de volgende e-mail hard aan te pakken.
25 april 9:30
Het gen
Wie heeft je opgevoed? Bestaat het oude slangenwijf wel echt? Aangenomen van wel, wat heeft ze je dan geleerd? Heeft ze je dan nooit verteld dat het gevaarlijk is om je adres aan vreemde mannen te geven?
Want dat ik inderdaad een vreemde voor je ben, staat buiten kijf. Niets weet je over me. Vergeet alle mannen die je tot nu gekend hebt, in geen enkel opzicht zijn ze met mij te vergelijken. Niets van wat je tot hiertoe ervaren hebt, heeft ook maar één raakpunt met mijn wereld.
Ik werp messen, totdaar je notie over mij. Ik ben de trotse drager van het messenwerpersgen, een mutatie die toevallig ontstaan is in de negentiende eeuw. Generatie op generatie werd het doorgegeven, en telkens manifesteerde het zich in een andere vorm, maar altijd even waanzinnig en carnavalesk. Van 1860 tot nu heeft dit geslacht van messenwerpers een onmiskenbaar bloedspoor achtergelaten, roder dan de stroop die jouw suikerappel omhult.
Waan je jezelf onkwetsbaar? Misschien hebben mannen je al zo hard gekwetst dat je je onsterfelijk voelt? Alsof misbruikt worden iets is zoals de mazelen krijgen, iets wat je slechts één keer overkomen kan. Nee, arm meisje, gekwetst worden door mannen is een wrattenvirus. Eens het in je bloed zit, ben je er gevoelig voor, en duiken de wratten een volgende keer des te vlugger opnieuw op.
Denk je echt dat je ongestraft een schooluniformpje kan uittrekken en vervolgens met je roze meisjestong aan een stroopappel kan likken? Enig idee wat je hiermee aanricht?
Maar nu is het te laat om te vluchten. Ik heb je de kans gegeven toen het nog kon. Je gaf me je e-mailadres, de sleutel van je schuilhok. Je verbergen voor me is onmogelijk geworden. Maar waarom zou je? Jij bent het kind, dus ben jij heer en meester. Ik ben de dienaar die zich schikt naar jouw grillen. Geef me een opdracht, meesteres. Toon me het onstuimige water waarin ik moet springen. Knip met je vingers en ik behoor je volledig toe.
Bijna volledig. Het litteken is van mij alleen.
feedback van andere lezers- Julien_Maleur
Een sterk stuk en voor wie tussen de regels wil lezen ook een sterke waarschuwing om niet ondoordacht met het internet om te gaan. Vlot geschreven en aangenaam om lezen.
enkel om te helpen > kleine tikfout : laatste alinea> ik heb je de kans....toen het nog kOn (niet kan)
groetjes
JM
fenk: Bedankt. En ook uitstekend tussen de regels gelezen. Ik fa de fout rechtzetten. - aquaangel
Intrigerend toch wel..
fenk: Intrigerend is een goed begin; hopelijk begint het na een tijdje te bijten...
Bedankt. - feniks
Dit taalgebruik vind ik al meer 'des werelds'.
Wordt gevolgd...
fenk: Awel, dat komt door uwe goeie invloed.
|
