naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Kempensprookje XIV

door Hoeselaar

KempensprookjeXIV

"Niets," zei ze", ze kan me niet zien, dat heb ik je gisteren toch al verteld. Je bent al even doof als alle mannen die ik tot op heden heb leren kennen." Hoe kon zo'n jong ding weten wat mannen doen en laten daarvoor was ze toch te jong., dacht Jan, hij had dit nog niet helemaal ten einde gedacht of het vrouwtje antwoordde hem al even snel als dat hij denken kon. "Doordat ik al veel ouder ben als jij, en ik al zoveel van die uilskuikens als jij heb proberen te helpen, maar telkens weer versteld stond van zoveel nonchalance".
"Hoezo helpen" vroeg de ouden man verbaasd, "ik heb je toch niets gevraagd, er was maar een enkele persoon die de hele tijd het woord had, en dat was jij". Verongelijkt keek hij daarbij naar het goed uitziende persoontje tegenover hem. Goh, welk een contrast dat ze vormde hier in deze armoedig met stukken en brokken samengestelde stal, waar de geiten en het schaap op hun hooirantsoen aan het wachten waren. Zij de stralende en blakende schoonheid in zo een gammel samenraapsel van stenen, met een dak dat elk moment de lucht in kon vliegen was werkelijk bizar te noemen.
Ze wist waarover hij aan het denken was, en bemerkte dat deze man veel meer gevoel voor waarden bezat als al die anderen die zij in haar lang en bizar leven gekend had. Deze man was anders, daarom moest ze haar strategie ook gaan aanpassen aan de noden en wensen van deze speciale man. Op het eerste gezicht verschilde hij qua uiterlijk niet van al die anderen, maar als zij dieper in zijn ik groef, bleek het een integer persoon te zijn die enkel leefde voor natuurlijke schoonheid en diepe liefde voor alle creaturen die van daar ergens boven kwamen
Jan bemerkte niet dat Marie opeens in de deuropening van het stalletje stond en haar man gade sloeg; "Tegen wie ben jij aan het praten? Doe je dat al lang, dat je in je eentje zelfgesprekken voert? Weet je, dat is me tot op heden nog niet opgevallen, het leek wel of je tegen iemand moest verdedigen, gek hé, dat me dat tot op heden nog niet opviel. Totaal in de war door de komst van zijn vrouw en het gesprek dat hij zojuist voerde met het jonge vrouwtje wist hij zich geen houding te geven. Hij voelde zich betrapt, het was ook daarom dat hij zo sterk kleurde en dat zag Maria natuurlijk ook, alleen ze begreep de precaire situatie waarin haar man zich bevond niet. De jonge vrouw keek geamuseerd naar het echtpaar waarbij zich haar mond langzaam opende en er een gierende schaterlach uit proestte. Ergens had ze wel te doen met de oude man die niet wist hoe hij deze situatie onder controle moest houden, maar toch alles in het werk stelde, om zonder al te veel kleerscheuren deze confrontatie tot een goed einde te brengen. Maria die de manier van handelen van haar man niet begreep, draaide zich resoluut om en verliet de stal zonder nog een blik achteruit te doen. Nee het wilde niet in haar hoofd dat dit de man was die haar zo-even nog met zoveel aandacht en liefde aan tafel bediende.

Wordt vervolgd.

feedback van andere lezers

• Magdalena
  Ik vind het verthaal heel boeiend, maar de schrijfstijl niet: te beschouwend, teveel in denken. De intensiteit van wat er gebeurt zou voor mij moeten beschreven worden in actief doen, zeggen, spreken, beschrijvingen van rood worden en zo.
  
  Bvb heel die 3e paragraaf: dat lijkt een schets van op welke lijn je het verhaal zou willen bouwen, met welke bedoeling. Echt goeie boeken vind ik die waar de gebeurtenissen de lezer tot de conclusie laten komen door de gebeurtenissen te volgen. Jij beschrijft al de conclusies.
  
  Héél waardevol materiaal, nog onvoldoende bewerkt voor mij.
  
  XXX
  Karine
  Hoeselaar: Dank je wel voor het reageren en de zéér goede tips, al doende leert men, nietwaar?
  
  Willy
• henny
  De verhaallijn vind ik heel goed. Ik blijf je verhaal volgen.
  Hoeselaar: dank je wel Henny, fijn om te weten
  
  Willy
• DeKoeneRidder
  Ben in omgekeerde volgorde aan het lezen maar ook dat is leuk omdat je weet wat hierna komt...Hihihihihihi.
  Een schoonheid!
  
  XXX DKR
  Hoeselaar: Leuk dat je me ook zo leest
  
  Willy
• Mephistopheles
  Inderdaad een leuke verhaallijn.
  grts.
  Hoeselaar: En deze gaat nog verder, sorry dat ik nu pas reageer
  
  Willy
• sproet
  Magdalena heeft een punt: het is een heel boeiend gegeven waarover je schrijft, maar schat de lezer niet in als stom. laat wat ruimte on de lezer te laten invullen, je hoeft niet alles te vertellen, je bent te lief voor je lezers, laat ze maar wat werken bij het lezen.
  de laatste alinea valt je wat in herhalingen,ook in je zinnen en woord gebruik.
  
  toch een uitstekend en dit voor de inhoud, die het meer dan waard is.
  
  liefs, trees
  
  ps: ik ben aan een inhaalmanoeuver bezig, zit achter met het lezen
  Hoeselaar: Ik ben pas op m'n zeventigste met verhalen te schrijven begonnen. Voor die tijd deed ik vanaf zes en zestig gedichten dichten, en daarvoor las ik nooit, nee echt nooit
  
  Willy