Volg ons op facebook
|
< terug
Mijn liefde is wel MIJN liefde...
Mijn liefde is wel MIJN liefde...
Ze hoorde de titel voor het eerst van een man die zichzelf haar therapeut noemde. Geformuleerd als 'Jouw liefde is wel jouw liefde...' en toen ze die woorden hoorde, besefte ze dat ze een van de belangrijkste lessen kreeg die ze ooit zou krijgen.
Hoe belangrijk die les was, werd pas tien jaar later duidelijk. Nadat ze bijna gebroken, compleet in de war en angstig in de armen van de jonge magiër was beland. Hij had abrupt de macht van die betreffende therapeut over haar gebroken en vermorzeld.
Pas toen dat gebeurde besefte ze dat het niet echt 'normaal' was om zo veel geld te betalen om eens om de drie weken lief, volgzaam en kwetsbaar voor een man te zitten, met als enige doel de laatste vijf minuten rond zijn nek te hangen en zijn hart te horen kloppen in zijn borstkas.
De jonge maatschappijvervreemde magiër lachte haar uit. 'Heb jij echt zo veel jaren gegeven en gegeven, op liefde vertrouwd, zonder ooit één enkel bewijs te vragen?'
Hij had haar lief zoals ze nooit eerder werd lief gehad. Hij lachte en praatte en vertelde misschien een leugen, misschien de waarheid. 'Jij bent de eerste aan wie ik toon wie ik werkelijk ben.'
Hij liet haar muziek beluisteren zoals ze nooit eerder muziek hoorde. Elke klank drong tot haar door en harmonieën werden duidelijk. Hij sloeg geen enkele noot over, nooit. Geen enkele keer deed hij ooit wat zij gemeenschappelijk had met 'normalen': een CD beluisteren en dan enkel maar repetitief de voorkeursongs opnieuw beluisteren. Bij hem kreeg elke noot zijn volle waarde. Het was in zijn nabijheid zelfs niet moeilijk om geboeid te blijven bij stukjes die ze normaal zou overslaan.
Ze besefte dat ze in de nabijheid was van een magiër. Een magiër die op het punt stond zwart te worden uit onmacht en te veel lijden. Niet het verdraaglijke gemeenschappelijke leed dat de Natuur voor ons allemaal in petto houdt. Nee, het aangedane lijden door vermomde mede-onmenselijkheid.
Geen enkel moment, niet een enkele luttele seconde was zijn bewustzijn ooit afgesloten van zijn hart en zijn emoties. Hij bleef continu één enkel geheel. Onwetend, onmachtig, niet kunnend overstappen naar de state of mind waarin zij vaak switchte als ze haar 12 euro per uur moest gaan verdienen. Een briljante geest, een Zijn, die er niet in slaagt de stap te zetten naar dom, aandachtloos en routinegwijs simpelweg datgene te doen wat verwacht wordt. Omdat, precies omdàt elke noot en elke seconde en elke gebeurtenis evenwaardig en belangrijk zijn voor hem.
Hij mist het waardeoordeel dat met de paplepel wordt meegegeven door opvoeding.
En als een kind dat hunkert naar sympathie en contact, blind voor het feit dat zijn eigen geloof in 'handicap', '(bevestigd door zo velen die hem wijs maken dat ze kunnen 'helpen'...) hem tot een levend uithangbord maakt: 'Misbruik mij! Ik zal je alles geven wat je maar wilt! Dat is de prijs die ik betaal voor iedere illusie dat iemand mij écht aanvaardt zoals ik ben.'
****** zucht
mensen die mij al wat langer kennen weten over wie ik het heb
mijn motivatie is immens: ik zal aantonen dat autisme, tenminste het autisme zoals hij dat zogezegd heeft, een GAVE is, die deze wereld broodnodig heeft!
feedback van andere lezers- yellow
stilmakend,
groetjes,
Marc
Magdalena: sterk doorvoeld: dank je! - Mephistopheles
Een vriendin van me heeft drie jaar lang een relatie gehad met een autist. Ze heeft het er niet makkelijk mee gehad.
Overigens vind ik dat jij een goed schrijfritme hebt.
grts.
Magdalena: Zouden de moeilijkheden aan autisme gelegen hebben?...
Weet je, om het even welke psychiatrische naam geeft aan een mens zonder psychiatrische naam de toelating om zelf de handen in onschuld te wassen.
Ik wilde ooit niet meer werken, gedegoutteerd van deze maatschappij en ik heb mijzelf een nog veel ergere diagnose gegeven. Ik had geen enkel probleem om ziekteverlof te krijgen, zo veel en zo vaak als ik wilde. Maar toen bleek dat ik niet -zoals ik verwachtte- een ruim ziekte-inkomen zou krijgen, want ik viel door de mazen van het fameuze net.
Toen ben ik met heel erg veel tegenzin moeten gaan opbiechten dat ik een beetje overdreven had... Toen begon dé nachtmerrie van mijn leven. Heb bijna mijn eigen 'One flew over the Cuckoo's nest' geschreven én ben er ook bijna aan ten onder gegaan.
Het is een psychiater die ik kende sinds onze studietijd voor arts die mij eruit moest helpen.
Mensen geloven zo GRAAG dat anderen abnormaal zijn...
XXXX - DeKoeneRidder
Een heel mooi diepzinnig verhaal...LOF!!!
Ik heb een autistisch stiefzoontje gehad, een halfbroer van Kenny. Hij heeft het syndroom van Asperger (hoop dat ik het goed schreef.) Deze mensen zijn veel verstandiger en vooral eerlijker dan wij \'normale\' mensen. Ook wist je altijd duidelijk waar je bij hem aan toe was. De mooiste \'actie\' van hem, een die mij altijd bij zal blijven: Hij kwam een jaar nadat mijn vader overleden was op vakantie bij mij. Hij bleef maar vragen om naar het graf van \'Wiely\' (Wiel) te gaan. Op het kerkhof knielde hij neer bij het graf en begon te huilen en zich te verontschuldigen dat hij niet bij Wiely geweest was tijdens zijn laatste momenten. André liet me die dag zien hoe mooi een mens vanbinnen kan zijn. Ik heb hem ook altijd als mens en niet als autist gezien!
XXX DKR
Magdalena: Wat een prachtverhaal!
Dit is een van de verhalen die de wereld zou moeten rond gaan.
Veel intelligenter, veel gevoeliger en inderdaad: zo veel eerlijker dat ze eerlijkheid NODIG hebben om hun weg te vinden.
Koene, maak hier eens een kortverhaaltje van om openbaar te publiceren???
XXXX - Ghislaine
Gelukkig behoor ik niet tot slachtofferhulp. Dat is geen dienst die mij op het lijf geschreven zou zijn. Ik heb een autistische zoon, die niets lief is noch gezellig. Hij kan behoorlijk agressief uit de hoek komen. Gelukkig kan ik het goed te baas.
Magdalena: Ghislaine, na als wat ik over jou las denk ik dat jij ideaal zou zijn voor slachtofferhulp. Jij voelt van nature het verschil tussen medelijden en het respectvolle mededogen.
Ik weet dat ik vol kritiek zit en ik jaag sommige hulpverleners compleet op de kast. Ik ben ervan overtuigd dat, moesten meer hulpverleners de moeilijke taken van mama's van autistische kinderen overnemen en de mama's zelf de kans gunnen een relaxte relatie op te bouwen met hun kind, minstens een deel van de kinderen veel gemakkelijker in de zone van 'aanvaardbaar gedrag' zouden getrokken worden.
Heeft iemand jou met je zoon ooit 4 halve dagen per week alleen maar rustig babbelen, wandelen, dingen doen gegund, terwijl iemand anders de was en de plas, de zorg voor andere kinderen, koken, boodschappen, poetsen, huiswerk op zich nam???
Moesten de mama's zelf de ruimte en tijd krijgen die hulpverleners krijgen... droom, droom...
XXXX - jan
er zijn veel mensen met een gave, ieder op zijn eigen unieke manier, of je er iets mee doet is een ander verhaal, de term autisme vind ik discutabel als zou dat een gave zijn, dan moet je alles als een gave beschouwen, leven is al een gave op zich...
XXX
Magdalena: Ik bedoel Jan, dat veel mensen met zogezegd autisme (sorry, maar ik herken zelf geen autisme eigenlijk: 'ze' zeggen dat ik autistisch ben, maar ik weiger die diagnose omdat ik als arts wéét hoeveel vooroordelen eraan vast hangen)...
onderbroken zin. Ik bedoel: bij veel mensen met die diagnose wordt héél de aandacht van medemensen (vaak hulpverleners) gefocused op de TEKORTEN en worden medemensen compleet blind voor soms fenomenale gaven.
Een psychiatrische diagnose maakt deze maatschappij BLIND voor de mens.
XXX - Rob
De titel straalt egoïsme.
"Die liefde is wel ONZE liefde" had ik passender gevonden.
Magdalena: We zitten op een ander communicatieniveau. In een bepaald opzicht heb je gelijk.
Ik bedoelde het in de zin van wat het boeddhisme zegt: de capaciteit om lief te hebben, verliefd te worden zit IN jezelf. Het is deel van je kern. En ieder mens zoekt een object van liefde in de buitenwereld.
Heel veel drama's gebeuren doordat vanaf dat punt de mensen denken dat datgene in de buitenwereld, dat hun eigen capaciteit om lief te hebben triggert, de bron van hun liefde is. En, ze worden verslaafd, of aan gebeurtenissen, of aan andere mensen.
De liefde zit IN de mensen die lief hebben.
En soms gebeurt het dat dat wederzijds is en dat is prachtig.
Als een puber verliefd wordt op een popidool die ze nooit ontmoette, dan is dat haar liefde, haar prachtige gevoel en dat gevoel is en blijft prachtig, ook al is het niet wederzijds.
Dat bedoelde ik.
XXX - otiske
Magdalena je zal het nooit verleren hé, strijdvaardig voor het rechtvaardige.
En je hebt nog groot gelijk ook.
Heel goed geschreven, het maakt me stil.
Knap weergegeven, groetjes en graag gelezen.
Magdalena: Frank, bij jou heb ik altijd het gevoel zomaar en onmiddellijk volledig begrepen te worden. Dat doet deugd +++!
dank je!
XXX
|
