Volg ons op facebook
|
< terug
Schaduwwerk (6)
'Kan ik nog ontsnappen', vroeg Ron zich af.
'Kan ik eventueel -als ik wil- weg uit deze niets onthullende wereld'.
Even verzette hij zich tegen de belevingswereld van Eveline van Eeden, waarin alles genadeloos aan het licht kwam en meteen voelde hij hoe hij uit haar 'Wezen' wegschoot. Een heelal van ontelbare sterren schoot aan hem voorbij voor hij twee grote zwarte, sterrenloze gaten waarnam, die razendsnel op hem afkwamen en waar hij zonder pijn of moeite doorheen schoot.
Hij landde -als vanzelf- in zijn eigen hoofd en langzaam werd hem die andere wereld weer gewaar. Hij keek om zich heen en zat weer in de separeercel waar hij de verpleegkundige werd geacht te zijn.
'It's gonna be allright baby…'
Agnes was nog met haar liedje bezig, en Koen had zijn hoogtepunt kennelijk nog niet bereikt, afgaande op het vage gebonk dat ondanks de zware isoleerdeur nog waarneembaar was.
De beleving van tijdloosheid, die hij had ervaren toen hij wegschoot door de pupillen van Eveline, was een terechte beleving geweest. De tijd die hij in het hoofd van Eveline van Eeden had doorgebracht bleek geen tijd te hebben gekost.
Tijd bestond niet in het hoofd van Eveline.
Ron liet de hand los die hij nog vasthad, en voelde er een koelte op neerslaan. Hij mistte haar hand nu al. Onwennig stond hij op en liep naar de deur die gewoon nog openstond. Vanuit de deuropening draaide hij zich om en keek haar, voor het eerst in zijn loopbaan op afdeling Elf, eerlijk en kwetsbaar aan. Het was een heerlijk gevoel. Deze vrouw wist nu al alles over hem en hij schaamde zich er niet voor. Het was alsof ze hem op voorhand had vergeven voor de pik van Lucky Luke, de tepels van zijn nichtje en het wegschoppen van die egel. Ze had er niet over geoordeeld. Zij had hem -in geen tijd- gelezen, en hij had ook iets van haar pijn ervaren. Maar hij wist dat het slechts een fractie was van wat ze had meegemaakt. En hij wist dat ze bereid was haar pijn te laten zien, het hem te laten ervaren. Niet om medelijden te krijgen, dat station was ze allang geleden gepasseerd, maar voor Ron zelf, dat hij een dieper inzicht zou krijgen in het leven en zich bewust zou worden van de grondregels van het leven. Hij keek haar aan en twijfelde niet meer. De kennis die hij bij Eveline van Eeden zou opdoen zou een veel diepere kennis zijn dan hij uit de reeks 'In goede handen' van de psychiatrie had kunnen halen. Bovendien zou zijn tocht door de wereld van Eveline geen tijd kosten. Die tocht ging voorbij aan de dimensie 'tijd', daarvan was hij overtuigd. Hij liep naar haar toe en knielde naast haar neer. Zijn maag maakte een zacht ronkend geluid, alsof hij toe was aan een tussendoortje, maar hij hoorde het niet eens. Zijn honger was van een andere orde. Hij werd zich ervan bewust dat hij hongerde naar haar verhaal, en dat hij daarna wellicht iets voor Eveline zou kunnen betekenen.
'Het mag, Ron, als je het zelf wil. Het hoeft niet. Het is een keuze…, jouw keuze.'
De woorden sneden door hem heen. Hij schaamde zich er niet meer voor, dat hij zich uit haar had losgemaakt, ze had hem eenvoudig laten gaan om hem een keuze te laten. Het had hem geen moeite gekost de innerlijke beleving van Eveline van Eeden los te laten. Hij begreep dat hij uit haar belevingswereld weg kon wanneer hij maar wilde. Het was voor Eveline van Eeden niet interessant hem vast te houden, niet tegen zijn wil in.
Ze had zijn dieptes gezien, zijn onzekerheid in zijn verpleegkundig werk. Het geheim van zijn verborgen drankgebruik was voor haar een open boek, maar ze las het niet. Ze wist het allemaal al, nog voor het boek opengeslagen was.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Great stuff, again.
Peerke: Thnx again. Morgen schrijf ik verder... - Mistaker
Graag gelezen weer, interessante personages en goed geschreven.
G
Peerke: Dank Greta, andere opzet dan de eerdere Hartendief he... - Mephistopheles
Voorlopig de laatste die ik lees. Niet wegens desinteresse maar tijdgebrek. De plicht roept......Wanneer er meer tijd is doe ik verder.
grts.
Peerke: Zie maar, ik dank je voor de tijd die je er nu al in wilde steken...
Wellicht tot ziens!
Peerke - Magdalena
Indrukwekkend!!
Een ding: De beleving van tijdloosheid was een terechte beleving geweest: het adjectief 'terecht' is niet mooi en niet correct denk ik.
Eerder een waarachtige belevenis hé?
Zalig Kerstfeest.
Zucht. Ik lees liever dan te feesten :):):)
Peerke: Dank Magdalena! Jee, je commentaar moet ik naar kijken. Ik bedoel dat de beleving een juiste beleving was, eentje die geen tijd kostte...
Hoe was je Kerst FEEST? X - aquaangel
puik!
Peerke: Fijn, dank! - henny
Mooi die interactie tussen deze twee personen.
Peerke: Dank je, dat is voor mij heel waardevolle feedback, want dat is een onzeker punt voor me. Je geeft me moed... Dank!
|
