|
< terug
Biografie van een virus (deel 12: wraak)
Compleet gestoord was ze, gaga, geschift als melk in citroenthee, met een stevige hoek eraf. Ze was een orakelend kindwijfje dat met een hoogdravend vousvous-taaltje en in Tarzanstijl over zichzelf praatte. Maar waarom wond ik me op? Ze liet me duidelijk niet koud. Meer nog, mijn buik fluisterde me toe dat juist deze heks me kon redden. Ik was dus overgeleverd aan een zottin.
Misschien moest ik haar maar eens rondleiden in mijn familiehuis, geleidelijk, kamer per kamer, het zolderkamertje als laatste.
Zou ik beginnen met mijn vader, de enige echte legendarische messenwerper, in vergelijking met wie ik met petattenmesjes speelde? Of vertelde ik eerst over zijn moeder, mijn grootmoeder, bleke Sarah, de zigeunerprinses? Of zou ik nog verder graven en opscheppen over mijn geniale overgrootvader? Hoe maakte ik haar duidelijk dat mijn genen gezegend zijn, maar mijn zaad vervloekt?
Ik aarzelde. Zou ze me geloven? Ik kon geen feiten of officiële documenten voorleggen, enkel verhaaltjes en vermoedens die in het circus de ronde deden, en dan nog meestal 's nachts bij het uitdovend kampvuur of in een onderbelichte woonwagen. In hoever had ik gedurende al deze jaren niet zelf de takken van mijn stamboom versierd met verzonnen lampjes en fantasieslingers? Is dit niet de manier waarop wezen overleven?
In ieder geval, ik moest haar ontmoeten. Voorzichtigheid was geboden, want als ik haar afschrikte, zou ze me voorgoed ontglippen.
From: "de messenwerper"
To: munshi89@hotmail.com
Subject: wraak
Date: Mon, 30 Apr 2007 13:32:27 +0000
Het woord is gevallen. Wraak.
En wat geef je daar een mooie beschrijving: de uitgezeten straf met teruggrijpende kracht verdienen. Je mag dan al boos op me zijn, het is duidelijk dat je me nodig hebt. We zijn soldaten met eenzelfde missie. Op dit moment kunnen we ons de luxe van de wederzijdse irritatie niet veroorloven. We zijn aan elkaar vastgeketende wraakengelen.
Misschien zal je het eerst ontkennen, maar uiteindelijk zal je moeten toegeven dat we perfecte bondgenoten zijn, bloedgenoten.
Tussen haakjes, je bent schattig als je kwaad bent. En vreselijk sexy. Ja, ik wil zien hoe je je voor mij uitkleedt, hoe de gladde spieren van je jong lijfje zich trots opspannen. Ik wil uit je brutaal mondje horen hoe je over jezelf spreekt als Munshi, derde persoon enkelvoud, zoals Thaise hoertjes dat doen. Dan zal blijken of ik het laatste restje achterdocht van me af kan werpen, of ik zonder aarzeling mezelf in je roodgeverfd mondje kan duwen, helemaal, zodat onze bloedsomlopen versmelten tot één grote
circulatie.
Deze week, morgen, vandaag,... geef me een dag en ik geef je uur en plaats.
Ik ben benieuwd of je nog even flink bent, nu het plots serieus wordt.
Ik weet het, de man uit "La fille sur le pont" sublimeerde zijn passie tot het werpen van messen. Maar ik ben zelf een mes, en jouw vlees zal als boter zijn. Ik ben namelijk de achterkleinzoon van het genie, en wees gerust, drie generaties volstaan niet om zijn bloed te verwateren. Jouw huid zal mijn canvas zijn, ik zal je beschilderen en opnieuw scheppen.
Deze week, morgen, vandaag... geef me een dag, en we zullen samen nacht zijn.
feedback van andere lezers- aquaangel
geef me een dag................... :)
fenk: Inderdaad, meer is niet nodig, zolang de bewuste dag maar in de toekomst ligt.
x
Thx
|
